Lalaking Apoy (kuwentong-pambayang Hapones)

Ang Lalaking Apoy ay isang kuwentong-bayan ng Hapon na tinipon ng iskolar na si Seki Keigo. Sinasabi nito ang tungkol sa isang batang lalaki na pinaalis mula sa tahanan patungo sa ibang kaharian at, salamat sa pagsisikap ng isang tapat na kabayo, napangasawa ang anak ng isang panginoon.

Buod

Matagal na panahon nang nakalilipas, ipinanganak si Mamichigane bilang anak ng panginoon ng Omura. Pagkaraan ng ilang panahon, namatay ang kaniyang ina at muling nag-asawa ang kaniyang ama. Isang araw, kailangan niyang pumunta sa Edo sa isang paglalakbay para sa tatlo at hiniling sa kaniyang asawa na alagaan ang kaniyang anak at suklayin ang kaniyang buhok. Pagkaalis ng kaniyang asawa, pinipilit ng madrasta ang bata na gawin ang mga gawain para sa kanila (magpulot ng kahoy at magsalaysay ng hardin). Sa paglipas ng panahon, ang hitsura ng batang lalaki ay nagiging madumi at gusgusin.

Lumipas ang tatlong buwan, at dumating sa daungan ang barko ng ama ni Mamichigane. Ang bata ay pumunta sa kaniyang ama, habang ang kaniyang madrasta ay nananatili sa bahay. Gayunpaman, kumuha siya ng isang talim at gumawa ng malalim na hiwa sa kaniyang pisngi. Umuwi ang bata at ang kaniyang ama at nakita ang madrasta na nakahiga sa kama at may sugat sa mukha. Nagsinungaling siya sa kaniyang asawa na pinagbantaan siya ng bata at sinaktan siya ng labaha.

Sa paniniwalang siya ay nagsisinungaling, pinaalis ng ama ang kaniyang anak sa bahay, ngunit binigyan siya ng ilang mga probisyon para sa kalsada: isang magandang kimono at ang kaniyang pinakamahusay na kabayo. Naglalakbay sa ibang bayan, nakahanap siya ng mga trabaho bilang hardinero at kusinero para sa isang lokal na panginoon, at binigyan ng pangalang "lalaking apoy".

Isang araw, sinabi ng kaniyang panginoon, ang panginoon, tungkol sa isang paligsahan sa pagsayaw na dadaluhan niya at inanyayahan niya ang kaniyang alipin, ngunit nagdahilan ang bata. Umalis sa trabaho si Fire Boy, nagbihis ng pinakamagagandang kimono ng kaniyang ama at sumakay sa kaniyang kabayo papunta sa pista. Ang Fire Boy, sa ilalim ng disguise na ito, ay humanga sa mga panauhin - na napagkakamalan siyang isang makalangit na diyos - at nakuha ang puso ng anak ng kaniyang amo, na kinikilala ang sakay bilang ang batang apoy para sa isang marka sa kaniyang tainga. Nauulit ito sa susunod na araw, ngunit may pagkakaiba: ang anak ng kaniyang amo ay umuwi dahil nakakalimutan niya ang isang sandal; pagkakita sa batang babae doon, dinala siya ng Fire boy-as-rider sakay sa kabayo papunta sa pista. Pagdating doon, napagkakamalan silang banal na mag-asawa ng mga bisita.

Ang anak na babae ng panginoon ay nagkasakit sa pananabik para sa misteryosong sakay, at pinayuhan ng isang pari ng dambana ang kaniyang ama na ihanay ang lahat ng kaniyang mga tauhan ng lalaki. Pagkatapos na maipila ang kaniyang mga aliping lalaki, ang anak ng panginoon ay magbibigay ng isang tasa sa kaniyang nililigawan. Nakita niyang wala doon ang kaniyang minamahal, ang apoy, kaya tinawag siya ng kaniyang ama at sinabihan ang ilang katulong na linisin siya at bihisan siya ng mas magandang damit. Pumasok ang apoy sa paliguan at binigay ang lumang damit ng kaniyang amo na isusuot. Ginagamit niya ang mga kasuotan para matuyo ang sarili at isinusuot ang kimono ji na ibinigay sa kaniya ng ama para iharap sa anak ng kaniyang amo.

Sa pagtatapos ng kuwento, nagpasya si Mamichigane na bisitahin ang tahanan ng kaniyang ama. Sa daan, sa kabila ng mga babala ng kaniyang asawa, kumakain siya ng may lason na moras at namatay. Dinadala ng kaniyang kabayo ang katawan ng kaniyang amo na si Mamichigane sa kaniyang tahanan, kasama ang asawa ng bata. Kapag siya whinnies upang ipahayag ang kaniyang presensiya, ang madrasta ng bata ay sumagot sa pinto at pinatay ng kabayo. Ang panginoon ay lumabas upang makita ang kaguluhan, at nakita ang kabayo kasama ang katawan ng kaniyang anak. Kinuha niya ang katawan sa loob at ang kaniyang manugang na babae ay nagwiwisik ng tubig ng buhay upang buhayin ang kaniyang asawa. Nagising si Mamichigane, binati ang kaniyang ama, at nagpasya na lumipat at manirahan kasama ang kaniyang asawa.