Ang Magandang Fiorita

Ang Magandang Fiorita ay isang Italyanong kuwentong bibit na kinolekta ni Thomas Frederick Crane sa Italian Popular Tales. Isinama ni Italo Calvino ang isang pagkakaiba nito, The Princesses Wed to the First Passer-By, sa kaniyang Italian Folktales.

Buod

Isang hari na may tatlong anak na babae at isang anak na lalaki ang nagpakasal sa kaniyang mga anak na babae sa mga unang lalaking dumaan sa harap ng kastilyo sa tanghali: isang pastol ng baboy, isang mangangaso, at isang sementeryo. Ang kaniyang anak ay hindi pumunta sa kasal, ngunit lumakad sa hardin, kung saan narinig niya ang isang boses na nagsasabing masaya ang lalaki na hinalikan ng makatarungang Fiorita. Umalis siya para hanapin siya.

Pagkalipas ng tatlong taon, nakita niya ang isang palasyo na may puwente sa harap nito, at isang bata na naglalaro sa puwente. Lumapit siya, at iniyakan ng bata ang kaniyang ina, na napatunayang panganay niyang kapatid na babae. Siya ay natutuwa sa kaniyang magandang kapalaran, na nagmumula sa mga enchantment ng isang salamangkero sa kaniyang asawa, tulad ng sa kaniyang iba pang mga bayaw. Sinabi nila sa kaniya na pumunta patungo sa pagsikat ng araw, na siyang daan patungo sa dalawa pa niyang kapatid na babae at kay Fiorita, at binigyan siya ng mga balahibo ng baboy upang ihagis sa lupa kung siya ay lubhang nangangailangan.

Pumunta siya sa pagsikat ng araw, at natagpuan ang dalawa pa niyang kapatid na babae. Ang gitna ay nagbigay sa kaniya ng mga balahibo, at ang bunso ay isang buto ng tao at sinabi sa kaniya na ang isang matandang babae ay maaaring magbigay sa kaniya ng higit pang mga direksyon tungkol sa Fiorita. Nakatira ang matandang babae sa tapat ng kastilyo kung saan nakatira si Fiorita, at lumapit siya sa bintana. Siya ay umibig kaagad, ngunit binalaan siya ng matandang babae na ikakasal lamang siya ng hari sa isang lalaking natagpuan siya sa isang tagong lugar, at maraming mga prinsipe ang namatay, sinusubukan.

Nag-atas siya ng isang simbalo na maaari niyang pagtaguan, at ipinagbili ito ng gumawa sa hari sa kondisyon na kukunin niya ito tuwing tatlong araw upang ayusin ito. Binili ito ng hari at ibinigay kay Fiorita, na dinala ito sa kaniyang silid. Sa gabi, tinawag siya ng prinsipe, hanggang sa siya at ang kaniyang maids of honor ay naghanap, at napagpasyahan niya na naisip niya ang paulit-ulit na mga tawag, at sinabi sa kanila na huwag nang babalik. Lumabas siya at humingi ng halik sa kaniya. Pinayagan niya ito, at nabuo ang isang rosas. Sinabi niya sa kaniya na hahayaan siya ng rosas na mahanap muna siya sa kaniyang pinagtataguan, pagkatapos ay sa isang daang dalaga, ngunit ang kaniyang ama ay magtatakda ng iba pang mga gawain pagkatapos, na mas kakila-kilabot.

Matapos niyang matagpuan si Fiorita, dalawang beses, inilagay siya ng hari sa isang silid, na puno ng prutas, at iniutos na kainin niya itong lahat. Inihagis niya ang mga balahibo ng mga baboy, at lumitaw ang isang malaking kawan ng mga baboy at kinain ang lahat ng ito. Pagkatapos ay humiling ang hari ng mga ibong kumakanta nang napakatamis upang patulugin nila ang prinsesa. Inihagis ng prinsipe ang mga balahibo, at lumitaw ang mga ibon na nagpatulog hindi lamang sa prinsesa kundi sa hari. Sa ikatlong pagkakataon, hiniling ng hari na gumawa sila, sa susunod na umaga, ng isang dalawang taong gulang na bata na maaaring magsalita, o papatayin niya silang dalawa. Inihagis ng prinsipe ang buto, at ang bata ay tumalsik.

Ibinigay ng hari sa kaniyang manugang ang kaniyang korona at nagdaos ng isang malaking piging para sa kanilang kasal, kung saan ang kaniyang mga kapatid na babae at ang kanilang mga asawa, at ang ama ng prinsipe. Kaya ang prinsipe at si Fiorita ay naghari sa dalawang kaharian.