The Daughter of Buk Ettemsuch

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya

Ang Daughter of Buk Ettemsuch (Anak na Babae ni Buk Ettemsuch) ay isang kuwentong bibit mula sa hilagang Aprika, na kinolekta ni Hans Stumme sa Märchen und Gedichte aus der Stadt Tripolis. Isinama ito ni Andrew Lang sa The Grey Fairy Book (1900).

Mga pagsasalin[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ang orihinal na pangalan, gaya ng inilathala ni Stumme, ay Lḫurrâfa mtâk bûk ettämsûḥ.[1] Isinalin ito ni Stumme bilang Die Geschichte von Buk Ettemsuch ("Ang Kuwento ni Buk Ettemsuch").[2]

Buod[baguhin | baguhin ang wikitext]

Iniwan ng isang lalaki ang kaniyang pitong anak na babae na may mga tagubilin na huwag lumabas ng bahay, dahil mayroon silang mga panustos sa loob ng tatlong taon. Isang araw, sa ikatlong taon, iminungkahi ng pinakamatanda na umalis sila; sinubukan ng bunso na pigilan sila, at inatake siya ng lahat ng kaniyang mga kapatid na babae. Iniwan nilang bukas ang pinto nang sila ay bumalik, at isang mangkukulam ang pumasok at kinain ang lahat ng kapatid na babae, maliban sa bunso, na tumakas. Nagtago siya sa kastilyo ng ogre. Bumalik siya at hinikayat siyang lumabas; dahil siya ay bata pa, kinuha niya siya bilang kaniyang anak at inalagaan niya ang bahay para sa kaniya, nag-iingat ng anim sa mga susi, ngunit inilalaan ang ikapito para sa kaniyang sarili.

Isang araw, hiningi niya ang susi; nang tumanggi siya, ninakaw niya ito. Nalaman niya ito nang magising siya, ngunit nagpasya na huwag siyang gisingin para bawiin ito. Binuksan niya ang pinto at nakita niya ang isang baka, kumukuha ng tubig para diligan ang hardin. Sinabi nito na ang dambuhala ay nagpapakain sa kaniya upang kainin siya. Umiyak siya. Sinabi sa kaniya ng dambuhala kung ano ang sasabihin sa baka, at ginawa niya ito, na pinabagsak ito sa lupa sa loob ng pitong araw at gabi. Dumating ang prinsipe, na may hardin, at nasumpungang tuyo ito. Humingi ng awa ang baka at sinabi ang tungkol sa batang babae. Nagtago siya at pinagmasdan nang muli itong dumating sa hardin. Ang prinsipe, na kinuha ng kaniyang kagandahan, ay inanyayahan ang dambuhala sa hapunan at nagtanong tungkol sa batang babae. Pumayag ang dambuhala sa kanilang kasal, ngunit nang dumating siya upang kunin ang nobya, pinagbawalan siya ng dambuhala na makipag-usap sa kaniya maliban kung siya ay sumumpa "sa pamamagitan ng ulo ni Buk Ettemsuch."

Ang prinsipe, na inis sa kaniyang katahimikan, ay kumuha ng isa pang nobya. Ang batang babae ay gumawa ng mahika sa kusina, inilalagay ang kaniyang mga daliri sa kumukulong mantika upang gawing pritong isda, at tumalon sa apoy upang maging isang sariwang tinapay. Sinabi ng nobya na magagawa niya rin iyon, tumalon sa apoy, at nasunog hanggang sa mamatay. Kinuha ng prinsipe ang isa pang nobya. Naupo ang batang babae sa isang tulos para paikutin, at inutusan siya ng nobya dahil magagawa rin niya iyon, at ibinaon ang sarili sa tulos.

Sinilip ng prinsipe ang dalaga. Pumunta siya ng pitsel at banga ng tubig para kumuha ng tubig niya. Nabasag ng pitsel ang pitsel, hiniling sa kaniya ng pitsel na matalo ito, at nakiusap sa kaniya ang pitsel na huwag "sa pamamagitan ng ulo ni Buk Ettemsuch." Kung sinabi lang daw iyon ng asawa niya, makakausap niya ito. Siya ay tumalon at sinabi sa kaniya na makipag-usap sa kaniya "sa pamamagitan ng pinuno ng Buk Ettemsuch." Namuhay sila ng maligaya pagkatapos.

Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]

  1. Stumme, Hans. Märchen und gedichte aus der stadt Tripolis in Nordafrika. J.C. Hinrichs. 1898. pp. 26-32.
  2. Stumme, Hans. Märchen und gedichte aus der stadt Tripolis in Nordafrika. J.C. Hinrichs. 1898. pp. 120-130.