Isang-Mata, Dalawang-Mata, Tatlong-Mata

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya

Ang "Isang-Mata, Dalawang-Mata, Tatlong-Mata" ay isang Aleman na kuwentong bibit na kinolekta ng Magkapatid na Grimm, kuwento numero 130. Isinama ito ni Andrew Lang, bilang "Little One-eye, Little Two-eyes, and Little Three-eyes", sa The Green Fairy Book. Ito ay Aarne-Thompson tipo 511.

Isa itong maanomalyang fairy tale, na ang pangunahing tauhan ay hindi bunso o nag-iisang anak, kundi nasa gitna ng tatlo.

Buod[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ang isang babae ay may tatlong anak na babae: Ang panganay ay may isang mata lamang sa gitna ng kaniyang noo, ang pangalawa ay karaniwan tulad ng mga ordinaryong tao, ang pangatlo ay karaniwan din; ngunit, mayroon siyang dalawang mata sa gilid ng kaniyang ulo at pangatlo sa gitna ng kaniyang noo dahil mayroon siyang tatlong mata. Ang kaniyang ina at mga kapatid na babae ay hinamak si Munting Dalawang Mata dahil siya ay katulad ng ibang tao at tinatrato siya ng masama, na naiwan lamang sa kaniya ang kanilang mga tirang kainin.

Isang araw ay ipinadala si Munting Dalawang Mata sa bukid upang alagaan ang kambing, umupo siya at umiyak dahil kakaunti lang ang naibigay sa kaniya ng makakain at nang tumingala siya ay isang babae ang nakatayo sa tabi niya. Tinanong siya ng babae kung bakit siya umiiyak. Paliwanag ni Munting Dalawang Mata at sinabihan siya ng matalinong babae na sabihin sa kambing

Maliit na kambing, unga.

Maliit na mesa, litaw

Isang magandang nakalatag na mesa ang tatayo sa kaniyang harapan, at makakain si Munting Dalawang Mata hangga't gusto niya. Pagkatapos ay sinabi ng babae kay Munting Dalawang Mata na kapag siya ay sapat na sa pagkain ay kailangan lang niyang sabihin

Maliit na kambing, unga.

Maliit na mesa, layo

at ang mesa ay mawawala. Umalis ang matalinong babae at sinabi ni Munting Dalawang Mata ang mga salitang sinabi sa kaniya ng babae na ipatawag ang mesa, at sa kaniyang pagtataka ay nakatayo ito. Kumain si Munting Dalawang Mata hanggang sa mabusog siya at sinabi ang mga salitang sinabi sa kaniya ng babae na magpapawala ng mesa, at agad na nawala ang lahat. Umuwi si Munting Dalawang Mata kinagabihan at nakita niya ang plato ng mga natirang pagkain na iniwan sa kaniya ng kaniyang mga kapatid, ngunit hindi niya ito ginalaw.

