Ang mga Mapagpasalamat na Hayop

Ang Mga Mapagpasalamat na Hayop (Aleman: Die dankbaren Thiere) ay isang Ungaro na kuwentong bibit na kinolekta ni Georg von Gaal (hu) sa Mährchen der Magyaren (1822). Ang kuwento ay inilathala din ni Hermann Kletke sa Märchensaal, Tomo II (1845).

Buod

Tatlong anak na lalaki ang naglakbay upang hanapin ang kanilang kapalaran. Ang bunso, si Ferko, ay napakaganda na inakala ng kaniyang mga nakatatandang kapatid na siya ang pipiliin, kaya't kinain nila ang kaniyang tinapay habang siya ay natutulog, at tumangging makibahagi sa kanila hanggang sa pinayagang imulat niya ang kaniyang mga mata at mabali ang kaniyang mga binti. Nang mabulag at mapilayan nila siya, iniwan nila siya.

Gumapang si Ferko at, sa init ng araw, nagpahinga sa ilalim ng inaakala niyang puno, ngunit isang bitayan. Dalawang uwak ang magkasamang nag-usap, at sinabi ng isa sa isa na ang lawa sa ibaba nila ay magpapagaling ng anumang pinsala, at ang hamog sa gilid ng burol ay magpapanumbalik ng paningin. Pagsapit ng gabi, hinugasan niya ang kaniyang mukha sa hamog, at gumapang pababa sa lawa at muling buo. Kumuha siya ng isang lalagyan ng tubig at nagpatuloy. Sa daan, nakasalubong niya at pinagaling ang isang sugatang lobo, daga, at reyna ng pukyutan.

Nakahanap ng kaharian si Ferko at naghanap ng serbisyo sa hari. Ang kaniyang dalawang kapatid na lalaki ay nagtrabaho para sa parehong hari at natatakot na ibunyag niya ang kanilang kasamaan. Inakusahan nila siya bilang isang masamang salamangkero na dumating upang kidnapin ang anak na babae ng hari. Ipinatawag ng hari si Ferko, sinabi sa kaniya ang akusasyon, at sinabing papatayin niya siya maliban kung gumawa siya ng tatlong gawain, kung saan siya ay mapatapon. Iminungkahi ng kaniyang mga kapatid na kailangan niyang magtayo ng isang kastilyo na mas maganda kaysa sa hari. Nalungkot ang prinsesa sa kalupitan ng kanilang ginawa. Nawalan ng pag-asa si Ferko, ngunit lumapit sa kaniya ang bubuyog at narinig ang kaniyang kalagayan. Ang mga bubuyog ay nagtayo ng gayong kastilyo, ng mga bulaklak.

Inutusan ni Ferko ang mga lobo na salakayin ang korte. Ilustrasyon para sa The Yellow Fairy Book (1894).

Para sa susunod na gawain, iminungkahi nila na ang mais ay pinutol ngunit hindi inilagay sa mga kamalig; hayaang ilagay ni Ferko ang lahat ng mais sa kaharian sa mga kamalig sa gabi, hindi nawawala ang isang tangkay. Inipon ng mga daga ang mais para sa kaniya. Para sa ikatlong gawain, iminungkahi ng magkapatid na itaboy niya ang lahat ng lobo sa kaharian sa burol na kanilang kinaroroonan. Dahil dito, napaluha ang prinsesa, at ikinulong siya ng kaniyang ama sa isang tore. Tinipon ng lobo ang lahat ng kaniyang mga kasama at pumunta sa burol, kung saan pinunit ng mga lobo ang hari, ang masasamang kapatid, at ang lahat ng kaniyang hukuman.

Pinalaya ni Ferko ang prinsesa at pinakasalan siya, at mapayapang bumalik ang mga lobo sa kakahuyan.