Pumunta sa nilalaman

Yellow Magic Orchestra

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya
Yellow Magic Orchestra
YMO matapos maglaro ng isang konsiyerto noong 2008 sa London. Mula kaliwa hanggang kanan: Ryuichi Sakamoto, Yukihiro Takahashi, Haruomi Hosono
YMO matapos maglaro ng isang konsiyerto noong 2008 sa London. Mula kaliwa hanggang kanan: Ryuichi Sakamoto, Yukihiro Takahashi, Haruomi Hosono
Kabatiran
Kilala rin bilang
  • YMO
  • YMO
  • Not YMO
  • Human Audio Sponge
  • HAS
  • HASYMO
PinagmulanTokyo, Japan
Genre
Taong aktibo
  • 1978–1984
  • 1992–1993
  • 2002–2004
  • 2007–kasalukuyan
Label
Miyembro
Websiteymo.org

Ang Yellow Magic Orchestra (YMO) ay isang Japanese electronic music band na nabuo sa Tokyo noong 1978 ni Haruomi Hosono (bass, keyboard, vocal), Yukihiro Takahashi (drums, lead vocals) at Ryuichi Sakamoto (keyboard, vocal).[4] Ang pangkat ay itinuturing na maimpluwensyang at makabago sa larangan ng tanyag na elektronikong musika.[5] Sila ay mga tagasimuno sa kanilang paggamit ng synthesizer, samplers, sequencers, drum machine, computer, at digital recording technology,[6][7] at mabisang inaasahan ang electropop boom" noong 1980s.[8] Ang mga ito ay kredito sa paggampan ng isang pangunahing papel sa pagbuo ng maraming mga elektronikong genre, kabilang ang synth-pop, J-pop, electro, at techno, habang tuklasin ang mga subversive na sociopolitical na tema sa buong kanilang karera.[9]

Ang YMO ay unang ipinaglihi ni Hosono bilang isang pag-explore ng computerized exotica at parody ng Western conceptions ng orient. Ang tatlong miyembro ay mga beterano ng industriya ng musika bago magkasama bilang YMO, at inspirasyon ng mga eclectic na mapagkukunan, kabilang ang elektronikong musika ng Isao Tomita at Kraftwerk, tradisyonal na musika ng Japan, mga arcade game, funk music, at mga disco productions ng Giorgio Moroder. Inilabas nila ang sorpresang pandaigdigang hit na "Computer Game" noong 1978, na umabot sa Nangungunang 20 sa UK at nagbebenta ng 400,000 na kopya sa US. Para sa kanilang maagang pag-record at pagtatanghal, ang banda ay madalas na sinamahan ng programmer na si Hideki Matsutake.[10] Ang pangkat ay maglalabas ng maraming mga album bago ihinto ang kanilang aktibidad noong 1984. Ilang sandali silang muling nagkasama sa mga sumunod na mga dekada.

Discography

[baguhin | baguhin ang wikitext]

Mga studio albums

Mga live albums

  • Public Pressure (1980)
  • After Service (1984)
  • Faker Holic (Transatlantic Tour 1979) (1991)
  • Complete Service (1992)
  • Technodon Live (1993)
  • Live at Budokan 1980 (1993)
  • Live at Kinokuniya Hall 1978 (1993)
  • Winter Live 1981 (1995)
  • World Tour 1980 (1996)
  • Live at Greek Theatre 1979 (1997)
  • Euymo - Yellow Magic Orchestra Live in London + Gijon 2008 (2008)
  • LONDONYMO- Yellow Magic Orchestra Live in London 15/6 08 (2008)
  • Gijonymo- Yellow magic Orchesta Live in Gijon 19/6 08 (2008)
  • No Nukes 2012 (2015)

Mga compilation albums

  • Sealed (1984)
  • Technobible (1992)
  • Kyoretsu Na Rhythm (1992)
  • YMO GO HOME!: The Best of Yellow Magic Orchestra (2000)
  • One More YMO: The Best of YMO Live (2001)
  • UC YMO: Ultimate Collection of Yellow Magic Orchestra (2003)
  • Y.M.O. (2011)
  • Neue Tanz (2018)

Mga tala

[baguhin | baguhin ang wikitext]

 

Mga Sanggunian

[baguhin | baguhin ang wikitext]
  1. ↑ Buckley, P. (2003), The Rough Guide to Rock, Rough Guides, London (pp. 1200–1201).
  2. ↑ Simpson, Paul. "Bamboo - Biography & History". AllMusic. Nakuha noong 24 Enero 2018.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  3. ↑ Maling banggit (Hindi tamang <ref> tag; walang binigay na teksto para sa refs na may pangalang wire_1996); $2
  4. ↑ Yellow Magic Orchestra sa AllMusic
  5. ↑ Johnny Black (1993). Yellow Magic Orchestra: Hi Tech/No Crime. p. 93. {{cite book}}: |journal= ignored (tulong)CS1 maint: date auto-translated (link)
  6. ↑ "Computer rock music gaining fans". Sarasota Journal: 8. Agosto 18, 1980. Nakuha noong Mayo 25, 2011.{{cite journal}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  7. ↑ Paul Sullivan (Setyembre 1, 2007). "Senor Coconut". clashmusic.com. Nakuha noong Mayo 29, 2011.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  8. ↑ J. D. Considine (Marso 23, 2000). "Sakamoto hears music's sounds, not its styles". The Baltimore Sun. Inarkibo mula sa orihinal noong 10 Pebrero 2013. Nakuha noong Hunyo 9, 2011.{{cite news}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  9. ↑ Jones, Mikey IQ (Enero 22, 2015). "The Essential… Yellow Magic Orchestra". Factmag.{{cite journal}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  10. ↑ Sound International. 1981. p. 147.{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  11. ↑ "[Review] Yellow Magic Orchestra: X∞Multiplies (1980)". Progrography. Nakuha noong 26 Pebrero 2021.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  12. ↑ Original international versions replace skits with tracks from Yellow Magic Orchestra and Solid State Survivor, depending on the region.[11]

 

[baguhin | baguhin ang wikitext]
Kinuha sa "https://tl.wikipedia.org/w/index.php?title=Yellow_Magic_Orchestra&oldid=2012355"