Kinabukasan muli siyang lumabas kasama ang kambing at iniwan ang mga dumi na ibinigay sa kaniya. Maya-maya, napansin ito ng kaniyang mga kapatid at sinabi sa kanilang ina. Kaya't ang Munting Isang Mata ay ipinadala upang sumama kay Munting Dalawang Mata nang itaboy niya ang kambing sa pastulan upang tingnan kung may nagbibigay sa kaniya ng pagkain at inumin. Naghinala si Munting Dalawang Mata na ito ang dahilan kung bakit sinasamahan siya ni Munting Isang Mata kaya kumanta ng kanta si Munting Isang Mata para makatulog ang isang mata niya. Pagkatapos ay tinawag ni Munting Dalawang Mata ang mesa at kumain tulad ng dati. Sa pag-uwi, sinabi ni Munting Isang Mata sa kaniyang ina na ang sariwang hangin ay nagpapagod sa kaniya kaya nakatulog siya kaya hindi niya nakita ang ginawa ni Munting Dalawang Mata, kaya kinabukasan ay nagpadala ang ina ng Munting Tatlong Mata upang panoorin ang Little Two. mata nang lumabas siya kasama ang kambing. Naghinala si Munting Dalawang Mata na ang Munting Tatlong Mata ay ipinadala para bantayan din siya, at sinadya nitong kantahin ang kaniyang kanta para makatulog ang kaniyang tatlong mata ngunit sa halip ay kumanta siya ng isang kanta para lamang makatulog ang dalawa sa kaniyang mga mata. Ipinikit ni Munting Tatlong Mata ang kaniyang ikatlong mata kahit na gising pa ito kaya nang inakala ni Munting Dalawang Mata na tulog na ang kaniyang kapatid ay sinabi niya ang tula at kumain at uminom mula sa maliit na mesa. Sa lahat ng oras, ang Munting Tatlong Mata ay kumurap sa kaniyang mata at nanonood. Pag-uwi nila, sinabi ni Munting Tatlong Mata sa kaniyang ina ang kaniyang nakita. Ang kaniyang ina noon, sa galit na inakala ni Munting Dalawang Mata na mabuhay nang mas mabuti kaysa sa kaniyang pamilya, ay kumuha ng kutsilyo at pinatay ang kambing.

Umupo si Munting Dalawang Mata sa parang at umiyak nang makita ang ginawa ng kaniyang ina. Gaya ng dati nang tumingala siya ay tumabi sa kaniya ang matalinong babae at tinanong kung bakit siya umiiyak. Paliwanag ni Munting Dalawang Mata at sinabihan siya ng matalinong babae na ilibing ang puso ng kambing dahil ito ang magdadala sa kaniya ng suwerte. Tinanong ni Munting Dalawang Mata ang kaniyang mga kapatid na babae kung siya ay may puso ng kambing at wala nang iba pa. Nagtawanan sila at sinabi sa kaniya na maaari niyang makuha ito. Nang gabing iyon ay ibinaon ni Munting Dalawang Mata ang puso sa harap ng pinto gaya ng sinabi sa kaniya ng matalinong babae at kinaumagahan doon, kung saan niya inilibing ang puso, nakatayo ang isang magandang puno na may mga dahon na pilak at prutas na ginto na tumutubo sa ibabaw nito.

Sinabihan ng ina ang Munting Isang Mata na umakyat sa puno at pumutol ng ilang prutas, ngunit habang sinusubukan ng Munting Isang Mata na hawakan ang isa sa mga gintong mansanas ay tumubo ang sanga mula sa kaniyang mga kamay. Nangyayari ito sa tuwing inaabot niya ito. Pagkatapos ay sinabihan ng ina si Munting Tatlong Mata na umakyat sa puno at pumutol ng ilang prutas dahil sa kaniyang tatlong mata ay mas nakakakita siya kaysa sa Munting Isang Mata. Ang Munting Tatlong Mata ay hindi mas matagumpay kaysa sa kaniyang nakatatandang kapatid na babae at sa wakas ang ina ay umakyat sa kaniyang sarili at walang kabuluhan na sinubukang putulin ang isang piraso ng prutas. Pagkatapos ay nagboluntaryo si Munting Dalawang Mata na subukan. Sinabi sa kaniya ng kaniyang mga kapatid na babae na hindi siya magtatagumpay sa kaniyang dalawang mata. Sa sobrang gulat nila, nakuha ni Munting Dalawang Mata ang isang buong tapis ng gintong prutas, at kinuha ito ng kaniyang ina mula sa kaniya. Ngunit sa halip na pakitunguhan ng mabuti ang Munting Dalawang Mata, nainggit ang kaniyang mga kapatid na babae at ina na siya lamang ang maaaring pumitas ng gintong prutas at mas naging masama kaysa dati.

