Prinsesa Himal at Nagaray

Ang Prinsesa Himal at Nagaray o Himal at Nagrai ay isang Kashmiri na kuwentong-pambayan, na kinolekta ng reberendong Britanikong si James Hinton Knowles at inilathala sa kaniyang aklat na Folk-Tales of Kashmir.

Pinanggalingan

Sinabi ni Reb. Iniugnay ni Knowles ang pinagmulan ng kaniyang bersyon sa isang lalaking nagngangalang Pandit Shiva Rám ng Banáh Mahal Srínagar.

Buod

Sa bersiyon ni Knowles, na may pamagat na Nágray at Himál, isang mahirap na brahmin na nagngangalang Soda Ram, na may asawang "masungit" ang kaniyang kapalaran. Isang araw, nagpasya siyang pumunta sa isang pilgrimage sa Hindustan, dahil ang isang lokal na hari ay nagbibigay ng limang lach ng rupee sa mga mahihirap. Sa kaniyang paglalakbay, huminto siya saglit upang magpahinga at isang ahas ang nagmula sa malapit na bukal at pumasok sa kaniyang bag. Nakita niya ang hayop at nagplanong gumawa ng bitag para sa kaniyang asawa para kagatin siya ng ahas. Umuwi siya dala ang bag at ibinigay sa asawa. Binuksan ng babae ang bag nang lumabas ang ahas mula rito at naging isang tao na lalaki. Pinalaki ng mag-asawa ang batang lalaki, na pinangalanang Nágray, at yumaman.

Ang batang lalaki ay nagpapakita ng hindi kapani-paniwalang karunungan para sa kaniyang murang edad. Isang araw, tinanong niya ang kaniyang ama kung saan siya makakahanap ng "isang purong bukal" na maaari niyang paliguan, at itinuro ni Soda Rám ang isang pool sa hardin ng prinsesa Himal, na binabantayan nang husto ng mga tropa ng hari. Sinabi niya na makakahanap siya ng paraan: lumapit siya sa isang siwang sa dingding, nagiging isang ahas na gumagapang at bumalik sa anyo ng tao. Narinig ng prinsesa ang ilang ingay na nagmumula sa direksiyon ng languyan at mga tanong para sa kakaibang presensiya. Si Nágray ay muling naging ahas at dumulas. Dalawang beses siyang bumalik sa pool, at sa ikatlong pagkakataon ay napansin ni prinsesa Himal ang kaniyang kagandahan, at umibig sa kaniya. Nagpadala si Himal ng isang kasambahay upang sundan ang ahas at nakita itong pumasok sa bahay ni Soda Ram.

Sinabi ni Prinsesa Himal sa kaniyang ama na siya ay walang iba kundi ang anak ng brahman na si Soda Ram. Si Soda Ram ay tinawag sa presensya ng hari upang harapin ang mga kaayusan sa kasal. Iminumungkahi ng hari na ang kaniyang magiging manugang na lalaki ay sumama sa isang marangal at maringal na prusisyon ng kasal. Inutusan ni Nágray ang kaniyang amang ampon na maghagis ng papel sa isang tiyak na tagsibol, isang oras bago ang kasal, at darating ang prusisyon. Sina Himal at Nágray ay nagpakasal at nanirahan sa isang palasyong itinayo malapit sa isang ilog.

Gayunpaman, ang iba pang mga asawa ni Nágray, na naninirahan sa kaharian ng mga ahas, ay nagpasya na bisitahin ang prinsesa ng tao, sa ilalim ng isang mahiwagang pagbabalat-kayo, dahil sa matagal na pagkawala ng kanilang panginoon. Ang isa sa kanila ay gumagamit ng pagbabalatkayo ng isang nagbebenta ng salamin upang ibenta ang kaniyang mga paninda sa palasyo. Hinanap ni Nágray ang mga kagamitan at sinisira ang bawat isa sa kanila, na ipinagbabawal ang kaniyang asawang tao na bumili ng iba. Ang pangalawang ahas na asawa ay nagmumukhang isang walis. Sinabi niya kay Himal na ang kaniyang asawa ay si Nágray, isa ring nagwawalis (isang lalaking may mababang kasta). Ang huwad na nagwawalis ay nagbibigay kay Himal ng mga tagubilin kung paano patunayan ang kaniyang pinagmulan: itapon siya sa isang spring at, kung siya ay lumubog, hindi siya isang tagawalis.

