Tagagamit:Marielle Anne Rosacay

IDENTITY CRISIS

“Ang krisis sa pagkakakilanlan ay ang kabiguan upang makamit ang pagkakakilanlan sa panahon ng pagdadalaga o pagbibinata." Ang kataga ay nilikha ng sikologong si Erik Erikson. Ang yugto ng psychosocial development kung saan ang pagkakakilanlan na krisis ay maaaring mangyari ay tinatawag na Identity Cohesion versus Role Confusion stage. Sa panahong ito ng pagdadalaga o pagbibinata, tayo ay nahaharap sa pisikal na paglaki, sexual maturation, at pagsasama-sama ng mga ideyang tungkol sa ating sarili at sa kung ano ang tingin ng iba sa atin. Tayo ang gumagawa ng ating self-image at tinitiis natin ang proseso ng paglutas sa krisis ng ating pagkakakilanlan. Ang matagumpay na paglutas ng krisis ay depende sa sarling pag-unlad kung saan ito ay nakasentro sa mga isyu tulad ng tiwala, awtonomya, at inisyatiba.

Ang mga taong sumulpot mula sa yugtong ito na may malakas na kamalayan sa pagkakakilanlan ay may sapat na pagtitiwala at katiyakan upang harapin ang adulto. "Ang mga taong hindi makamit ang isang cohesive identity – mga nakakaranas ng krisis sa pagkakakilanlan - ay makakaranas ng pagkalito ng mga tungkulin," kung saan hindi nila alam kung sino sila, kung saan sila nabibilang, o kung ano ang nais nilang marating. Itong uri ng hindi malutas na krisis ay nagdudulot sa mga indibiduwal upang "hanapin ang kanilang sarili." Sila ay maaaring maghanap ng negatibong pagkakakilanlan, na maaaring kasangkot sa krimen o bawal na gamot o ang kawalan ng kakayahang gumawa ng desisyon tungkol sa hinaharap. "Ang pangunahing lakas na dapat bumuo sa panahon ng pagdadalaga o pagbibinata ay katapatan, na sumusulpot mula sa cohesive edo identity". Ang sariling interes ni Erikson sa pagkakakilanlan ay nagsimula sa pagkabata. Pinalaking isang Hudyo, si Erikson ay mas nagmukhang Scandinavian, at nadama niya na isa siyang tagalabas sa parehong grupo. Ang kanyang pag-aaral ng kultural ng mga Yurok ng hilagang California at ang Sioux ng timog Dakota ay nakatulong upang gawing pormal ang kanyang mga ideya tungkol sa pag-unlad at krisis sa pagkakakilanlan. Inilarawan ni Erikson ang mga nakakaranas ng krisis sa pagkakakilanlan bilang mga taong nalilito. Sila ay tila madalas walang ideya kung sino o ano man sila, kung saan sila nabibilang o kung ano ang nais nilang marating. Sila ay maaaring lumuwas mula sa normal na buhay - hindi pag-kilos ng normal sa trabaho, sa kanilang asawa o sa paaralan. Sila ay maaaring maghanap ng negatibong pagkakakilanlan, na maaaring kasangkot sa krimen o bawal na gamot, bilang isang paraan ng pakikitungo sa krisis sa pagkakakilanlan. Para sa isang taong dumadaan sa krisis sa pagkakakilanlan, ito ay mas katanggap-tanggap sa kanila na magkaroon ng negatibong pagkakakilanlan kaysa sa wala.

Napagtanto ni Erikson na malakas ang epektong nagagawa ng mga kaibigan sa pagpapaunlad ng sariling pagkakakilanlan sa panahon ng pagdadalaga o pagbibinata. Siya ay naniniwala na kasama ng mga negatibong grupo tulad ng kulto o panatiko ay nililimitahan ang pagbuo ng sarili ng isang indibidwal sa kritikal na panahong ito. Ang pangunahing lakas na dapat bumuo sa panahon ng pagdadalaga o pagbibinata ay katapatan, na sumusulpot mula sa cohesive edo identity. Ang fidelity ay sumasakop sa katunayan, katapatan, at tungkulin sa ating relasyon sa ibang tao.

Inilarawan ni Erikson ang pagkakakilanlan bilang "isang sariling opinyon pati na rin ang isang katangian na kapuna-punang mga personal na di nagbabago at kasalukuyang nagpapatuloy ng iba’t ibang imahe ng mundo. Bilang isang katangian ng di makasariling pamumuhay, ito ay kapansin-pansin sa isang minor de edad na nakikita ang sarili niya bilang parte ng isang lipunan. Sakanya natin makikita ang pagpukaw ng walang katulad na pagkakabuklod ng katotohanan – yun ay, ugali, talento, kahinaan, kabataan, at nakuhang adhikain – na may malayang pagpili na ibinigay sa tungkulin na maaaring gamitin, inalok na kagandahang asal, mga tagapayong nakilala, namuong pagkakaibigan, at mga naunang sekswal na karanasan.