Isang araw, dumating ang isang Kabalyero na nakasakay. Itinulak ni Munting Isang Mata at Munting Tatlong Mata si Munting Dalawang Mata sa ilalim ng isang walang laman na cask sa malapit para hindi siya makita ng Kabalyero. Huminto ang Kabalyero upang humanga sa magandang puno at tinanong kung kanino ito, sinabi na kung sino ang magbibigay sa kaniya ng isang sanga mula sa puno ay maaaring magkaroon ng anumang gusto nila. Sinabi sa kaniya ng dalawang kapatid na babae na sa kanila ang puno at tiyak na pupunilin nila ang isang sanga para sa kaniya. Ngunit tulad ng dati ay yumuyuko ang mga sanga at prutas sa kanilang mga kamay sa tuwing sila'y lumalapit. Ang Kabalyero ay bumulalas na ito ay kakaiba na ang mga may-ari ng puno ay walang masira kahit ano mula dito, ngunit iginiit ng mga kapatid na babae na ang puno ay kanila. Ang Munting Dalawang Mata, na nakatago pa rin sa ilalim ng walang laman na cask, ay gumulong ng dalawang gintong mansanas sa paanan ng Kabalyero. Nang tanungin ng Kabalyero kung saan nanggaling ang mga mansanas, inamin ng magkapatid na mayroon silang isa pang kapatid na babae, ngunit siya ay nakatago dahil mayroon siyang dalawang mata tulad ng mga normal na tao. Hiniling ng Kabalyero na makita si Munting Dalawang Mata na masayang nagmula sa ilalim ng cask at sinabi sa Kabalyero na kaniya ang puno. Umakyat siya sa puno at pinutol ang isang maliit na sanga kasama ang mga pilak na dahon at gintong prutas nito nang madali at ibinigay ito sa Kabalyero. Ang Kabalyero ay nagpatuloy sa pagtatanong kay Munting Dalawang Mata kung ano ang gusto niya, dahil siya ay may karapatan sa anumang gusto niya. Hiniling ni Munting Dalawang Mata na ilayo siya sa pagdurusa niya sa kamay ng kaniyang ina at mga kapatid na babae. Kaya't itinaas ng Kabalyero ang Munting Dalawang Mata sa kaniyang kabayo at dinala siya upang manirahan sa kastilyo ng kaniyang ama. Doon ay pinagamot niya ito sa magagandang damit at pagkain at inumin. Nagmahalan sila at pinakasalan niya ito.

Ang dalawang magkapatid na babae ay naniniwala na sila ay masuwerteng napanatili ang magandang puno habang ang Munting Dalawang Mata at ang Kabalyero ay unang nagtungo sa kastilyo ngunit, sa kanilang pagkadismaya, kinaumagahan ay nagising sila nang malaman na ang puno ay nawala. Nang magising si Munting Dalawang Mata at dumungaw sa kaniyang bintana, nakita niya, na may kagalakan, na ang puno ay tumubo sa labas ng kastilyo.

Nang dumating ang dalawang mahihirap na babae sa kastilyo upang mamalimos isang araw, tiningnan sila ni Munting Dalawang Mata at napagtanto na sila ay kaniyang mga kapatid. Kinuha sila ni Munting Dalawang Mata at tinanggap sila. Pagkatapos ay nagsisi ang magkapatid na babae na naging napakasama sa kanilang kapatid na babae.

Mga adaptasyon[baguhin | baguhin ang wikitext]

Panitikan[baguhin | baguhin ang wikitext]

  • Sumulat si Anne Sexton ng adaptasyon bilang isang tula na tinatawag na "One-eye, Two-eyes, Three-eyes" sa kaniyang koleksiyong Transformations (1971), isang libro kung saan muli niyang naisip ang labing-anim sa mga Grimm's Fairy tales.[1]
  • Sumulat si Lee Drapp ng inangkop na bersyon na tinatawag na "The Story of One Eye, Two Eye, and Three Eye" (2016), na inilarawan ni Saraid Claxton.[2]

Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]

  1. "Transformations by Anne Sexton"
  2. Drapp, Lee A. (2016-08-18). One Eye, Two Eye & Three Eye (sa Ingles) (1 pat.). CreateSpace Independent Publishing Platform. ISBN 9781534770294.