Sinabi ni Himal kay Nagray ang tungkol sa engkwentro at pinayuhan niya siya. Ngunit iginiit niya na pinatunayan niya ang kaniyang kasta. Pumasok siya sa bukal at dahan-dahang lumubog, hanggang sa mawala siya. Si Himal, kung gayon, ay naiwang mag-isa at walang asawa. Bumalik siya sa kaniyang mamahaling tahanan, sumakay ng caravanserai at nagsimulang magbigay ng limos sa mga mahihirap. Sa isang pagkakataon, binisita siya ng isang mahirap na lalaki at ng kaniyang anak na babae at sinabi na, sa isang gubat, nakarating sila sa isang bukal. Mula sa tagsibol na ito, isang hukbo ang nagmartsa palabas at naghanda ng hapunan para sa kanilang hari. Hindi nagtagal, bumalik ang hukbo sa bukal at binigyan sila ng haring ito ng ilang limos, "sa pangalan ng hangal na Himal".

Sa panibagong pag-asa, hiniling ni prinsesa Himal sa lalaki na gabayan siya sa lokasyong ito. Nagpapahinga sila para sa gabi, habang si Himal, na gising pa, ay nakita si Nagray na nagmumula sa bukal. Nakiusap siya sa kaniya na bumalik sa kanilang kasal, ngunit nagbabala si Nágray sa panganib ng kaniyang mga asawang ahas. Ginawa niya itong maliit na bato at dinala siya sa matubig na kaharian. Napansin ng mga asawang ahas ang bagay at sinabihan ang kanilang asawa na ibalik ito sa hugis ng tao.

Nagpasya ang mga asawang ahas na itakda si Himal bilang kanilang kasambahay. Sinabi nila sa kaniya na kailangan niyang pakuluan ang gatas para sa kanilang mga anak na ahas, at itumba ang mga kaldero. Gayunpaman, ibinagsak ni Himal ang mga kaldero habang ang gatas ay kumukulo pa rin, at, habang ang mga batang ahas ay umiinom ng gatas, sila ay namamatay. Ang kanilang mga ahas na ina, na nalulula sa kalungkutan, ay naging mga ahas at kinagat si Himal. Inilagay ng nagdadalamhating si Nágray ang kaniyang bangkay sa ibabaw ng puno, salit-salit na pagbisita sa pagitan ng kaniyang pahingahan at ng tagsibol.

Isang araw, isang banal na tao ang umakyat sa puno at nakita ang bangkay ni Himal, na maganda pa rin gaya ng kaniyang buhay. Siya ay nanalangin kay Náráyan at siya ay nabuhay. Dinadala siya ng banal na lalaki sa kaniyang tahanan. Si Nágray, nang mapansin ang pagkawala nito, ay nagsimula ng paghahanap at natagpuan siya sa bahay ng banal na lalaki. Habang siya ay natutulog, pumasok si Nágray sa kwarto sa kaniyang serpentinang porma at pumulupot sa kaniyang poste ng kama. Ang anak ng banal na tao, na hindi alam ang likas na katangian ng ahas, ay kumuha ng kutsilyo at pinutol ang ahas sa dalawang piraso. Nagising si Himal na nagulat at nakita ang bangkay ng ahas, hinaing ang pagkamatay ng kaniyang asawa.

Ang bangkay ni Nágray ay sinunog, at si Himal ay itinapon ang sarili sa sunog ng lamay upang mamatay kasama niya. Gayunpaman, ang mga diyos na sina Shiva at Parvati ay muling pinagsama ang magkasintahan sa pamamagitan ng muling pagbuhay ng kanilang mga abo sa isang mahiwagang tagsibol.