Konseho ng Europa

Ang Konseho ng Europa (Ingles: Council of Europe (CoE); Pranses: Conseil de l'Europe) ay isang internasyonal na organisasyon na nakatutok sa pagtataguyod ng karapatang pantao, demokrasya at ang panuntunan ng batas sa Europa. Itinatag noong 1949, ito ay may 47 miyembro ng estado, ay sumasaklaw sa humigit-kumulang 820 milyong mga tao at nagpapatakbo sa isang taunang badyet ng humigit-kumulang sa kalahati ng isang bilyong euro. [2]

Ang organisasyon ay naiiba mula sa 28 bansa ng European Union (EU), kahit na paminsan-minsan ito ay nalilito rito, bahagyang dahil ang EU ay nagpatibay ng orihinal na Bandilang Europeo kung saan ay nilikha sa pamamagitan ng Konseho ng Europa noong 1955, [3] pati na rin European Anthem. [4] Walang bansa ang kailanman ay sumali sa EU nang hindi muna na kabilang sa Konseho ng Europa. [5]

Hindi tulad ng EU, ang Konseho ng Europa ay hindi maaaring gumawa mga umiiral na batas, ngunit ito ay may kapangyarihan isagawa ang piling mga kasunduang internasyonal na naabot sa pamamagitan ng mga estadong Europeo sa iba't ibang paksa. Ang pinakamahusay na kilalang katawan ng Konseho ng Europa ay ang European Court of Human Rights, na sumasagawa ng European Convention on Human Rights.

Ang dalawang statutory ng Konseho mga katawan ay mga Komiti ng mga ministro, na binubuo ng mga banyagang ministro ng bawat miyembrong estado, at ang Asembleang Parlyamentaryo, na binubuo ng mga kasapi ng mga pambansang parliamento ng bawat miyembrong estado. Ang Komisyuner ng mga Karapatang Pantao ay isang malayang institusyon sa loob ng Konseho ng Europa, inatasan upang itaguyod ang kamalayan at paggalang sa karapatang pantao sa mga miyembrong estado. Ang Kalihim-Heneral ang namumuno sa kalihiman ng organisasyon. Ang iba pang mga pangunahing kinatawang CoE sumasaklaw pa sa European Directorate para sa Kalidad ng mga Gamot.

Ang punong-himpilan ng Konseho ng Europa ay nasa Strasbourg, Pransiya. Ang Ingles at Pranses ang dalawang opisyal na wika mito. Ang Komiti ng mga Ministro, Asembleang Parlyamentaryo at ang Kongreso ay gumagamit din ng Aleman, Italyano, Ruso, at Turko para sa ilan pang kanilang mga gawain.