Ang Kalapati (kuwentong bibit)

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya

Ang Kalapati ay isang Italyanong pampanitikang kuwentong bibit na isinulat ni Giambattista Basile sa kaniyang 1634 na akda, ang Pentamerone.[1]

Bagaman walang ebidensiya ng direktang impluwensiya, pinagsasama ng kuwentong ito ang maraming paksa sa paraang katulad ng The Two Kings' Children ng mga Grimm.[2]

Buod[baguhin | baguhin ang wikitext]

Isang kawawang matandang babae ang kinailangang mamalimos nang husto para makakuha ng isang palayok na puno ng sitaw. Isang prinsipe at ang kaniyang mga kaibigan ang sumakay at nabasag ang palayok sa isang laro. Sinumpa niya siya na umibig sa anak ng isang ogro . Sa loob ng ilang oras, naligaw siya sa isang kakahuyan at nawala ang kaniyang mga katulong, at natagpuan ang isang batang babae na nanunuya ng mga kuhol. Nahulog siya sa unang tining, at nahulog din sa kaniya ang dalagang si Filadoro. Masyado siyang nakatali sa dila para manligaw, at nahuli siya ng dambuhala. Sinubukan niyang hampasin siya, ngunit hindi siya makagalaw. Inutusan niya itong maghukay ng isang ektarya ng lupa at ihasik ito sa gabi. Inalo siya ni Filadoro. Nang marinig niyang may mahika siya, tinanong niya kung bakit hindi sila makaalis; Sinagot niya ang isang kumbinasyon ng mga bituin na pinigilan ito, ngunit pupunta. Nang bumalik ang dambuhala sa gabi, tinawag si Filadoro na ihagis ang kaniyang buhok upang maakyat niya ito, handa na ang lupain. Kinabukasan, itinakda niya itong hatiin ang pitong salansan ng kahoy, at ginawang muli ni Filadoro.

Sa ikatlong araw, pinaghinalaan ng dambuhala si Filadoro at inilagay ang prinsipe na alisin ang laman ng isang balon. Sinabi ni Filadoro na dapat silang tumakas at maghukay ng butas sa isang daanan sa ilalim ng lupa at sila ay tumakas. Ang prinsipe ay hindi nais na dalhin siya sa kaniyang palasyo na naglalakad at nagbihis ng ganitong paraan, kaya nagpunta siya upang kumuha ng angkop na damit at isang karwahe. Sinumpa siya ng dambuhala na kalimutan siya sa sandaling mahalikan siya, at nang makarating siya sa kastilyo, hinalikan siya ng kaniyang ina. Hindi na niya maipaliwanag ang nangyari sa kaniya, at pumayag siyang magpakasal sa gusto ng kaniyang ina.

Nang mabalitaan ni Filadoro ang tungkol sa kasal, nagbalatkayo siya bilang isang lalaki at pumunta sa kastilyo kung saan siya tinanggap bilang isang kitchen boy. Kapag ang pie na ginawa ni Filadoro ay inukit, lumipad ang isang kalapati na nagpapaalala sa prinsipe tungkol sa lahat ng ginawa ni Filadoro para sa kaniya. Kapag lumipad na ang kalapati, dinala ng prinsipe sa harap niya ang batang lalaki sa kusina na gumawa ng pie. Bumagsak si Filadoro sa paanan ng prinsipe, agad niya itong nakilala at ipinahayag sa kaniya na siya ang kaniyang pakakasalan. Ang gusto lang ng kaniyang ina ay ang ninanais ng prinsipe habang ang napiling nobya ay umamin sa pagnanais na hindi magpakasal ngunit bumalik sa Flandes. Kung saan, si Filadoro at ang prinsipe ay ikinasal.

Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]

  1. Giambattista Basile, Pentamerone, "The Dove" Naka-arkibo 2013-11-29 sa Wayback Machine.
  2. Jack Zipes, The Great Fairy Tale Tradition: From Straparola and Basile to the Brothers Grimm, p 492, ISBN 0-393-97636-X