Juana I ng Napoles

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya

Si Joanna I, na kilala rin bilang Johanna I (Italyano: Giovanna I ; Disyembre 1325[1] – Hulyo 27, 1382), ay Reyna ng Napoles, at Kondesa ng Provenza at Forcalquier mula 1343 hanggang 1382; siya rin ay Princess of Acaya mula 1373 hanggang 1381.

Si Joanna ay ang panganay na anak na babae ni Carlos, Duke ng Calabria at Maria ng Valois upang makaligtas sa pagkabata. Ang kaniyang ama ay anak ni Roberto ang Marunong, Hari ng Napoles, ngunit namatay siya bago ang kaniyang ama noong 1328. Pagkaraan ng tatlong taon, hinirang ni Haring Roberto si Juana bilang kanyang tagapagmana at inutusan ang kaniyang mga basalyo na manumpa ng katapatan sa kanya. Upang palakasin ang posisyon ni Juana, nagtapos siya ng isang kasunduan sa kaniyang pamangkin, si Haring Carlos I ng Unggriya, tungkol sa kasal ng nakababatang anak ni Charles, sina Andres, at Juana. Nais din ni Charles I na makuha ang mana ng kaniyang tiyuhin kay Andres, ngunit pinangalanan ni Haring Robert si Juana bilang kaniyang nag-iisang tagapagmana sa kaniyang pagkamatay noong 1343. Nagtalaga rin siya ng isang konseho ng rehensiya upang pamahalaan ang kaniyang mga kaharian hanggang sa ika-21 kaarawan ni Juana, ngunit hindi talaga makontrol ng mga rehente ang pangangasiwa ng estado pagkatapos ng kamatayan ng Hari.

Mga pamagat at estilo[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ang buong istilo ni Joanna bilang reyna ay: Joanna, sa Biyaya ng Diyos, Reyna ng Herusalem at ng Sicilia, Dukesa ng Apulia, Prinsesa ng Capua, at Kondesa ng Provenza, Forqualquier, at Piamonte.[2]

Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]

 

  1. Kiesewetter, Andreas (2001). "GIOVANNA I d'Angiò, regina di Sicilia". Dizionario Biografico degli Italiani - Volume 55 (sa Italyano). www.treccani.it. Nakuha noong 5 October 2020.
  2. Pearson's Magazine, Volume 5, Issue 1, Page 25