Paano Pinakasalan ng Diyablo ang Tatlong Mag-aate

Ang Paano Pinakasalan ng Diyablo ang Tatlong Mag-aate ay isang Italyanong kuwentong bibit na matatagpuan sa Italian Popular Tales ni Thomas Frederick Crane (1885). Ito ay tinipon at orihinal na inilathala sa Aleman bilang " Der Teufel heirathet drei Schwestern " ni Widter at Wolf noong 1866.^[1]^[2]

Ito ay inuri bilang Aarne-Thompson kuwento tipo 311, "The heroine rescues herself and her sisters".^[3]

Buod[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ang sumusunod na bersiyon ay ibinigay nina Widter at Wolf (Thomas Frederic Crane tr.):^[2]

Minsan, nagpasya ang Diyablo na magpakasal. Naghanda siya ng bahay, nagkunwaring mabuting maginoo, at tumawag sa isang pamilya para ligawan ang kanilang tatlong anak na babae. Pumayag ang pinakamatanda na pakasalan siya. Nang iuwi niya siya, pinagbawalan niya itong tumingin sa isang pinto, ngunit sa sandaling umalis siya, ginawa niya iyon, at ang apoy ng impiyerno sa pintuan ay kumanta sa maliit na palumpon ng bulaklak^[a] na isinuot niya sa kaniyang dibdib. Hindi niya maitago ang nangyari, kaya sinabi ng Diyablo na masisiyahan ang kaniyang kuryusidad, at itinapon siya sa impiyerno. Pagkalipas ng ilang buwan, niligawan niya ang pangalawang anak na babae, ngunit ganoon din ang sinapit ng kaniyang kapatid na babae.

Pagkatapos ay dumating siya upang ligawan ang bunsong anak na babae, si Margerita. Siya ay isang matalino, at pinaghihinalaang siya ang pumatay sa kaniyang mga kapatid na babae, ngunit ang laban ay napakahusay, ito ay magiging isang hamon upang makahanap ng isang mas mahusay. Nang bigyan siya ng parehong pagsubok, siya rin ay dinaig ng pagkamausisa at binuksan ang ipinagbabawal na pinto, na natuklasan na ang impiyerno ay nasa kabila nito, na ang kaniyang mga kapatid na babae ay naroroon, at ang lalaking pinakasalan niya ay ang Diyablo. Hinila ni Margerita ang kaniyang dalawang kapatid na babae at itinago ang mga ito. Kung nagkataon, inilagay niya ang kaniyang bulaklak sa tubig at nanatili itong hindi nasugatan ng apoy, kaya hindi natukoy ang kaniyang pagkilos. Ang Diyablo, na panatag nang makita ang kaniyang mga bulaklak na sariwa pa, ay minahal siya nang walang pasubali.

Sa pagkakaroon ng planong pagtakas, hiniling ni Margerita sa Diyablo na dalhin ang bawat isa sa tatlong dibdib sa kaniyang mga magulang, na ipinangako sa kaniya na hinding-hindi ito ilalagay sa daan. Sinabi niya na manonood siya. Natukso ang Diyablo na alisin ang kargada sa dibdib, ngunit sa tuwing pinipigilan siya ng isang tinig na sumisigaw ng "Huwag mong ibaba; nakikita kita!" bagama't ang sigaw ay galing talaga sa kauna-unahang kapatid na dala-dala niya sa loob ng dibdib. Ito ay isang kamangha-mangha sa Diyablo na ang kaniyang asawa ay nakikita sa ngayon, at sa paligid ng mga sulok. Ang pangalawang kapatid na babae ay ipinuslit sa parehong paraan sa likod ng nalinlang na Diyablo. Ang pangatlong dibdib ay para kay Margerita mismo na maitago sa loob. Ang isang dummy na nagpapanggap bilang kaniya ay nakakabit sa balkonahe (poggiolo) na parang nagbabantay, pagkatapos ay tinulungan ng kasambahay na ikarga ang dibdib sa likod ng Diyablo. Inihatid ng Diyablo ang pasanin nang may higit na pagsisikap sa pagkakataong ito, sa pag-aakalang siya ay nagbabantay mula sa mas mataas na lugar sa pagkakataong ito.

Mula noon, nawalan na ng gana ang Diyablo na mag-asawang muli.