Les Princes et la Princesse de Marinca

Magdagdag ng link
Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya

Ang Les Princes et la Princesse de Marinca (Tagalog: Ang Prinsipe at ang Prinsesa ng Marinsa) ay isang French-Canadian na kuwentong bibit mula kay Gaspésie na inilathala ng Canadiense na folkloristang si Carmen Roy [fr].[1]

Buod[baguhin | baguhin ang wikitext]

Isang prinsipe ang naligaw sa kaniyang sariling kaharian at nakarating sa isang bahay, kung saan tatlong ulilang kapatid na babae ang nag-uusap: ang matanda ay gustong pakasalan ang maharlikang hardinero, ang gitna ay ang haring panadero at ang bunso ay ang hari. Ang bunso ay pinakasalan ang hari at, habang, siya ay malayo sa digmaan, ipinanganak ang isang maliit na batang babae, "ang pinaka maganda sa ilalim ng araw", na may ginintuang araw sa kaniyang kaliwang balikat. Kinuha ng kaniyang mga kapatid na babae ang babae at inihagis sa dagat. Sa susunod na taon, ang reyna ay nagsilang ng kambal na lalaki, "ang pinakamaganda sa ilalim ng araw", ang isa ay may ginintuang buwan sa kaniyang kaliwang braso, ang isa ay may pilak na bituin sa kaniyang kanang braso. Makalipas ang ilang taon, pinapunta sila para sa isang ibong nagsasalita, isang puno na umaawit at tumutugtog ng musika at isang pitsel ng gintong tubig. Sa pagbuhos ng pitsel sa isang palanggana, lalabas ang isang isda na may mga kaliskis na salamin, kumikinang na parang mga salamin.[2]

Pagsusuri[baguhin | baguhin ang wikitext]

Uri ng kuwento[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ang kuwento ay tumutugma sa uri ng kuwento na ATU 707, "The Three Golden Children", ng pandaigdigang Talatuntunang Aarne–Thompson–Uther, na kilala sa Franco-Canadiense na mga sanggunian bilang Les Trois Fils dorés ("The Three Golden Sons").[3] Ayon sa iskolar ng alamat na si Stith Thompson, ang mga variant ng Pranses-Canadiense ay kumakatawan sa isa sa tatlong tradisyon ng uri ng kuwento 707 na nangyayari sa Amerika, ang iba ay ang Portuges at Español.[4]

Tinutukoy ng iskolar na ang Pranses na tipunang pasalita na kuwentong bibit ay "malalim na nakatatak" sa Hilagang Amerika at Canada, kung saan maraming rehiyon ang gumagawa ng ilang pagkakaiba ng uri ng kuwento.[5][6][7]

Hindi bababa sa 25 pagkakaiba ang iniulat na nakolekta mula sa francophone ng Hilagang Amerika. [8] Higit na partikular, ang Canadiense at Franco-Canadiense na mga folklorista ay nag-uulat ng 30 kuwento na naitala sa mga sinupan ng Pamantasang Laval.[9][10] Dahil dito, sinabi ng Canadienseng folkloristang si Edith Fowke na ang uri ay "medyo sikat sa mga Pranses Canadiense".[11]

Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]

  1. ↑ Roy, Carmen. La Littérature Orale En Gaspésie. Bulletin / [National Museum of Canada]. no. 13. Ottawa: 1955. p. 226.
  2. ↑ Roy, Carmen. Contes populaires gaspésiens. Montréal [etc.]: Fides, 1951. pp. 96-108. Collections de BAnQ.
  3. ↑ Bergeron, Bertrand. Les Barbes-bleues - Contes et récits du Lac Saint-Jean - Répertoire de Monsieur Joseph Patry. Montréal, Quinze, 1980. p. 135. Collections de BAnQ.
  4. ↑ Thompson, Stith (1977). The Folktale. University of California Press. p. 121. ISBN 0-520-03537-2.
  5. ↑ Fournier, Michel. "LA TRANSMISSION DES VARIANTES CANADIENNES-FRANÇAISES DES CONTES DE FÉES CLASSIQUES ET L’APPROPRIATION MODERNE DE L’IMAGINAIRE MERVEILLEUX." Francofonia, no. 73 (2017): 141-54. Accessed May 20, 2021. https://www.jstor.org/stable/90018157.
  6. ↑ Boivin, Aurélien (2003). "Compte rendu de [DUPONT, JEAN-CLAUDE. Contes de bûcherons. Troisième édition, revue et corrigée. Québec, Éditions Nota bene, « NB poche », no 11, 2002, 214p. ISBN 2-89518-087-3 / LAFORTE, CONRAD. Contes traditionnels du Saguenay. Illustrations de BÉATRICE LAFORTE. Québec, Éditions Va bene, « Menteries drôles et merveilleuses », 2001, 299p. ISBN 2-89518-074-1]". In: Rabaska, (1), 179. https://doi.org/10.7202/201622ar
  7. ↑ Bergeron, Bertrand (2006). "Compte rendu de [CHIASSON, ANSELME. Les Légendes des Îles de la Madeleine. Montréal, Planète rebelle, 2004, 127 p. ISBN 2-922528-43-X]. In: Rabaska, 4, 156. https://doi.org/10.7202/201779ar
  8. ↑ Thomas, Gerald. The Two Traditions: The Art of Storytelling Amongst French Newfoundlanders. St. John's, Newfoundland, Canada: 1993 [1983]. p. 185. ISBN 2-89007-519-2.
  9. ↑ Bergeron, Bertrand. Les Barbes-bleues - Contes et récits du Lac Saint-Jean - Répertoire de Monsieur Joseph Patry. Montréal, Quinze, 1980. p. 135. Collections de BAnQ.
  10. ↑ Fowke, Edith. Tales Told in Canada. Doubleday Canada, 1986. p. 21.
  11. ↑ Fowke, Edith. Tales Told in Canada. Doubleday Canada, 1986. p. 21.
Kinuha sa "https://tl.wikipedia.org/w/index.php?title=Les_Princes_et_la_Princesse_de_Marinca&oldid=1936540"