Catherine at ang Kaniyang Kapalaran

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya

Ang Catherine at ang Kaniyang Kapalaran ay isang Italyanong kuwentong bibit na kinolekta ni Thomas Frederick Crane sa Italian Popular Tales, at isinama ni Andrew Lang sa The Pink Fairy Book. Ito ay inuri bilang Talatuntunang Aarne–Thompson–Uther bilang ATU 938, "Placidas" (Eustacius).[1]

Buod[baguhin | baguhin ang wikitext]

Si Catherine ay isang magandang anak na babae ng isang mayamang mangangalakal. Isang araw ay nagpakita sa kaniya ang isang babae at nagtanong kung mas gugustuhin ba niyang maging masaya sa kaniyang kabataan o sa kaniyang pagtanda. Nagpasya si Catherine sa katandaan, at ang babae, na Kapalaran ni Catherine, ay nawala. Di nagtagal, nawalan ng kayamanan ang ama ni Catherine at namatay. Tinangka ni Catherine na pumasok sa serbisyo, ngunit sa tuwing may kumukuha sa kaniya, ang kaniyang Destiny ay lumilitaw at pinunit ang tahanan kapag si Catherine ay nag-iisa, tumakas siya sa takot na siya ay sisihin.

Pagkaraan ng pitong taon, huminto ang kaniyang Destiny, at naging alipin siya ng isang babae na nag-utos sa kaniya na magdala ng mga tinapay araw-araw sa Destiny ng babae. Isang araw, tinanong siya ng babae kung bakit siya madalas umiyak, at sinabi ni Catherine ang kaniyang kuwento. Sinabi sa kaniya ng babae, sa susunod, na hilingin sa kaniyang Destiny na hilingin kay Catherine na itigil ang mga pag-uusig na ito. Kinabukasan pagkatapos niyang magtanong, dinala siya ng Destiny ng babae sa kaniyang sarili, na nagbigay sa kaniya ng isang skein ng seda.

Isang araw, ikakasal ang batang hari. Mayaman ang kaniyang damit pangkasal, ngunit nang halos matapos na ang sastre, naubos ang seda, at wala nang makikitang ganoong kulay. Ipinahayag ng isang proklamasyon na sinumang nagdala ng gayong sinulid sa kastilyo ay tatanggap ng malaking halaga, at ang babae, na nakakita ng damit, ay nagsabi kay Catherine na ang kaniyang skein ay tamang kulay. Dinala ito ni Catherine, at iminungkahi ng korte na tanggapin niya ang timbang nito sa ginto. Ngunit nang ito ay ilagay sa timbangan, gaano man karaming ginto ang idinagdag, ang mga timbangan ay hindi nabalanse sa lahat ng maharlikang kayamanan hanggang sa ihagis ng hari ang kaniyang korona.

Hiniling ng hari na malaman niya kung saan niya nakuha ang seda, at sinabi niya ang kaniyang kuwento. Isang matalinong ginang sa korte ang nagsabi na malinaw na magsisimula na ang kaniyang maliligayang araw, at ang mga timbangan ay hindi balanse hangga't hindi naidagdag ang korona, ay patunay na siya ay magiging isang reyna. Ipinahayag ng hari na siya ang magiging kaniyang reyna, at pinakasalan siya sa halip na ang nobya na kaniyang nilayon, at si Catherine ay namuhay nang maligaya magpakailanman.

Mga paksa[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ang pagpili ng tadhana ay tampok sa kuwentong bibit na The Slave Mother at gayundin ang mga kabalyereskong romansa gaya ng Sir Isumbras.

Ang babaeng nakulong ng isang kayamanan na dapat mahikayat na tratuhin ang kaniyang mas mahusay na mga tampok sa mga kuwento tulad ng Misfortune at The Ill-Fated Princess -- kahit na sa paraan ng pagtanggap ng isang bagay na kailangan upang manahi ng maharlikang damit.

Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]

  1. Marzolph, Ulrich; van Leewen, Richard. The Arabian Nights Encyclopedia. Vol. I. California: ABC-Clio. 2004. p. 798. ISBN 1-85109-640-X (e-book)