Tradisyong-pambayang Pakistani

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya
Jahangir at Anarkali.

Ang tradisyong-pambayang Pakistani (Urdu: پاکستانی لوک ورثہ‎) ay sumasaklaw sa mitolohiya, tula, awit, sayaw, at papet mula sa iba't ibang pangkat etniko ng Pakistan.[1]

Pinagmulan[baguhin | baguhin ang wikitext]

Parehong mitolohiyang Indo-Aryan at mitolohiyang Irani na nagmula sa naunang mitolohiyang Indo-Irani, ay may malaking papel sa pagbuo ng iba't ibang tradisyong-pambayang Pakistani. Sa kabila ng mga pagkakaiba sa wika at relihiyon sa isang pagkakataon, ang alamat mula sa buong bansa ay tila umiikot sa mga tema ng pag-ibig, digmaan, makasaysayang mga pangyayari, o sobrenatural. Sa pangkalahatan, ang mga alamat mula sa katimugang mga rehiyon ay may posibilidad na nakabatay sa mga makasaysayang pangyayari, tulad ng isang pag-aalsa ng magsasaka o isang trahedya na kuwento ng pag-ibig. Sa kabaligtaran, lumilitaw ang mga alamat mula sa hilagang mga rehiyon batay sa sobrenatural, tulad ng sa Deos (higante) at Pichal Peri (mga bibit).[2]

Mga uri[baguhin | baguhin ang wikitext]

Tradisyong-pambayang Sindi[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ang tradisyong-pambayang Sindi (Sindhi: لوڪ ادب‎) ay mga katutubong tradisyon na umunlad sa Sind sa loob ng ilang siglo. Ang Sind ay sagana sa alamat, sa lahat ng anyo, at mga kulay mula sa mga halatang pagpapakita gaya ng tradisyonal na mga kuwentong Watayo Faqir, ang alamat ng Moriro, epikong kuwento ni Dodo Chanesar, hanggang sa kabayanihan ng tauhan ni Marui na nagpapakilala dito sa mga kontemporaneong alamat ng rehiyon. Ang kuwento ng pag-ibig ni Sassui, na nangungulila sa kaniyang kasintahan na si Punhu, ay kilala at kinakanta sa bawat pamayanan ng Sindhi. Kasama sa mga halimbawa ng alamat ng Sind ang mga kuwento nina Umar Marui at Suhuni Mehar.[3] Ang mga katutubong mang-aawit at kababaihan ng Sind ay may mahalagang papel upang maihatid ang alamat ng Sind. Kinanta nila ang mga kwentong-pambayan ng Sind sa mga awit na may damdamin sa bawat nayon ng Sind. Ang alamat ng Sind ay pinagsama-sama sa isang serye ng apatnapung volume sa ilalim ng proyekto ng Sindhi Adabi Board ng alamat at panitikan. Ang mahalagang proyektong ito ay nagawa ng kilalang Sindhi na iskolar na si Nabi Bux Khan Baloch. Ang materyal para sa proyekto ay nakolekta kapuwa mula sa mga oral na tradisyon ng mga nayon at sa nakasulat na rekord. Ang serye ng kuwentong-bayan na ito ay tumatalakay sa magkakaibang mga segment ng Sindi na kuwentong-pambayan at literatura, ibig sabihin, mga pabula at mga kuwentong-bibit, pseudo-historikong romansa, panulaang-pambayan, katutubong awit, salawikain, bugtong, at iba pa.

Mga sanggunianMga sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]

  1. MAMcIntosh (2018-11-24). "An Overview of Pakistani Folklore". Brewminate (sa Ingles). Nakuha noong 2020-05-09.
  2. "Folklore from Pakistan". Reth & Reghistan (sa Ingles). Inarkibo mula sa ang orihinal noong 2021-05-05. Nakuha noong 2020-05-09.
  3. Kalyan Adwani, ed. Shah Jo Risalo. Jamshoro: Sindhi Adabi Board, 2002.