Kongjwi at Patjwi

Ang Kongjwi at Patjwi (Hangul: 콩쥐 팥쥐, na romanisado rin bilang "Kongjui at Patjui") ay isang tradisyonal na kuwentong romansa ng Korea mula sa Dinastiyang Joseon. Ito ay kwento ng mapagpakumbabang tagumpay ni Kongji sa kahirapan. Ang moral ng kuwento ay ang mabubuting tao na nag-iisip nang positibo at masikap na nagtatrabaho ay magiging masaya, na sumasaklaw sa Kanluraning salawikaing "ang langit ay tumutulong sa mga tumutulong sa kanilang sarili."

Buod

Isang mag-asawang walang anak ang biniyayaan ng isang napakagandang sanggol na babae na pinangalanan nilang Kongji. Namatay ang kaniyang ina noong si Kongjwi ay 100 araw . Lumaki siya kasama ang kaniyang ama. Nag-asawang muli ang lalaki noong labing-apat na taong gulang si Kongji. Para palitan ang kaniyang asawa, nakahanap siya ng isang malupit na balo na may napakapangit na anak na babae na nagngangalang Patjwi. Namatay ang kaniyang ama sa kalaunan. Mula noon, hindi patas ang pakikitungo ng bugtong na pamilya at ni Patjwi kay Kongjwi. Ginutom nila siya, binihisan siya ng basahan at pinilit na gawin ang lahat ng pinakamaruming gawain sa bahay.

Isang araw, pinilit ng madrasta si Kongjwi na mag-araro ng bukid gamit ang kahoy na asarol. Hindi nagtagal ay nabasag ang asarol, iniwan si Kongjwi na lumuluha, sa takot na muli siyang bugbugin ng kaniyang step-mother. Isang baka ang lumitaw at inaliw siya. Inararo niya ang bukid sa lugar niya at pinauwi si Kongjwi na may dalang basket ng mansanas, isang regalo mula sa baka. Inakusahan siya ng kaniyang madrasta na nagnakaw ng mga mansanas, ibinigay ang buong basket kay Patjwi, at tumanggi na ibigay kay Kongjwi ang kaniyang hapunan.

Kinabukasan, binigyan ng madrasta si Kongjwi ng isang napakalaking palayok na may butas sa ilalim at sinabi sa kaniya na dapat niyang punuin ito ng tubig bago sila umuwi ni Patjwi mula sa bayan. Patuloy na nagdadala si Kongjwi ng mga basket ng tubig ngunit hindi napuno ang palayok. Tumagas ang tubig mula sa butas. Isang pagong ang lumitaw at hinarangan ang butas para sa kaniya. Sa tulong niya, napuno ni Kongjwi ng tubig ang palayok. Lalong nagalit ang madrasta. Pinalo niya si Kongjwi hanggang mamasa.

Pagkaraan ng ilang panahon, inihayag ng Mahistrado na naghahanap siya ng mapapangasawa. Isang sayaw ang ibibigay sa kaniyang karangalan at bawat dalaga ay dadalo. Inimbitahan sina Kongjwi at Patjwi. Umaasa ang madrasta na si Patjwi ang mapalad, ngunit natatakot na masira ni Kongjwi ang pagkakataon ng sarili niyang anak. Bago sila umalis, binigyan ng madrasta si Kongjwi ng isang malaking sako ng bigas para hull, na kailangan niyang gawin bago sila bumalik mula sa sayaw. Humingi ng tulong si Kongjwi sa langit, at lumitaw ang isang kawan ng mga maya at hinukay ang mga bigas. Bumaba mula sa langit ang isang Celestial na dalaga at binihisan si Kongjwi ng magandang gown at maselang pares ng makukulay na sapatos. Siya ay dinala sa palasyo ng apat na lalaki na nakasuot ng napakagandang palanquin. Nagmamadaling tinungo ni Kongjwi ang sayaw.

Lahat ay humanga sa kaniya dahil sa kaniyang kagandahan. Pinuntahan siya ng Mahistrado upang tanungin ang kaniyang pangalan. Ngunit nang makita ni Kongjwi ang kaniyang madrasta at kapatid na babae sa gitna ng mga bisita, tumakas siya sa takot. Sinabi ni Patjwi sa kaniyang ina na ang kakaibang babae ay kamukha ng kaniyang Kongjwi. Habang tumatawid si Kongjwi sa isang tulay, nadapa siya. Nahulog ang isa niyang sapatos sa batis. Natagpuan ng Mahistrado ang sapatos at nanumpa na pakasalan ang babaeng kinabibilangan nito. Sinubukan ng mga alipin ang sapatos sa bawat babae sa lupain, hanggang sa makarating sila sa nayon ni Kongjwi. Wala itong kasya sa sinuman maliban kay Kongjwi. Siya ang huling sumubok ng sapatos. Pagkatapos, ginawa niya ang kaniyang mga damit at ang iba pang pares ng kaniyang sapatos. Ikinasal ang Mahistrado at Kongjwi.

Nainggit si Patjwi sa kasal ni Kongjwi at nilunod siya sa ilog. Si Patjwi ay nagbalatkayo bilang Kongjwi para tumira sa Mahistrado. Ang espiritu ni Kongjwi ay magmumulto sa sinuman sa ilog. Isang matapang na lalaki ang humarap sa kaniyang multo at sinabi nito sa kaniya ang lahat. Iniulat ito ng lalaki sa Mahistrado, at ang Mahistrado ay pumunta sa ilog. Sa halip na isang bangkay, nakuha niya ang isang gintong lotus. Hinalikan niya ang lotus at ito ay naging Kongjwi.

Hinatulan ng Mahistrado si Patjwi at ang kaniyang ina na parusahan. Sina Kongjwi at Mahistrado ay namuhay nang maligaya magpakailanman. Ang moral ng kuwentong ito ay ang mga mabait at matiyaga ay gagantimpalaan.

Mga tampok

Ang alamat ng Kongji at Patzzi ay ipinasa sa bibig para sa maraming henerasyon bago ito unang naitala, na nagdulot ng maraming pagkakaiba-iba sa rehiyon. Halimbawa, ang ilang bersiyon ng kuwento ay naglagay ng palaka kapalit ng pagong bilang katulong ni Kongji, habang ang iba ay ginawang mala-Cinderella na unang bahagi. Bagaman ang unang bahagi ng kuwento ay nagbabahagi ng mga elemento sa Kanluraning kuwentong bibit na Cinderella, ang tradisyonal na Koreanong paniniwala ng kwon seon jing ak (권선징악), ang kahalagahan ng paghikayat sa kabutihan at pagpaparusa sa bisyo, ay sumasaklaw sa tradisyonal na kuwento na natutupad sa nararapat na kamatayan ng madrasta at bugtong na kapatid na babae ni Kongji sa ikalawang bahagi ng kuwento.

Ang kuwento ay nagbabahagi ng mga pagkakatulad sa mas pangkalahatang uri ng kuwento na ATU 510, "The Persecuted Heroine", ng pandaigdigang sistema ng Talatuntunang Aarne–Thompson–Uther, ngunit nararapat sa sarili nitong pag-uuri sa talatuntunang kuwentong Koreano bilang uri KT 450.