Valéry Giscard d'Estaing

Valéry Giscard d'Estaing
Valéry Giscard d'Estaing
Pangulo ng Pransiya
	Nasa puwesto; 27 Mayo 1974 – 21 Mayo 1981
Punong Ministro	Jacques Chirac; Raymond Barre
Nakaraang sinundan	Georges Pompidou
Sinundan ni	François Mitterrand
Pangulo ng Konseho ng Rehiyon of Auvergne
	Nasa puwesto; 21 Marso 1986 – 2 Abril 2004
Nakaraang sinundan	Maurice Pourchon
Sinundan ni	Pierre-Joël Bonté
Ministro ng Pananalapi
	Nasa puwesto; 20 Hunyo 1969 – 27 Mayo 1974
Punong Ministro	Jacques Chaban-Delmas; Pierre Messmer
Nakaraang sinundan	François-Xavier Ortoli
Sinundan ni	Jean-Pierre Fourcade
	Nasa puwesto; 18 Enero 1962 – 8 Enero 1966
Punong Ministro	Michel Debré; Georges Pompidou
Nakaraang sinundan	Wilfrid Baumgartner
Sinundan ni	Michel Debré
Mayor of Chamalières
	Nasa puwesto; 15 Setyembre 1967 – 19 Mayo 1974
Nakaraang sinundan	Pierre Chatrousse
Sinundan ni	Claude Wolff
Personal na detalye
Isinilang	Valéry Marie René Georges Giscard d'Estaing; 2 Pebrero 1926; Koblenz, German-occupied Germany
Yumao	2 Disyembre 2020 (edad 94)
Kabansaan	Pranses
Partidong pampolitika	National Centre of Independents and Peasants (1956–1962); Independent Republicans (1962–1977); Republikano ng Partido (1977–1995)
Asawa	Anne-Aymone Sauvage de Brantes (k. 1952)
Anak	Valérie-Anne (1953); Henri (1956); Louis (1958); Jacinte (1960–2018)
Alma mater	École Polytechnique; École nationale d'administration
Pirma

Si Valéry Marie René Georges Giscard d'Estaing (Pebrero 2, 1926 – Disyembre 2, 2020), na kilala rin bilang Giscard o VGE, ay isang Pranses na may-akda at wikt: nakatatanda (estado ng Pransya) mula sa 1974 hanggang 1981 at ngayon ay isang miyembro ng Konseho ng Pransiya. Sa edad na 98, si Giscard, isang centrist, ay kasalukuyang pinakalumang buhay na dating French President.

Bilang Ministro ng Ekonomiya, Ministro ng Pananalapi sa ilalim ng mga Punong Ministro Jacques Chaban-Delmas at Pierre Messmer, napanalunan niya ang pampanguluhan halalan ng 1974 na may 50.8% ng boto laban sa François Mitterrand ng Sosyalistang Partido. Ang kanyang panunungkulan ay minarkahan ng isang mas liberal na saloobin sa mga sosyal na isyu-tulad ng diborsyo, contraception at pagpapalaglag-at sumusubok na gawing moderno ang bansa at ang opisina ng pagkapangulo, kapansin-pansin ang paglulunsad ng mga malalaking proyekto sa imprastraktura bilang mataas - TGV at ang tiwala sa nuclear power bilang pinagmumulan ng pangunahing enerhiya ng France. Gayunman, ang kanyang pagiging popular ay nagdusa mula sa krisis sa ekonomya na sumunod sa krisis sa enerhiya ng 1973, na nagtatala sa katapusan ng "tatlumpung maluwalhating taon" pagkatapos ng World War II. Giscard nakaharap sa pampulitikang pagsalungat mula sa magkabilang panig ng spectrum: mula sa bagong pinag-isang kaliwa ng François Mitterrand, at mula sa tumataas na Jacques Chirac, na muling binuhay ang Gaullism sa isang linya ng oposisyon sa kanan. Noong 1981, sa kabila ng mataas na rating ng pag-apruba, siya ay hindi nakuha sa muling halalan sa isang runoff laban sa Mitterrand, na may 48.2% hanggang 51.8% na margin.

Mga sanggunian