Ang Nunda, ang Mangangain ng mga Tao

Ilustrasyon mula sa Andrew Lang's Fairy Books

Ang Nunda, Eater of People (Ang Nunda, ang Mangangain ng mga Tao) ay isang pinaikling bersiyon ng isang Swahili na kuwentong bibit na pinamagatang "Sultan Majnun" (Sultani Majinuni), na kinolekta ni Edward Steere (1828–1882) sa Swahili Tales, as told by natives of Zanzibar (1870). Isinama ito ni Andrew Lang sa The Violet Fairy Book (1901).

Ito ay Aarne-Thompson tipo 550, ang paghahanap para sa golden bird/firebird.

Buod

Ang prinsipe ay kumapit sa higanteng ibon. Ilustrasyon ni Henry Justice Ford para sa The Violet Fairy Book ni Andrew Lang (1901).

Ipinagmamalaki ng isang Sultan ang kaniyang hardin at anim sa kaniyang pitong anak, ngunit hinamak niya ang bunsong anak na mahina. Isang araw, nakita niya na ang kaniyang puno ng datiles ay handa nang magbunga; ipinadala niya ang kaniyang mga pinakamatandang anak na lalaki upang panoorin ito, o ang mga alipin ay magnanakaw ng prutas at siya ay wala sa loob ng maraming isang taon. Pinatunog ng anak ng kaniyang mga alipin ang mga tambol para manatiling gising, ngunit nang lumiwanag na sila ay natulog at kinain ng ibon ang lahat ng datiles. Taun-taon pagkatapos nito, nagtakda siya ng ibang anak at sa wakas ay dalawang anak na lalaki ngunit sa loob ng limang taon kinakain ng ibon ang mga petsa. Sa ikaanim na taon, nagpadala siya ng isang lalaki sa kaniya. Tinanong ng kaniyang bunsong anak kung bakit hindi niya ito pinapunta. Sa wakas pumayag ang ama. Ang bunso ay pumunta, pinauwi ang kaniyang mga alipin at natulog hanggang maaga. Pagkatapos ay umupo siya na may mais sa isang kamay at buhangin sa kabilang kamay. Ngumunguya siya ng mais hanggang sa makatulog siya saka niya nilagyan ng buhangin ang bibig niya na siyang puyat.

Dumating ang ibon. Hinawakan niya ito. Lumipad ito kasama niya, ngunit hindi niya binitawan, kahit na binantaan siya nito. Bilang kapalit ng kalayaan nito, binigyan siya ng ibon ng isang balahibo at sinabing kung ilagay ito ng anak sa apoy, darating ang ibon saan man siya naroroon. Bumalik ang anak, at nandoon pa rin ang mga petsa. Nagkaroon ng labis na pagsasaya.

Isang araw, ang pusa ng sultan ay nakahuli ng guya at tumanggi ang sultan ng kabayaran sa kadahilanang teknikal na pagmamay-ari niya ang dalawa. Kinabukasan ay nakahuli ito ng isang baka, at pagkatapos ay isang asno, isang kabayo, at isang bata at pagkatapos ay isang lalaki. Sa wakas ay tumira ito sa sukal at kinain ang anumang dumaan ngunit hindi pa rin nakikinig ang sultan sa anumang reklamo. Isang araw, lumabas ang sultan upang tingnan ang ani kasama ang kaniyang anim na anak at tumalsik ang pusa at napatay ang tatlo. Hiniling ng sultan ang kamatayan nito, inamin na ito ay isang demonyo.

Laban sa kagustuhan ng kaniyang desperadong magulang, hinabol ng bunsong anak ang pusa, na tinawag na "The Nunda (Mangangain ng mga Tao)" at hindi ito mahanap sa loob ng maraming araw. Sa wakas, siya at ang kaniyang mga alipin ay nasubaybayan ito sa ibabaw ng isang bundok, sa pamamagitan ng isang malaking kagubatan. Ang prinsipe at mga alipin ay naghagis ng mga sibat dito at tumakas. Kinabukasan dinala nila ito pabalik sa bayan. Ang mga tao at ang Sultan ay nagalak dahil sila ay nakaligtas sa pagkaalipin ng takot.