Diktaduryang militar

Ang diktaduryang militar ay isang uri ng diktadura kung saan ang kapangyarihan ay hawak ng isa o higit pang mga opisyal ng militar na kumikilos sa ngalan ng militar. Ang mga diktadurang militar ay pinamumunuan ng alinman sa isang diktador ng militar, na kilala bilang isang malakas, o ng isang konseho ng mga opisyal ng militar na kilala bilang isang junta ng militar. Kadalasang nabubuo ang mga ito sa pamamagitan ng mga kudeta ng militar o pagpapalakas ng militar sa pamamagitan ng isang popular na pag-aalsa sa panahon ng kaguluhan sa tahanan o kawalang-tatag. Ang militar ay nominal na naghahanap ng kapangyarihan upang ibalik ang kaayusan o labanan ang katiwalian, ngunit ang mga personal na motibasyon ng mga opisyal ng militar ay maaaring magsama ng mas malaking pondo para sa militar o pagbaba ng kontrol ng sibilyan sa militar.

Ang balanse ng kapangyarihan sa isang diktadurang militar ay nakasalalay sa kakayahan ng diktador na panatilihin ang pag-apruba ng militar sa pamamagitan ng mga konsesyon at pagpapatahimik habang gumagamit ng dahas para supilin ang oposisyon. Maaaring hangarin ng mga malalakas na militar na pagsamahin ang kapangyarihan nang independyente sa militar, na epektibong lumikha ng mga personalistang diktadura. Ang mga diktador ng militar ay palaging nasa ilalim ng banta ng kanilang mga kapwa opisyal ng militar na tatanggalin, at ang mga kontra-kudeta ay karaniwan laban sa mga rehimeng militar na nabigong mapanatili ang suporta. Ang pamumulitika sa militar ay maaari ding maging sanhi ng paksyunalismo, at kadalasang handang isuko ng militar ang kapangyarihan sa halip na ma-destabilize ang militar. Ang mga diktadurang militar ay kadalasang hindi gaanong kasangkot sa mga usaping pampulitika kaysa sa ibang mga rehimen, na ang kanilang patakaran ay pangunahing nakadirekta sa pakinabang ng militar bilang isang institusyon. Ang pamamahalang militar ay pinananatili sa pamamagitan ng puwersa nang higit kaysa sa ibang mga rehimen, bagaman ang mga diktador ng militar ay kadalasang gumagawa ng hiwalay na pwersang panseguridad upang mapanatili ang kontrol sa pulitika nang independyente mula sa militar.

Ang mga unang diktadurang militar ay umiral sa post-klasikal na Asya, kabilang ang mga pinuno ng militar sa Korea at Hapon. Ang modernong diktadurang militar ay nabuo sa Amerikang Latino noong ika-19 na siglo, at lalo pang umunlad sa Europa noong unang bahagi ng ika-20 siglo. Ang diktadurang militar ay muling nabuhay noong Digmaang Malamig na may mga bagong diktadurang militar na itinatag sa Aprika, Asya, at Latin America noong 1960s. Bumaba ang bilang ng mga diktadurang militar noong 1970s at 1980s, at ang pagtatapos ng Digmaang Malamig ay nakita ang pagbuwag ng karamihan sa mga diktadurang militar. Ilang diktadurang militar ang umiiral sa ika-21 siglo, at halos wala na sila sa labas ng Aprika at Timog-silangang Asya.