The Twelve Wild Ducks

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya

Ang "The Twelve Wild Ducks" (Ang Labindalawang Ilahas na Pato, Norwegian: De tolv villender) ay isang Noruwegong kuwentong bibit na kinolekta nina Peter Christen Asbjørnsen at Jørgen Moe sa Norske Folkeeventyr.

Ito ay Aarne–Thompson tipo 451, ang magkapatid na ginawang mga ibon.

Buod[baguhin | baguhin ang wikitext]

Minsan ay may isang reyna na may labindalawang malulusog na anak na lalaki, ngunit walang anak na babae. Sinabi niya na wala siyang pakialam kung ano ang nangyari sa kaniyang mga anak na lalaki kung magkakaroon lamang siya ng isang anak na babae na kasing puti ng niyebe at kasing pula ng dugo. Sinabi sa kaniya ng isang troll hag na magkakaroon siya ng isang anak na babae, ngunit ang hag ay magkakaroon ng kaniyang mga anak na lalaki sa sandaling mabinyagan ang sanggol.

Hindi nagtagal ay nanganak ang reyna ng isang anak na babae. Binyagan niya ang "Snow-white and Rosy-red," ngunit tulad ng ipinangako ng hag, ang lahat ng kaniyang mga kapatid ay ginawang mga ligaw na pato at lumipad palayo. Ang snow-white at Rosy-red ay madalas na malungkot, at isang araw tinanong siya ng reyna kung bakit; sinabi niya na lahat ng iba ay may mga kapatid na lalaki at babae, ngunit siya ay wala. Kaya sinabi sa kaniya ng reyna ang tungkol sa kaniyang mga kapatid.

Umalis siya at, pagkaraan ng tatlong taon, natagpuan niya ang cottage kung saan nakatira ang kaniyang mga kapatid. Matapos ang lahat ng gawaing bahay, natulog siya sa kama ng kaniyang bunsong kapatid kung saan siya natagpuan ng kaniyang mga kapatid. Gusto siyang patayin ng panganay na kapatid na lalaki bilang sanhi ng kanilang mga problema, ngunit ang kaniyang bunsong kapatid na lalaki ay nangatuwiran na ito ay kasalanan ng kanilang ina, at ang kapatid na babae ay nakiusap na hinanap niya sila sa loob ng tatlong taon. Sinabi nila sa kaniya na maaari niyang palayain ang mga ito sa pamamagitan ng paghahabi ng tela ng lusak at ginagawa silang lahat ng kamiseta nang hindi umiiyak, tumatawa, o nagsasalita. Nagtakda na siyang magtrabaho. Ang kaniyang mga kapatid na lalaki ay lumilipad bilang mga ligaw na itik araw-araw ngunit bumalik bilang mga lalaki tuwing gabi.

Isang araw, natagpuan siya ng isang hari at dinala siya sa kaniyang kastilyo upang pakasalan siya sa mga pagtutol ng kaniyang madrasta. Si Snow-white at Rosy-red ay nagpatuloy sa pananahi ngunit hindi nagtagal ay nagkaroon ng isang anak na lalaki. Ninakaw ng matandang reyna ang sanggol at inihagis sa hukay ng mga ahas. Pagkatapos ay pinahiran niya ng dugo ang kaniyang bibig upang sabihin sa kaniyang anak na lalaki na pinatay at kinain ng batang reyna ang kaniyang sanggol. Dalawang beses pa nagkaroon ng anak ang reyna, at dalawang beses pa pinatay ng matandang reyna ang bata hanggang sa huli niyang hikayatin ang hari na sunugin ang kaniyang asawa sa tulos. Si Snow-white at Rosy-red ay natapos ang mga damit at, nang dumating ang kaniyang mga kapatid na lalaki upang kunin ang mga ito, bumalik sila sa mga lalaki at sinabihan siyang magsalita. Sinabi ni Snow-white at Rosy-red ang totoo, at ipinakita sa kanila ng mga prinsipe ang mga sanggol, na buhay pa sa hukay ng ahas.

Tinanong ng hari ang kaniyang ina kung ano ang nararapat na parusa para sa gayong masamang krimen, at inireseta niya ang paghiwa- hiwalayin ng labindalawang kabayo, at kaya siya ay naging biktima ng sarili niyang parusa.

Mga pagsasalin[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ang kuwento ay kung minsan ay kilala bilang The Wild Swans.[1]

Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]

  1. Jones, Gwyn. Scandinavian Legends and Folk-Tales. Oxford University Press. 1956. pp. 27-40.