Lancelot-Grail
Ang Lancelot-Grail, na kilala rin bilang Siklong Bulgata o Siklong Maling-mapa, ay isang maagang ika-13 siglong Pranses na Arturyanang siklong pampanitikan na binubuo ng magkakaugnay na tuluyang episodyo ng kabalyeriyang romansa sa Lumang Pranses. Ang siklo ng hindi kilalang may-akda, na nagpapakita ng sarili bilang isang salaysay ng mga aktuwal na kaganapan, ay muling nagsasalaysay sa alamat ni Haring Arturo sa pamamagitan ng pagtutuon ng pansin sa pag-iibigan nina Lancelot at Guinevere pati na rin ang paghahanap para sa Banal na Kopita, pagpapalawak sa mga gawa ni Robert de Boron at Chrétien de Troyes at naiimpluwensyahan ang Prose Tristan. Pagkatapos nitong makumpleto noong mga 1230–1235, ang Lancelot–Grail ay nasundan din ng pangunahing muling pagsulat nito na kilala bilang Siklong Post-Bulgata. Magkasama, ang dalawang siklo ay bumubuo ng isang lubos na maimpluwensiyahan at pinakalaganap na anyo ng Arturyanang ramansang pampanitikan sa kanilang panahon at nag-ambag din ng pinakamalaking sa kalaunang Ingles na pagtitipon na Le Morte d'Arthur na naging batayan para sa modernong canon ng alamat.
Komposisyon at pagiging may-akda[baguhin | baguhin ang wikitext]
Ang Gales na manunulat na si Gautier (Walter) Map (c. 1140–1209) ay ipinapalagay na ang may-akda, gaya ng makikita sa mga tala at mga ilustrasyon sa ilang manuskrito na naglalarawan sa kanyang pagkatuklas sa isang archive sa Salisbury ng salaysay ng Camelot, na sinasabing mula sa ang mga panahon ni Arthur, at ang kaniyang pagsasalin ng mga dokumentong ito mula sa Latin tungo sa Lumang Pranses ayon sa utos ni Henry II ng England[1] (ang lokasyon ay binago mula sa Salisbury ay binago sa mystical Avalon sa isang huling Gales na redaksiyon[2]). Ang koneksiyon ni Map ay pinabulaanan ng makabagong scholarship, gayunpaman, dahil maaga siyang namatay para maging may-akda at ang akda ay malinaw na kontinental.[3][4][5]
Ang Siklong Bulgata ay nagbibigay-diin sa mga Kristiyanong tema sa alamat ni Haring Arturo, lalo na sa kuwento ng Banal na Kopita. Tulad ng orihinal na tula ni Robert de Boron na Merlin (c. 1195–1210), ang tila ay nagsasaad na ang mga unang bahagi nito ay hango sa Livre du Graal, na inilarawan bilang isang teksto na idinikta mismo ni Merlin sa kanyang confessor na si Blaise (Arturyanang alamat). Susunod, kasunod ng pagkamatay ni Merlin, ang dapat na orihinal na mga may-akda ng mga huling bahagi ng cycle ay pinangalanan (sa isa sa ilang mga pagkakaiba ng baybay) bilang Arodiens de Cologne (Arodian ng Cologne), Tantalides de Vergeaus (Tantalides ng Vercelli), Thumas de Toulete (Thomas ng Toledo), at Sapiens de Baudas (Sapient ng Baghdad),[6] ang mga eskriba na naglingkod kay Arturo at nagtala ng mga gawa ng mga Kabalyero ng Mesang Bilog, kabilang ang dakilang Paghahanap ng Kopita, ayon sa ipinadala sa kanila ng mga nakasaksi. sa mga pangyayaring sinabi ng mga nilalang. Ito ay hindi tiyak kung ang mga kontemporaneong medyebal na mambabasa ay talagang naniniwala sa katotohanan ng "kronikong" pagsasalarawan, o kung kinikilala nila ito bilang isang gawa ng malikhaing piksiyon.[7]
Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]
- ↑ Smith, Joshua Byron (2017). Walter Map and the Matter of Britain (sa Ingles). University of Pennsylvania Press. ISBN 9780812294163.
- ↑ https://books.google.com/books?id=UI93dKBwWdMC&pg=PA165
- ↑ Brandsma, p. 200.
- ↑ Chase & Norris, p. 21-22.
- ↑ Loomis, Roger Sherman (1991). The Grail: From Celtic Myth to Christian Symbol (sa Ingles). Princeton University Press. ISBN 9780691020754.
- ↑ Coleman, Joyce (2020). "The Matter of Pseudo-History: Textuality, Aurality, and Visuality in the Arthurian Vulgate Cycle". Mediaevalia. 41: 71–101. doi:10.1353/mdi.2020.0003. S2CID 226438977.
- ↑ Brandsma, Frank (12 August 2010). The Interlace Structure of the Third Part of the Prose Lancelot. Boydell & Brewer. ISBN 9781843842576 – sa pamamagitan ng Google Books.