Arkitekturang paisahe

Ang arkitekturang paisahe (sa Ingles: landscape architecture) ay ang pagdidisenyo ng panlabas na pampublikong mga pook, mga palatandaang pook (mga muson o muhon), at mga kayarian upang makapagkamit ng mga resultang pangkapaligiran, panlipunan, pang-ugali, at estetiko. Kinasasangkutan ito ng masistemang pagsisiyasat ng umiiral na mga kalagayan at mga prosesong panlipunan, pang-ekolohiya, at pangheolohiya sa tanawing panlupa, at ang pagdidisenyo ng mga pamamagitan o interbensiyon na makakagawa ng hinahangad na resulta. Nasasaklawan ng propesyon ang mga sumusunod: disenyong urbano; pagpaplano ng pook (pagpaplano ng sityo); pamamahala ng tubig ng bagyo; pagpaplanong pambayan o pagpaplanong urbano; restorasyong pangkapaligiran; pagpaplano ng mga liwasan at rekreasyon; pamamahala ng napagkukunang biswal; pagpaplano at probisyon ng imprastrukturang lunti; at may kasanayang pagbabalak at pagdidisenyo (master planning and design) ng tanawin sa pribadong lupain at residensiya; na ang lahat ay nasa magkakaibang mga sukat ng disenyo, pagpaplano at pamamahala. Ang isang praktisyunero sa propesyon ng arkitektura ng tanawing panlupa ay tinatawag na arkitektong paisahe.

Ang lathalaing ito na tungkol sa Arkitektura ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa pagpapalawig nito.