Azucena Villaflor
Si Azucena Villaflor (7 Abril 1924 sa Avellaneda – 10 Disyembre 1977) ay isang aktibistang panlipunan ng Argentina, at ang isa sa mga nagtatag ng samahan ng karapatang pantao na tinawag na Mothers of the Plaza de Mayo, na naghahanap sa mga desaparecidos (mga biktima ng sapilitang pagkawala sa panahon ng Dirty War ng Argentina. ).
Talambuhay at pamilya[baguhin | baguhin ang wikitext]
Si Villaflor ay anak na babae ng isang mababang uri ng pamilya, at ang kanyang ina, si Emma Nitz, ay 15 taong gulang lamang nang ipanganak si Azucena; ang kanyang ama, si Florentino Villaflor, ay 21 at nagtrabaho sa isang pabrika ng lana. Ang pamilya ng ama ni Villaflor ay mayroong kasaysayan ng militanteng pagkakasangkot sa Peronism.[1]
Si Azucena ay nagsimulang magtrabaho sa edad na 16 bilang isang kalihim sa telepono nang isang kumpanya na nagtitinda ng mga gamit sa bahay. Nakilala niya roon si Pedro De Vincenti, isang delegado ng unyon ng paggawa. Ikinasal siya kay De Vicenti noong 1949, at nagkaroon sila nang apat na anak.
Mothers of the Plaza de Mayo[baguhin | baguhin ang wikitext]
Noong Nobyembre 30, 1976, walong buwan makalipas ang pagsimula ng diktadurang militar na nagngangalang " National Reorganization Process ", ang isa sa mga anak na lalaki ni Villaflor na si Néstor, ay dinakip kasama ang kasintahan na si Raquel Mangin.[1] Sinimulang hanapin sila ni Villaflor sa pamamagitan ng Ministry of Interior at humingi ng suporta mula sa vicar ng militar na si Adolfo Tortolo (bagaman maaari lamang silang makipag-usap sa kanyang sekretaryo na si Emilio Grasselli). Sa paghahanap na ito, nakilala niya ang ibang mga kababaihan na naghahanap din ng nawawalang mga kamag-anak.
Matapos ang anim na buwan na walang saysay na pagtatanong, nagpasya si Villaflor na magsimula ng isang serye ng mga demonstrasyon upang maisapubliko ang kanyang kaso. Noong 30 Abril 1977, siya at labintatlo pang mga ina, kasama si María Adela Gard de Antokoletz, ay nagtungo sa Plaza de Mayo sa gitnang Buenos Aires, sa harap ng palasyo ng gobyerno ng Casa Rosada, na pinili ni Villaflor sapagkat ito ay isang makabuluhang pulitikal na lugar sa kasaysayan ng Argentina . Napagpasyahan nilang magmartsa sa paligid ng Plaza, dahil inutusan sila ng pulisya na "magpalipat-lipat", sa diwa na hindi manatili. Ang unang martsa ay ginanap sa araw ng Sabado, at hindi masyadong napagtuonan ng pansin; ang pangalawa ay naganap sa araw ng Biyernes, at mula noon, napagpasyahan nilang gawin ito tuwing Huwebes, bandang 3:30 ng hapon (ang iskedyul na ito ay pinapanatili pa rin sa kasalukuyan).
Pagkawala at kamatayan[baguhin | baguhin ang wikitext]
Sa taon ding iyon, noong ika-10 ng Disyembre, (International Human Rights Day), ang mga Ina ay naglathala ng isang patalastas sa pahayagan na may mga pangalan ng kanilang "nawawalang" mga anak. Nang gabing iyon, si Azucena Villaflor ay kinuha ng sandatahang lakas mula sa kanyang tahanan sa Villa Dominico, Avellaneda, Buenos Aires . Iniulat na siya ay nakakulong sa kampo konsentrasyon ng Navy Mechanics School ( ESMA ), na pinamamahalaan ni Alfredo Astiz sa oras na iyon.
Noong 2003, sa paghuhukay ng patay ng Team ng Forensic Anthropology ng Argentina ( Equipo Argentino de Antropología Forense, EAAF, na kilala rin sa paghanap at pagkilala sa bangkay ni Che Guevara sa Bolivia ) ay kinilala ang mga bangkay ng limang kababaihan na nawala noong 1977:, katawan ni Villaflor, Esther Ballestrino, María Ponce de Bianco, Angela Auad, at Sister Léonie Duquet . Ang mga katawan ay nagpakita ng mga bali na halintulad sa pagbagsak sa isang matikas na bagay, dito nakumpirma ang teorya na ang mga bilanggo ay kinuha sa isa sa maraming mga " death flight" (vuelos de la muerte) na isinalaysay ng dating opisyal ng hukbong-dagat na si Adolfo Scilingo . Sa mga paglipad na ito, ang mga bilanggo ay naka-droga, hinubaran at itinapon sa sasakyang panghimpapawid na lumilipad sa ibabaw ng karagatan.
Ang labi ni Villaflor ay pinasunog at ang kanyang mga abo ay inilibing sa paanan ng May Pyramid sa gitna ng Plaza de Mayo, noong ika-8 ng Disyembre 2005, sa pagtatapos ng ika-25 na Annual Resistance March of the Mothers. Ang kanyang mga nakaligtas na anak ang pumili ng lugar; sinabi ng kanyang anak na si Cecilia na ito ay dahil "Dito [sa Plaza] ay kung saan ipinanganak ang aking ina sa buhay publiko at dito siya dapat manatili magpakailanman. Dapat manatili siya para sa lahat ".
Ang talambuhay ni Azucena Villaflor ay isinulat ng istoryador na si Enrique Arrosagaray noong 1997 at mayroong isang kalye na ipinangalan sa kanya..
Karagdagang pagbabasa[baguhin | baguhin ang wikitext]
- Arrosagaray, Enrique (1997). Biografía de Azucena Villaflor: creadora del Movimiento Madres de Plaza de Mayo (sa Kastila). Buenos Aires: Catalogos. ISBN 978-9-8729-2939-8. OCLC 37753161.
Mga Sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]
- ↑ 1.0 1.1 "Azucena Villaflor de Vicenti". Diario Mar de Ajó Enrique Arrosagaray, María del Rosario Carballeda de Cerutti, María Adela Gard de Antokoletz, Nora Cortiñas, Hebe Bonafini. Inarkibo mula sa ang orihinal noong November 22, 2007. Nakuha noong November 30, 2017.
Mga panlabas na link[baguhin | baguhin ang wikitext]
- Koponan ng Forensic Anthropology ng Argentina
- Ang mga labi ng mga Ina ng Plaza de Mayo ay nakilala . Asheville Global Report, Archives, No. 339, Hulyo 14 – 20, 2005.
- Otra víctima de los vuelos de la muerte (sa Espanya) Clarín, 4 Disyembre 2005.
- Las cenizas de Azucena, junto a la Pirámide ; La fundadora de las Madres (sa Espanya) Página / 12, 9 Disyembre 2005.
- "Mga Naideklarang Dokumento ng US: Puwersa ng Seguridad ng Junta ng Argentina Pinatay, Nawala ang mga aktibista, Ina at Nuns ", The National Security Archive .
- Azucena Villaflor de Vicenti - Mga komentaryo at panipi sa talambuhay ng mga taong nakakakilala sa kanya (sa Espanyol), Diario Mar de Ajo .