Skaz
Ang Skaz (Ruso: сказ) ay isang Ruso na pasalitang anyo ng salaysay. Ang salita ay nagmula sa skazátʹ, "sabihin", at nauugnay din sa mga salitang gaya ng rasskaz, "maikling kuwento" at skazka, "kuwentong-bibit".[1] Gumagamit ang talumpati ng diyalekto at balbal upang makuha ang katauhan ng isang partikular na tauhan.[2] Ang kakaibang pananalita, gayunpaman, ay isinama sa nakapalibot na salaysay, at hindi ipinakita sa mga panipi.[3] Ang Skaz ay hindi lamang isang pampanitikan na aparato, ngunit ginagamit din bilang isang elemento sa komedya ng monologong Ruso.[4]
Ang Skaz ay unang inilarawan ng Russian formalistang si Boris Eikhenbaum noong huling bahagi ng dekada 1910. Sa ilang artikulong inilathala noong panahong iyon, inilarawan ni Eikhenbaum ang phenomenon bilang isang anyo ng hindi pinapakialaman o improbisadong pananalita.[5] Partikular niyang inilapat ito sa maikling kuwento ni Nikolai Gogol na The Overcoat, sa isang sanaysay noong 1919 na pinamagatang Paano Ginawa ang "Overcoat" ni Gogol.[1] Nakita ni Eikhenbaum ang skaz bilang sentro ng kulturang Ruso, at naniniwala na ang isang pambansang panitikan ay hindi mabubuo nang walang malakas na pagkakaugnay sa mga tradisyon sa bibig.[4] Kabilang sa mga kritikong pampanitikan na nagpaliwanag sa teoryang ito noong dekada 1920 ay sina Yury Tynyanov, Viktor Vinogradov, at Mikhail Bakhtin.[kailangan ng sanggunian] Iginigiit ng huli ang kahalagahan ng skaz sa estilisasyon,[6] at itinatangi ang skaz bilang isang simpleng anyo ng objectified na diskurso (tulad ng makikita sa Turgenev o Leskov), at doblong-boses na skaz, kung saan ang parodistang intensiyon ng isang may-akda ay makikita (gaya ng natagpuan kay Gogol o Dostoevsky).[6]
Noong ikalabinsiyam na siglo, ang estilo ay pinakakilalang ginamit ni Nikolai Leskov, bilang karagdagan kay Gogol. Kabilang sa mga tagapagtaguyod noong ikadalawampu siglo ay sina Aleksey Remizov, Mikhail Zoshchenko, Andrei Platonov, at Isaac Babel.[1] Ginagamit din ang termino upang ilarawan ang mga elemento sa panitikan ng ibang mga bansa; nitong mga nakaraang panahon ay pinasikat ito ng Birton na may-akda at kritiko sa panitikan na si David Lodge.[7] Si John Mullan, isang propesor ng Ingles sa University College London, ay nakahanap ng mga halimbawa ng skaz sa The Catcher in the Rye ni JD Salinger at Vernon God Little ng DBC Pierre.[8]
Mga sanggunian
[baguhin | baguhin ang wikitext]- ↑ 1.0 1.1 1.2 Cornwell, Neil (2005). "Skaz Narrative". The Literary Encyclopedia. Nakuha noong 2009-09-06.
{{cite ensiklopedya}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ "skaz". Britannica Online Encyclopedia. Britannica. Nakuha noong 2009-09-06.
{{cite ensiklopedya}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ Peter J. Potichnyj, pat. (1988). The Soviet Union: Party and Society. Cambridge: Cambridge University Press. pp. 108–9. ISBN 0-521-34460-3.
{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ 4.0 4.1 Mesropova, Olga (2004). "Between Literary and Subliterary Paradigms: Skaz and Contemporary Russian Estrada Comedy". Canadian Slavonic Papers. 46 (3–4): 417–434. doi:10.1080/00085006.2004.11092367. S2CID 194082040. Nakuha noong 2009-09-06.
{{cite journal}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ Hemenway, Elizabeth Jones. "Skaz". Russian History Encyclopedia. Nakuha noong 2009-09-06.
{{cite ensiklopedya}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ 6.0 6.1 Bakhtin, M., "Discourse Typology in Prose" (1929), in Readings in Russian Poetics, ed. L. Matejka and K. Pomorska (Ann Arbor, 1978), pp. 180-182.
- ↑ Lodge, David (1992). "Teenage Skaz". The Art of Fiction: Illustrated from Classic and Modern Texts. London: Penguin. pp. 17–20. ISBN 0-14-017492-3.
{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ Mullan, John (2006-11-18). "Talk this way". The Guardian. Nakuha noong 2009-09-06.
{{cite news}}: CS1 maint: date auto-translated (link)