Kateryna Kalytko

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya
Kateryna Kalytko
Катерина Калитко
Si Kalytko noong 2019
Kapanganakan
Kateryna Oleksandrivna Kalytko

(1982-03-08) 8 Marso 1982 (edad 42)
Vinnytsia, Ukrainian SSR, Soviet Union
(now Ukraine)
NagtaposPadron:Ubil
Trabaho
  • Poet
  • writer
  • translator
Parangalsee here

Si Kateryna Oleksandrivna Kalytko (Ukrainian: Катерина Олександрівна Калитко; ipinanganak noong Marso 8, 1982) ay isang Ukrainian na makata, manunulat at tagasalin na miyembro ng National Writers' Union of Ukraine mula noong 2000 at PEN Ukraine. Ang kanyang mga tula ay nakikilala sa pamamagitan ng masalimuot na mga imahe, na madalas na nakukuha ang pagkakaugnay ng makata at ang trahedya ng buhay.

Maagang buhay at edukasyon[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ipinanganak noong 8 Marso 1982, [1] sa lungsod ng Vinnytsia ng Ukrainian . Nag-aral si Kalytko sa National University of Kyiv-Mohyla Academy upang mag-aral ng agham pampulitika at media mula 1999 hanggang 2005. Bukod sa Vinnytsia, naninirahan din si Kalytko sa Sarajevo, [2] kung saan siya nag-aaral at nagsalin ng kontemporaryong panitikan ng Bosnia at Herzegovina, katulad ng mga piraso ni Emir Kusturica, Milet Prodanovich, Mykhailo Pantych, Uglesh Šaytinats, at iba pa. [3] [4]

Karera[baguhin | baguhin ang wikitext]

Kalytko co-wrote ang maikling prosa libro М. істерія kasama ang Kyiv publishing company na "Fact" noong 2007. Ang aklat na Land of the Lost, o Little Scary Tales, na inilabas ng Old Lion Publishing House, ay nanalo ng 2017 BBC Book of the Year Award. [5] [6] Ang koleksyon ay nanalo ng 2019 LitAccent of the Year award sa ilalim ng Poetry category. [7] Nakatanggap siya ng imbitasyon na gumawa ng isang piyesa para sa Radio Dictator of National Unity noong 2023. [8] Sa parehong taon, ang Shevchenko National Prize ay iginawad kay Kalytko, para sa koleksyon ng tula na si Орден мовчальниць ay nanalo sa kanya ng isang parangal. [9]

Ang mga pagsasalin sa Ingles, German, Polish, Armenian, Lithuanian, Slovenian, Serbian, Bulgarian, Italian, at Hebrew ay kabilang sa kanyang mga gawa. [10] Nakatanggap siya ng Metaphora translation award pati na rin ang magazine prize na kilala bilang Кур'єр Кривбасу para sa kanyang mga pagsasalin. [11]

Mga Gawa[baguhin | baguhin ang wikitext]

Kalytko noong 2017

Tula [12] [4][baguhin | baguhin ang wikitext]

  • Gabay sa Paglikha ng Mundo (1999) Today's Tomorrow (2001) Larawan ng Aspalto (2004) Dialogues with Odysseus (2005) Season of Storms (2013) Ang torture chamber Ubasan. Home (2014) Bunar (2018) Walang nakakakilala sa amin dito, at kami ay walang tao (2019) The Order of Silence (2021)

Pagsasalin [4][baguhin | baguhin ang wikitext]

  • Oscar Shoes (Melina Kameric, 2013) Mga kwento tungkol sa mga tao at hayop (Miljenko Jergović, 2013) Ang puso ay umaawit sa takipsilim, sa Trinidad (Miljenko Jergović, 2014) Ang kamatayan ay isang hindi napatunayang alingawngaw (Emir Kusturica, 2014) Sahib (Nenad Velychkovych, 2014) Arcadia (Mileta Prodanovich, 2015) Isang paglalakad sa mga ulap (Mykhailo Pantych, 2015) Mga Napakakumbabang Regalo (Uglješa Šajtinac, 2016) Sarajevo para sa mga Nagsisimula (Ozren Kebo, 2017) Dervish at Kamatayan (Meša Selimović, 2017) Inshallah, Madonna, inshallah (Miljenko Jergović, 2018)

