The Dragon and the Prince

Ang Dragon and the Prince o The Prince and the Dragon (Ang Dragon at ang Prinsipe) ay isang Serbong kuwentong bibit na kinolekta ni A. H. Wratislaw sa kaniyang Sixty Folk-Tales from Exclusively Slavonic Sources, kuwento numero 43. Isinama ito ni Andrew Lang sa The Crimson Fairy Book.

Isinama ito ni Ruth Manning-Sanders, bilang "The Prince and the Dragons", sa A Book of Princes and Princesses.

Buod

Ang isang emperador ay may tatlong anak na lalaki. Ang pinakamatanda ay nagpunta sa pangangaso at hinabol ang isang liyebre; nang tumakas ito sa isang gilingan ng tubig at sumunod siya, naging dragon ito at kinain siya. Ganoon din ang nangyari sa pangalawa.

Nang umalis ang bunso, hinabol niya ang liyebre ngunit hindi pumasok sa gilingan ng tubig. Sa halip, naghanap siya ng ibang laro. Pagbalik niya sa gilingan, isang matandang babae lang ang nakaupo doon. Sinabi niya sa kaniya ang tungkol sa dragon. Hiniling niya sa kaniya na itanong sa dragon ang sikreto ng lakas nito, at sa tuwing sasabihin nito sa kaniya, na halikan ang lugar na binanggit nito. Umalis siya. Nang bumalik ang dragon, tinanong nga ito ng matandang babae; nang sabihin nito sa kaniya ang tsiminea, sinimulan niya itong halikan, at tumawa ito at sinabing ito ang puno sa harap ng bahay; nang simulan niyang halikan iyon, sinabi nito sa kaniya na ang isang malayong imperyo ay may lawa, na may hawak na dragon, na may hawak na baboy-ramo, na may hawak na kalapati, na may hawak na lakas.

Umalis ang prinsipe at natagpuan ang imperyo. Naglingkod siya bilang pastol kasama ang emperador, na nagbabala sa kaniya na huwag lumapit sa lawa, kahit na ang mga tupa ay pupunta doon kung papayagan. Siya ay umalis kasama ang mga tupa, dalawang aso, isang palkon, at isang pares ng mga bagpipe, at hinayaan ang mga tupa na pumunta kaagad sa lawa. Hinamon niya ang dragon at lumabas ito sa lawa. Sabay silang nakipaglaban, at hiniling ng dragon sa kaniya na iharap ito sa mukha nito sa lawa. Tumanggi siya, at sinabing kung naroon ang anak na babae ng emperador para halikan siya, ihahagis niya ito sa hangin. Humiwalay ang dragon sa pakikipaglaban. Nang sumunod na araw, ganoon din ang nangyari, ngunit ang emperador ay nagpadala ng dalawang kasintahang lalaki upang sundan siya, at iniulat nila ang nangyari. Sa ikatlong araw, ipinadala ng emperador ang kaniyang anak na babae sa lawa, na may mga tagubilin na halikan siya kapag sinabi niya iyon. Nag-away sila tulad ng dati, ngunit hinalikan nga siya ng anak ng emperador, inihagis niya ang dragon sa hangin, at pumutok ito nang tumama ito sa lupa. Isang baboy-ramo ang lumabas mula rito, ngunit nahuli niya ito kasama ng mga aso; isang kalapati ang lumabas mula rito, ngunit nahuli niya ito ng palkon. Sinabi sa kaniya ng kalapati na sa likod ng gilingan ng tubig, tatlong wand ang tumubo, at kung puputulin niya ang mga ito at hahampasin ang ugat nito, makikita niya ang isang bilangguan na puno ng mga tao. Pinisil niya ang leeg ng kalapati.

Pinakasalan siya ng emperador sa kaniyang anak na babae. Pagkatapos ng piging ng kasal, bumalik sila at pinalaya ang lahat ng mga bilanggo ng dragon. Kaya pagkatapos ay bumalik siya sa windmill, natagpuan ang mga ugat, at hinampas ito ng napakalakas na namula ang kaniyang mga kamay. Kaya't nang bumalik siya sa kaharian, wala siyang nakitang sinuman. Tumingin siya kung saan-saan at pagkatapos ay pumunta sa kulungan. Natagpuan niya ang lahat doon. Umiyak siya at umuwi at sinabi sa kaniyang ama ang nangyari. Pagkatapos ng sumunod na araw siya at ang kaniyang kapatid na lalaki at ama ay naghukay ng mga libingan para sa bawat bangkay na natagpuan sa bilangguan.