Richard Thompson (musikero)

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya

Si Richard Thompson OBE (ipinanganak noong Abril 3, 1949) ay isang Ingles na mang-aawit, manunulat ng kanta, at gitarista.[1]

Unang naging prominente si Thompson noong huling bahagi ng dekada 1960 bilang pangunahing gitarista at manunulat ng awit para sa folk rock na grupong Fairport Convention, na kaniyang itinatag noong 1967. Matapos umalis sa grupo noong 1971, inilabas ni Thompson ang kaniyang debut solo album na Henry the Human Fly noong 1972. Sa susunod na taon, bumuo siya ng isang duo kasama ang kanyang noo'y asawang si Linda Thompson, na gumawa ng anim na album, kabilang ang lubhang pinuring I Want to See the Bright Lights Tonight (1974) at Shoot Out the Lights (1982). Matapos ang paglusaw ng duo, muling binuhay ni Thompson ang kaniyang solo career sa paglabas ng Hand of Kindness noong 1983. Siya ay naglabas ng kabuuang labingwalong solo studio album. Tatlo sa kaniyang mga album — Rumor and Sigh (1991), You? Me? Us? (1996), at Dream Attic (2010) — ay hinirang para sa Gawad Grammy,[2] habang ang Still (2015) ang kaniyang unang UK Top Ten ns album. Siya ay patuloy na nagsusulat at nagre-record ng bagong materyal nang regular at madalas na nagtanghal sa mga lugar sa buong mundo, kahit na ang pandemya ng COVID-19 ay pinilit siyang suspendihin ang kaniyang paglilibot.

Inilarawan ng kritiko ng musika na si Neil McCormick si Thompson bilang "isang versatile virtuoso na gitarista at isang matalas na mapagmasid na mananawit-manunulat ng awit na ang trabaho ay naglalagablab sa katalinuhan at madilim na damdamin".[3] Ang kaniyang pagsulat ng kanta ay nakakuha sa kanya ng Ivor Novello Award[4] at, noong 2006, isang gawad sa tagumpay panghabambuhay mula sa BBC Radio.[4][5] Ang kaniyang kanta noong 1991 na " 1952 Vincent Black Lightning" ay kasama sa listahan ng "All Time 100 Songs" ng magazine ng Time ng pinakamahusay na mga komposisyong pangmusika sa wikang Ingles na inilabas sa pagitan ng 1923 at 2011.[6] Si Thompson ay hinirang na Opisyal ng Order of the British Empire (OBE) sa 2011 New Year Honors para sa mga serbisyo sa musika.[7] Maraming iba't ibang musikero ang nagtala ng mga komposisyon ni Thompson.[8][9]

Noong 2021, inilabas ang kanyang aklat na Beeswing: Losing my Way and Finding my Voice, 1967-1975.[kailangan ng sanggunian] Inilathala ng Algonquin Books, pangunahin itong isang memoir ng kanyang buhay bilang isang musikero mula 1967 hanggang 1975.

Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]

  1. ↑ Himes, Geoffrey (7 August 1991). "THOMPSON: GLOOM A GRIN". Washington Post. Nakuha noong 10 May 2016.
  2. ↑ "Richard Thompson". GRAMMY.com (sa Ingles). 19 November 2019. Nakuha noong 15 January 2020.
  3. ↑ McCormick, Neil (1 October 2019). "Richard Thompson review, Royal Albert Hall: from David Gilmour to Derek Smalls, this was a 70th birthday bash to remember". The Telegraph. Inarkibo mula sa orihinal noong 12 January 2022. Nakuha noong 4 October 2019.
  4. ↑ 4.0 4.1 "Richard Thompson biography on official web site". Inarkibo mula sa ang orihinal noong 18 February 2008. Nakuha noong 2 March 2008.
  5. ↑ "BBC Radio 2 Folk Awards 2006 – Winners". BBC. Nakuha noong 2 March 2008.
  6. ↑ "All-TIME 100 Songs: 1952 Vincent Black Lightning" (retrieved on 26 February 2014).
  7. ↑ Padron:London Gazette
  8. ↑ "Official web site list of artist's songs covered by other artists". p. 1. Inarkibo mula sa ang orihinal noong 4 January 2008. Nakuha noong 2 March 2008.
  9. ↑ "Official web site list of artist's songs covered by other artists". p. 2. Inarkibo mula sa ang orihinal noong 16 October 2007. Nakuha noong 2 March 2008.
Kinuha sa "https://tl.wikipedia.org/w/index.php?title=Richard_Thompson_(musikero)&oldid=2058516"