Mga impluwensya[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ang makata at iskolar ng Espanyol na si Federico García Lorca, isang tagapagtaguyod ng panteismo at master ng mga koneksyon at intuitive na kahulugan ng uniberso, ay isa sa kanyang mga paboritong manunulat. [3]

Mga posisyong pampulitika[baguhin | baguhin ang wikitext]

Inangkin ni Kalytko sa isang panayam na lagi niyang alam na ang isang salungatan sa Russia-Ukrainian ay hindi maiiwasan—naantala lamang ito—at darating ito sa huli. dahil hanggang sa huli tayong umalis sa saklaw ng kontrol ng Russia, ang ating kalayaan ay isang papet na estado. Limang taon pa lang tayo ng aktwal na kalayaan hanggang sa puntong ito. Siya ay medyo kritikal sa lipunang Ukrainian bago ang Rebolusyon ng Dignidad, na nagsasabi ng mga bagay tulad ng "lahat dito ay bata, walang ideya, at kapag nagsimula ang digmaan, lahat ay tatakbo sa isang lugar." Nakaramdam siya ng matinding guilt dahil dito. [13]

Personal na buhay[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ang ina ni Kalytko ay nagdusa nang husto nang ipanganak siya bilang isang resulta ng walang kabuluhang pagwawalang-bahala sa kanyang mga pangangailangan na ipinakita ng mga manggagamot at komadrona na, noong Marso 8, ay ininsulto ang kanyang damdamin at tumangging makinig sa kanyang mga pakiusap. Sa halip, dali-dali silang umupo para ipagdiwang ang International Women's Day . Bilang isang nasa hustong gulang, kinasusuklaman niya ang Marso 8 sa kasalukuyang anyo nito, ang kanyang kaarawan, at ang kawalan ng pakikisama at paggalang ng babae na ipinapakita ng matatandang babae para sa mga mas bata. Bukod pa rito, noong siya ay limang taong gulang, tahimik niyang ipinaalam sa kanyang lola na wala siyang balak na magpakasal at ang mga lalaki ay nagdulot lamang ng problema sa kanya dahil sila ay nakakaabala. [1]

Mga parangal at pagkilala[baguhin | baguhin ang wikitext]

Nakatanggap si Kalytko ng mga parangal at pagkilala tulad ng: [11]

  • Pambansang Gantimpala ng Shevchenko (2023) [14] [15]
  • LitAccent of the Year (2019)
  • Laureate of Women in Arts Award 's Literate category (2019) [10]
  • Ang Lviv — UNESCO City of Literature Award (2019) [16]
  • Joseph Konrad-Kozhenowski Literary Prize (2017) [17]
  • BBC Book of the Year Award (2017)
  • Vilenica Crystal (2016) [18]
  • Fellowship sa Programa ng Manunulat ng Central European Initiative (2015) [19]
  • Metaphora Award (2014) [20]
  • Blagovest Award (2001)

Mga Tala[baguhin | baguhin ang wikitext]

Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]

