The Princess in the Suit of Leather

Ang Princess in the Suit of Leather (Ang Prinsesa sa Ternong Katad) ay isang Ehiptong tradisyong-pambayan. Maaari rin itong tawagin bilang Ang Prinsesa sa Balat na Burqa. Ang kuwentong ito ay orihinal na inilathala sa pagsasalin sa 1986 na koleksyon ng Arab Folktales ni Inea Bushnaq.

Buod

Sa gitna ng kahit saan ang isang hari ay may asawang mahal niya at isang anak na babae na siyang liwanag ng kaniyang mga mata. Bago umabot sa pagkababae ang prinsesa, nagkasakit ang reyna at namatay. Ang hari ay nagluksa nang isang taon habang siya ay nakaupo sa tabi ng kaniyang libingan. Sa kalaunan ay tumawag siya sa isang matchmaker, at sinabi sa kaniya na nais niyang magpakasal muli. Kinuha niya ang pulseras sa paa sa kaniyang namatay na asawa at sinabi sa matchmaker na papakasalan niya ang paa na kasya ang anklet. Hinanap ng matchmaker ang buong kaharian ngunit walang nakitang solong babae na kasya ang anklet. Sa wakas, nadulas ang anklet sa paa ng isang prinsesa. Pumayag ang prinsesang ito na pakasalan ang hari nang hindi alam kung sino ang papakasalan niya. Noong gabi bago ang kasal, tinanong ng prinsesa ang anak ng ministro kung bakit napuno ng maraming usapan ang palasyo. Sinuhulan siya ng prinsesa ng kaniyang gintong pulseras sa kamay, kaya sinabi sa kaniya ng anak na babae ng ministro na ang kasintahang lalaki ay ang kaniyang ama.

Namutla ang prinsesa saka pinaalis ang lahat at tumakas. Pumunta muna siya sa bahay ng mangungulti at binigyan siya ng isang dakot ng ginto. Hiniling niya sa kaniya na gumawa siya ng isang suit ng katad mula ulo hanggang paa; umalis siya nang matapos ito. Sa umaga ang hari ay pumasok sa silid ng kasal upang malaman na umalis na ang prinsesa. Ang mga sundalo sa bawat tarangkahan ay nagtanong kung nakita niya ang anak na babae ng hari at siya ay sumagot:

Ang pangalan ko ay Juleidah para sa aking mga balat

Malabo ang mata ko, malabo ang paningin ko

Bingi ang tainga ko, hindi ko marinig

Wala akong pakialam sa malayo o malapit

Tumakbo si Juleidah hanggang sa matumba siya. Namatay siya at napansin siya ng isang aliping babae. Nanawagan ang aliping babae sa kaniyang reyna upang ipakita sa kaniya ang malaking tumpok ng katad sa labas ng kaniyang palasyo. Tinanong nila siya kung sino siya at sinabi ng prinsesa na huminto siya muli. Inanyayahan siyang sumama sa mga alipin at alipin. Napansin siya ng anak ng reyna at gusto niyang pakasalan siya. Tinanong ng prinsipe niya si Juleidah kung saan siya nagmula at sumagot siya na siya ay mula sa lupain ng mga sagwan at mga sandok kaya nagpasya ang prinsipe na maglakbay doon. Nang hindi napapansin ng prinsipe, tinanggal ni Juleidah ang singsing sa kamay niya. Sa palasyo, gustong tulungan ni Juleidah ang tagapagluto ngunit nag-aatubili ang tagapagluto. Sa huli ay binigyan siya ng isang piraso ng kuwarta upang hubugin at inilagay niya ang singsing ng prinsipe sa loob nito. Para sa paglalakbay ng prinsipe, ibinigay sa kaniya ang tinapay na may hawak na singsing. Nang matuklasan niya ito ay inutusan niya ang lahat na bumalik. Hindi nagtagal ay nagpakasal ang dalawa.

Inilagay ng hari ang posporo sa mga tanikala. Naghanap siya sa bawat lungsod hanggang sa marating niya ang lungsod na tinitirhan ni Juleidah. Nang makarating ang hari sa palasyo, pinapasok sila ni Juleidah. Binigyan niya sila ng pagkain at lugar na matutuluyan. Isiniwalat ni Juleidah sa kaniyang ama na anak niya ito. Matapos mabunyag na si Juleidah ang prinsesa, ang matchmaker ay itinapon sa bangin. Binigyan ng hari si Juleidah at ang prinsipe, kalahati ng kaharian at sila ay namuhay ng maligaya magpakailanman.