Mann–Whitney U

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya

Sa estadistika, ang pagsubok na Mann–Whitney U o Mann–Whitney–Wilcoxon (MWW) o Wilcoxon rank-sum test ay isang hindi parametrikong pagsubok na estadistikal ng hipotesis sa pagtatasa kung ang isa ng dalawang mga sampol ng mga independiyenteng obserbasyon ay may kagawiang magkaraoon ng mas malaking mga halaga kesa sa isa. Ito ang isa sa pinaka kilalang hindi parametrikong pagsubok ng kahalagahan. [1] Ito ay unang iminungkahi ng Alemang si Gustav Deuchler noong 1914 (na may nawawalang termino sa bariansa) at kalaunan ay independiyente ni Frank Wilcoxon noong 1945[2] para sa magkatumbas na mga sukat ng sampol at pinalawaig sa iba pang mga paraan ni Henry Mann at ng kanyang estudyanteng Donald Ransom Whitney noong 1947.[3]

Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]

  1. Kruskal, William H. (1957). "Historical Notes on the Wilcoxon Unpaired Two-Sample Test". Journal of the American Statistical Association. 52 (279): 356–360. {{cite journal}}: Unknown parameter |month= ignored (tulong)
  2. Wilcoxon, Frank (1945). "Individual comparisons by ranking methods". Biometrics Bulletin. 1 (6): 80–83. doi:10.2307/3001968. JSTOR 3001968.
  3. Mann, Henry B.; Whitney, Donald R. (1947). "On a Test of Whether one of Two Random Variables is Stochastically Larger than the Other". Annals of Mathematical Statistics. 18 (1): 50–60. doi:10.1214/aoms/1177730491. MR 0022058. Zbl 0041.26103.