  1. ↑ 1.0 1.1 "Не подарунок, або Про брак жіночої солідарності". Українська правда. Життя (sa Ukranyo). Nakuha noong 2024-03-15.
  2. ↑ "Катерина Калитко - Поезії - Захід-Схід. Літературно-мистецький портал". www.zahid-shid.net (sa Ukranyo). 2014-04-07. Inarkibo mula sa orihinal noong 2014-04-07. Nakuha noong 2024-03-15.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (link)
  3. ↑ 3.0 3.1 "Калитко Катерина Олександрівна | Комітет з Національної премії України імені Тараса Шевченка". knpu.gov.ua. Nakuha noong 2024-03-15.
  4. ↑ 4.0 4.1 4.2 "Калитко Катерина". PEN Ukraine (sa Ukranyo). 2021-08-16. Nakuha noong 2024-03-15.
  5. ↑ "«Земля загублених» Катерини Калитко – переможець премії «Книга року ВВС-2017»". starylev.com.ua (sa Ukranyo). 2017-12-30. Inarkibo mula sa orihinal noong 2017-12-30. Nakuha noong 2024-03-15.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (link)
  6. ↑ "Земля Загублених, або Маленькі страшні казки | Видавництво Старого Лева". starylev.com.ua (sa Ukranyo). 2017-04-19. Inarkibo mula sa orihinal noong 2017-04-19. Nakuha noong 2024-03-15.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (link)
  7. ↑ "«ЛітАкцент року» оголосив переможців". chytomo.com (sa Ukranyo). 2021-01-16. Inarkibo mula sa orihinal noong 2021-01-16. Nakuha noong 2024-03-15.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (link)
  8. ↑ Горлач, Поліна (2023-10-26). ""Ми в такий спосіб намагаємося триматися разом": Катерина Калитко розповіла про те, як писала радіодиктант". suspilne.media (sa Ukranyo). Nakuha noong 2024-03-15.
  9. ↑ Анна, Гаращук (2023). "Вінничанка здобула найвищу літературну нагороду України". vinnitsa.info (sa Ukranyo). Nakuha noong 2024-03-15.
  10. ↑ 10.0 10.1 "Kateryna Kalytko / Ukraine | Internationale Literarische Korporation MERIDIAN CZERNOWITZ" (sa Aleman). Nakuha noong 2024-03-15.
  11. ↑ 11.0 11.1 "Калитко Катерина Олександрівна: Біографія на УкрЛібі". www.ukrlib.com.ua. Nakuha noong 2024-03-15.
  12. ↑ "Катерина Калитко : Критика, біографія, книжки, твори, фото : проза, поезія, переклади". avtura.com.ua (sa Ukranyo). Nakuha noong 2024-03-15.
  13. ↑ "Катерина Калитко: «Я саме після подій Революції гідності зрозуміла, що ніколи не зможу поїхати з України» - портал новин LB.ua". lb.ua (sa Ukranyo). 2021-03-08. Inarkibo mula sa orihinal noong 2021-03-08. Nakuha noong 2024-03-15.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (link)
  14. ↑ "Оголошено лауреатів Шевченківської премії". Українська правда (sa Ukranyo). Nakuha noong 2024-03-15.
  15. ↑ "Калитко, Катерина Олександрівна". ВУЕ (sa Ukranyo). Nakuha noong 2024-03-15.
  16. ↑ "У Львові вдруге вручили премію Міста літератури ЮНЕСКО". city-adm.lviv.ua (sa Ukranyo). 2019-11-04. Inarkibo mula sa orihinal noong 2019-11-04. Nakuha noong 2024-03-15.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (link)
  17. ↑ "Катерина Калитко — лауреатка премії Конрада 2017 – ЛітАкцент – світ сучасної літератури". litakcent.com (sa Ukranyo). 2022-02-21. Inarkibo mula sa orihinal noong 2022-02-21. Nakuha noong 2024-03-15.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (link)
  18. ↑ "The 2016 Crystal Vilenica Award Winner is Kateryna Kalytko – Vilenica". vilenica.si (sa Ukranyo). 2018-01-08. Inarkibo mula sa orihinal noong 2018-01-08. Nakuha noong 2024-03-15.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (link)
  19. ↑ "The CEI Fellowship Winner for 2015 – Vilenica". vilenica.si (sa Ukranyo). 2018-01-08. Inarkibo mula sa orihinal noong 2018-01-08. Nakuha noong 2024-03-15.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (link)
  20. ↑ "Вересень | 2014 | Metaphora". www.metaphora.in.ua (sa Ukranyo). 2018-01-08. Inarkibo mula sa ang orihinal noong 2018-01-08. Nakuha noong 2024-03-15.
Kinuha sa "https://tl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kateryna_Kalytko&oldid=2104228"