Arkitekturang eklektiko

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya
Ang Basilika ng Sagrada Família sa Barcelona na idinisenyo ni Antoni Gaudí ay isang kilalang halimbawa ng eklektisismo. Ang mga elemento ng estilong Gotiko ay pinagsama sa mga Silanganang motif at anyo na matatagpuan sa likas na mundo, na nagresulta sa isang estrukturang natatangi at orihinal.[1] Bagaman idinisenyo ito sa kasagsagan ng panahong eklektiko (1883–1926), nananatili itong nasa ilalim ng pagtatayo ngayon.
Eklektikong gusali. Kalye Alfonso VIII. Burgos, España (1922). Pansinin ang halo ng neogotiko sa art nouveau at mga estilong neoklasiko.

Ang eklektisismo ay isang ika-19 at ika-20 siglo na estilo ng arkitektura kung saan ang isang bahagi ng estilo ay isinasama ng isang halo ng mga elemento mula sa mga nakaraang estilo ng kasaysayan upang lumikha ng isang bagay na bago at orihinal. Sa arkitektura at panloob na disenyo, ang mga elementong ito ay maaaring magsama ng mga tampok na estruktura, muwebles, pandekorasyon na motif, natatanging makasaysayang palamuti, tradisyonal na kultural na motif, o estilo mula sa ibang mga bansa, na ang halo ay karaniwang pinipili batay sa pagiging angkop nito sa proyekto at pangkalahatang estetikong halaga.

Ginagamit din ang termino ng maraming arkitekto noong ika-19 at unang bahagi ng ika-20 siglo na nagdisenyo ng mga gusali sa iba't ibang estilo ayon sa kagustuhan ng kanilang mga kliyente, o sa kanilang sarili. Ang mga estilo ay karaniwang rebibalismo, at ang bawat gusali ay maaaring halos pare-pareho o ganap na pare-pareho sa loob ng napiling estilo, o mismo ay isang eklektikong halo. Ang arkitektura ng Rebibalismong Gotiko, lalo na sa mga simbahan, ay malamang na nagsusumikap para sa isang medyo "dalisay" na estilo ng rebibalismo mula sa isang partikular na medyebal na panahon at rehiyon, habang ang iba pang mga revived na estilo gaya ng Neoklasiko, Baroko, estilong Palazzo, Jacobino, Romaniko at marami pang iba ay malamang para mas malayang tratuhin.

Tirahan ng mga Metropolitanong Bukovinia at Dalmata, ni Josef Hlávka, 1882, Chernivtsi, Ukranya, na may batayan sa Ladrilyong Gotiko.
Ang gusali ng Aston Webb sa Unibersidad ng Birmingham (1900–12), Reino Unido, sa isang mala-Bisantinong estilo.

Kasaysayan[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ang eklektisismo ay nagsimula noong huling bahagi ng ika-19 na siglo, habang ang mga arkitekto ay naghanap ng isang estilo na magpapahintulot sa kanila na mapanatili ang nakaraang makasaysayang pamarisan, ngunit lumikha ng mga hindi pa nakikitang disenyo. Mula sa isang kumpletong katalogo ng mga nakaraang estilo, ang kakayahang maghalo at magsama ng mga estilo ay nagbigay-daan para sa mas malinaw na kalayaan at nagbigay ng walang katapusang pinagmumulan ng inspirasyon. Habang ang iba pang mga propesyonal sa disenyo (tinukoy bilang 'mga rebibalista') ay naglalayong masusing gayahin ang mga nakaraang estilo, ang Eklektisismo ay naiiba, dahil ang pangunahing puwersang nagtutulak ay ang paglikha, hindi ang nostalgia[2] at may pagnanais na ang mga disenyo ay maging orihinal.

Europa[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ang eclectikong arkitektura ay unang lumitaw sa buong kontinental na Europa sa iba't ibang bansa tulad ng Pransiya (arkitekturang Beaux-Arts), Inglatera (arkitekturang Victoriana) at Alemanya (Gründerzeit),[2] bilang tugon sa lumalagong pagtulak sa mga arkitekto na magkaroon ng mas malinaw na kalayaan sa kanilang mga gawain.

Ang École des Beaux-Arts sa Paris, na itinuturing na isa sa mga unang propesyonal na paaralang arkitektura, ay nagsanay ng mga mag-aaral sa isang mahigpit at akademikong paraan, na nagbibigay sa kanila ng mga kasanayan at propesyonal na prestihiyo. Ang mga guro sa École ay ilan sa mga nangungunang arkitekto sa France, at ang bagong paraan ng pagtuturo na ito ay naging matagumpay, na nakakaakit ng mga estudyante mula sa buong mundo.[3] Marami sa mga nagtapos ang nagpatuloy na naging mga tagapanguna ng kilusan, at ginamit ang kanilang pagsasanay sa Beaux-Arts bilang pundasyon para sa mga bagong eklektikong disenyo.

Bagaman laganap ang pagsasagawa ng ganitong estilo ng arkitektura (at makikita sa maraming bulwagan ng bayan na itinayo noong panahong iyon),[1] ang eklektisismo sa Europa ay hindi nakamit ang parehong antas ng sigasig na nakita sa Amerika—dahil ipinapalagay na ang pagkakaroon ng luma, tunay na arkitektura, nabawasan ang apela ng makasaysayang imitasyon sa mga bagong gusali.[3]

Mga eklektikong arkitekto[baguhin | baguhin ang wikitext]

Tingnan din[baguhin | baguhin ang wikitext]

Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]

  1. ↑ 1.0 1.1 Whittick, A, 1974. European Architecture in the Twentieth Century. 1st ed. New York: Leonard Hill Books. pp. 17–27.
  2. ↑ 2.0 2.1 Hamlin, T, 1952. "The Rise of Eclecticism in New York." Journal of the Society of Architectural Historians, 11 (2), pp. 3–8.
  3. ↑ 3.0 3.1 Piles, J, 2005. A History of Interior Design. 3rd ed. London: Laurence King Publishing. pp. 305–327.

Mga panlabas na link[baguhin | baguhin ang wikitext]

  • Media related to Eclectic architecture at Wikimedia Commons
Kinuha sa "https://tl.wikipedia.org/w/index.php?title=Arkitekturang_eklektiko&oldid=2039587"