Klasikong pisika

Nabibilang sa larangan ng klasikong pisika (liknayan o hipnayan) ang mga teorya ng pisika na nabuo at nahasa bago ang ika-20 siglo, o bago ang pag-usbong ng modernong pisika(tumutukoy sa mga . Nabibilang sa klasikong pisika ang mga ekwasyon ni Maxwell, ang mga batas ng paggalaw ni Newton, at ang mga teorya tungkol sa magnetismo. Kinikilala ang isang teorya bilang "moderno" kung ang pagpapakilala sa teoryang ito ay nagdulot ng malakihang pagbabago sa pagtingin sa mundong ginagalawan natin. Inilalagay sa larangan ng klasikong pisika ang mga nakalipas na teorya, o ang mga bagong teorya na nakabatay sa mga lumang modelo.

Nakabatay sa konteksto ang depinisyon ng klasikong pisika. Madalas na ginagamit ang konsepto ng klasikong pisika kapag nagiging mas komplikado ang modernong pisika para sa isang sitwasyon. Di hamak na mas komplikado ang matematika na ginagamit sa modernong pisika kaya naman hindi praktikal na gamitin ito sa mga partikular na sitwasyon.

Mayroong dalawang kahulugan ang klasikong teorya sa pisika. Sa konteksto ng kwantum na mekaniks( ang siyensiya ng paggalawa ng mga "sub-atomic particles" o ang mga bagay na sobrang liit), kinikilala bilang "klasikal" o makaluma ang mga teorya na hindi gumagamit ng modelong kwantisasyon(mga modelo na naglalarawan sa "behavior" o pag-uugali nga mga bagay sa mundo ng kwantum). Gumagamit ng modelong kwantisasyon ang relatibidad ni Einstein at ang klasikong mekaniks( klasiko o makalumang paliwanag sa paggalaw) kaya naman ang mga teoryang ito'y nabibilang sa larangan ng modernong pisika. Hindi naman gumagamit ng mekaniks na kwantum ang teorya ng pangakalahatang relatibidad at "classical electromagnetism" kaya sila'y kabilang pa rin sa larangan ng klasikong pisika.

orihinal na salin: https://en.wikipedia.org/wiki/Classical_physics