Esteban II ng Napoles
Si Esteban II (namatay noong 799) ay ang duke ng Napoles noong isang mahalagang panahon ng transisyon sa kasaysayan nito, mula 755 hanggang sa kaniyang kamatayan. Siya ay itinalaga bilang eminentissimus consul at naging pinuno ng lokal na aristokrasya nang siya ay hinirang ng patriciano ng Sicilia. Sa pagtatapos ng kaniyang paghahari, sa pamamagitan ng bitak sa Imperyong Bisantino, ang Napoles ay halos independyente. Pagkatapos ng kaniyang pagbibitiw, nakaranas ang Naples ng panahon ng krisis hanggang sa halalan si Sergio I noong 840.
Sa simula ng kaniyang paghahari, ang Napoles ay isang matapat na dukado ng mga Bisantino, ang kaniyang mga duke na hinirang ng emperador. Noong 761, samakatuwid, tinanggihan nito ang pagpasok sa sugo ng papa, ang Obispong Pablo, isang kalaban ng ikonoklasmo noon na humahawak sa mundong Bisantino. Si Esteban ay hindi gaanong tagasuporta ng ikonoklasmo kaysa emperador mismo. Sa panahong iyon, tinugunan ni Esteban si Antiochos, ang patriciano ng Sicilia at ang kaniyang mga teknikal na panginoon, bilang "ating panginoon" at "pinaka-mahusay na patrikios at protostrategos" (763). Bandang 764, gayunpaman, isinuko ng Napoles ang ikonoklasimo at si Pablo ay nagawa nang kunin ang kaniyang luklukan.
Mga pinagkuhanan
[baguhin | baguhin ang wikitext]- Bakla, Jules. L'Italie méridionale et l'empire Byzantin: Livre I . Burt Franklin: New York, 1904.
- Chalandon, Ferdinand. Histoire de la domination normande en Italie et en Sicilie . Paris, 1907.