Ivan Kuchuhura-Kucherenko

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya

Si Ivan Iovych Kuchuhura-Kucherenko (Ukranyo: Іван Іович Кучугура-Кучеренко; Hulyo 7, 1878 – Nobyembre 24, 1937) ay isang Ukranyanong minstrel (kobzar) at isa sa mga pinakamaimpluwensiyang kobzar noong unang bahagi ng ika-20 siglo. Para sa kaniyang kasiningan siya ay iginawad sa pamagat na "Artista ng Sambayanan ng Ukranya" noong 1919 at kalaunan ay "Artista ng Sambayanan ng Sosyalistikong Republikang Sobyet ng Ukranya" noong 1926.

Talambuhay[baguhin | baguhin ang wikitext]

Pagkabata[baguhin | baguhin ang wikitext]

Si Ivan Kucherenko (o sa kalaunan ay naging kilala siya, Kuchuhura-Kucherenko) ay ipinanganak noong Hulyo 7, 1878 sa nayon ng Murafa ng Bohodukhiv uyezd sa Gobernasyong Kharkov ng Imperyong Ruso. Sa edad na 3, siya ay naging ganap na bulag sa kaniyang kaliwang mata at nagkaroon ng kaunting pinsala sa kaniyang kanang mata. Sa edad na 8, nawalan siya ng ama at naging ulila.

Ang batang Kucherenko ay may pambihirang talento sa musika na nagturo sa kaniya sa pamumuhay ng isang kobzar. Siya ay nag-apprentice sa kobzar na si Pavlo Hashchenko at nagsimulang gumanap bilang isang kobzar sa pagliko ng ika-20 siglo.

Edukasyon at mga pagtatanghal[baguhin | baguhin ang wikitext]

Noong 1902, lumahok si Kucherenko sa Ika-12 Kumperensiyang Arkeolohiko na isinagawa sa Kharkiv kung saan siya ang pinakabatang kalahok - sa edad na 24.

Ang pagtatanghal sa kumperensiya ay inorganisa ni Hnat Khotkevych na napansin na ang kobzar ay pambihirang likas na matalino, at sa panahon ng paghahanda ng konsiyerto, gumugol ng maraming oras sa kaniya. Ang kaugnayang ito kay Khotkevych ay nag-iwan ng makabuluhang impresyon kay Kucherenko dahil marami siyang natutuhan mula kay Khotkevych. Sumulat si Khotkevych sa kaniyang mga memoir:

Hindi ko partikular na itinuro sa kaniya ang aking mga pagtatanghal, ngunit nakinig siya sa aking pagganap, at bilang isang mahuhusay na indibidwal, independiyenteng kinopya ako.

Noong 1906, si Kucherenko ay gumaganap sa merkado sa Yekaterinoslav (ngayon ay Dnipropetrovsk) at narinig ng kilalang mananalaysay na si Dmytro Yavornytsky. Ang mataas na sining ni Kucherenko ay nag-iwan ng malalim na impresyon kay Yavornytsky. Sumulat si Yavornytsky:

Para sa akin siya ay isang mamahaling brilyante na magpapakita lamang ng kaniyang mga kulay pagkatapos magpakintab ng isang maestro.

Inimbitahan niya si Kucherenko sa kaniyang tahanan at kalaunan ay ipinadala siya sa Myrhorod upang higit na magpakadalubhasa sa kaniyang pagganap sa bandura sa ilalim ng patnubay ni Opanas Slastion. Sa loob ng tatlong buwan si Kucherenko ay nanirahan at nag-aral sa bahay ni Slastion, kung saan bumalik siya sa Yekaterinoslav at pinasalamatan ang propesor para sa kaniyang pagiging ama. Ipinakita ni Kucherenko ang kaniyang bagong nakuhang artistikong kasanayan sa propesor, na labis na nasisiyahan, at labis na naantig. Si Yavornytsky ay nag-organisa ng isang konsiyerto para sa kobzar sa Yekaterinoslav, na isang matunog na tagumpay at tumulong na itaas ang katanyagan ng Kucherenko bilang isang pambihirang talento ng katutubong mang-aawit.

Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]

  • Колесса Ф.. Melodii ukrayinskykh narodnykh dum – К.: Наукова думка, 1969. – С. 316
  • Danylenko, K. Narodnyi spivets-kobzar Ivan Iovych Kuchuhura-Kucherenko ... ІМФЕ. Ф.8-к.3, од.зб.15, - Арк. 3-4, 1921
  • Danylenko, K. Narodnyi spivets-kobzar Ivan Iovych Kuchuhura-Kucherenko – “Selianskyi budynok”, Bohodukhiv, 1921 - P. 16.
  • Danylevskyi, K. Slavetnyi ukrayinskyi kobzar – Ivan Kuchuhura-Kucherenko (8 rokiv yak zamorduvaly NKVD) // UVAN, Materialy taboriv DP, Regensburg, 1946 - P. 7.
  • Danylevskyi, K. Petliura v sertsiakh i picniakh svoho narodu // Nakladom filii Tovarystva ukrayinskykh politychnykh v’iazniv v Regensburzi, 1947 - P. 11.
  • Danylevskyi, K. О. Professor Petliura v sertsiakh i picniakh svoho narodu // Vidbytka z Narodnoho Slova, Pittsburgh, USA, 1951 - P. 24.
  • Zinchenko, T. Slavetnyi banduryst I. Kuchuhura-Kucherenko // “NTE” 1961, №4 - P. 106-7
  • Martynovych, P.D. Kobzar Кобзар Ivan Kuchuhura-Kucherenko – IMFE, f. ІІ-4, od. Зб. 940
  • Mizynets, V. Koryfei kobzarskoho mystetstva // Bandura, 1985, №13/14, - P. 45-48
  • Sarkyzova-Sarazyny, I. Poslednyi kobzar // Vsemyrnyi turysy. 1930, №5, - P. 132.
  • Cheremskiy, K. P. Povernennia tradnytsii / K. Cheremskyi – Tsentr Lesia Kurbasa – 1999. – P. 288.
  • Cheremskiy, K. P. Shliakh zvychaiu / – Х.: Hlas. – 2002. – P. 444.