Miroslava Șandru
Si Miroslava Olga Șandru (1916-1983) ay isang Rumanong etnograpo at folklorista na may lahing Ukranyano.
Talambuhay
[baguhin | baguhin ang wikitext]Si Miroslava-Olga Copaciuc ay ipinanganak noong Mayo 16, 1916 sa nayon ng Stârcea sa Dukado ng Bukovina, sa ilalim ng pamamahala ng Austro-Unggaro (ngayon rehiyon ng Chernivtsi, Ukranya), sa pamilya ng mga guro na sina Ioan at Elena-Olga Copaciuc.[1] Ang kaniyang mga magulang ay inilipat noong 1920 sa nayon ng Berhomet sa Siret (ngayon ay isang lokal na lungsod sa distrito ng Vijnița).
Ang nayon ng Berhomet sa Siret noon ay isa sa pinakamalaking nayon sa bundok.[2] Ang aklatan ng nayon ay tumatakbo sa nayon mula pa noong 1898. Ang mga guro na sina Ioan at Elena Copaciuc ay aktibong kasangkot sa organisasyon at mahusay na pag-unlad ng buong aktibidad sa kultura-edukasyon, kasama ang kanilang dalawang anak na babae: Miroslava-Olga, guro, at Maria (Marusia), kapatid ni Miroslava, mag-aaral sa Konserbatoryo ng Chernivtsi. Sa pamamagitan ng kanilang ambag, nagtayo ng isang entablado, pinalaki ang bulwagan ng pagtatanghal, at inayos ang bubong. Naayos din ang koro at ang bilog sa teatro sa tulong nila.[3]
Ginugol ni Miroslava ang kanuyang pagkabata at kabataan sa nayon ng Berehomet. Nag-aral siya sa unang tatlong klase sa mataas na paaralan sa lungsod ng Siret, pagkatapos nito ay nag-aral siya at nagtapos sa Pambabaeng Paaralang Pedagohiko sa Chernivtsi.[1]
Sa pagtatapos ng Hunyo 1940, ang hilagang Bukovina ay sinakop ng hukbong Sobyet. Ang mga lokalidad ng Berhomet sa Siret ay nasa teritoryong ipinasa sa Unyong Sobyet. Sa parehong taon, ang batang Ukranyanong makata na si Hariton Borodai ay inilipat sa lokal na paaralan bilang isang guro ng kasaysayan. Ang dalawang binata ay umibig at hindi nagtagal ay nagpakasal. Pagkatapos, noong Oktubre 11, 1941 (ang araw na ang makata ay naging 28), ipinanganak ang dalawang kambal na anak na lalaki, na pinangalanang Ostap at Andrei, pagkatapos ng mga tauhan sa nobelang Taras Bulba ng manunulat na Ruso na si Nikolai Gogol. Gayunpaman, ang bunsong anak na lalaki, si Andrei, ay namatay pagkaraan ng kapanganakan.
Matapos ang pagsiklab ng digmaang Rumano-Sobyet (Hunyo 22, 1941), ang mga hukbong Rumano-Aleman ay pumasok sa Bukovina. Hindi nagtagal, ang mga awtoridad noong panahong iyon ay nagsimulang paalisin ang lahat ng mga mamamayan ng Bukovina mula sa Unyong Sobyet sa kabila ng hangganan. Walang kabuluhang sinubukan ni Hariton Borodai na makuha ang karapatang manatili sa Bukovina, na nangangatwiran na bumuo siya ng isang pamilya kung saan lumitaw din ang isang bata, at ang kaniyang biyenan, ang gurong si Ioan Copaciuc, ay isang reserbang opisyal (tinyente) sa Hukbong Rumano, na pinapakilos sa loob ng Pyrotechnics sa Bucharest. Noong tagsibol ng 1942, si Hariton Borodai ay pinalayas sa hangganan, na nanirahan sa bayan ng Kamianets-Podilskyi sa rehiyon ng Khmelnitsky (Unyong Sobyet), na nasa ilalim ng pananakop ng Aleman. Doon siya nagtrabaho bilang isang patnugot para sa pahayagang Podolianin.[4]
Mga sanggunian
[baguhin | baguhin ang wikitext]- ↑ 1.0 1.1 Attila Gidó (2016). Cronologia minorităţilor naţionale din România Italieni, romi, slovaci, cehi, ucraineni. Volumul III · Volume 3. Editura Institutului pentru Studierea Problemelor Minorităţilor Naţionale. p. 369. ISBN 9786068377452.
{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ „Istoria mist i sil i URSR”, în vol. Cernovețka Oblastî, Kiev, 1969, pp. 121-132.
- ↑ I. Iu. K., „Cetalnîa Ukrainskoi Beside v Berhometi / S.”, în Calendarul-Almanah Samostîinistîi, Cernăuți, 1937, pp. 167-168.
- ↑ Vasîl Horbatiuc, „Jettîa i trahedia Iareme Bairaka”, în revista Berezilî, Harkov, nr. 5-6, 2008, pp. 120-136.