Ang Mangingisda at ang Kaniyang Asawang Babae

Ang "Mangingisda at Kaniyang Asawang Babae" (Mababang Aleman: Von dem Fischer un syner Fru) ay isang Aleman na kuwentong bibit na konilekta ng Magkapatid na Grimm noong 1812 (KHM 19). Ang kuwento ay Aarne–Thompson tipo 555, tungkol sa kawalang-kasiyahan at kasakiman.^[1] Maaari itong maiuri bilang isang anti-kuwentong-bibit.^[2]

Mga pinanggalingan

Ang kuwento ay inilathala ng Brothers Grimm sa unang edisyon ng Kinder- und Hausmärchen noong 1812 bilang kuwento blg. 19. Ang kanilang pinagmulan ay ang pintor ng Aleman na si Philipp Otto Runge (1777–1810), kung saan nakuha ng mga Grimm ang isang manuskrito ng kuwento noong 1809. Inilathala ni Johann Gustav Büsching ang isa pang bersiyon ng manuskrito ni Runge ilang buwan bago ang 1812 sa Volkssagen, Märchen und Legenden, na may ilang mga pagkakaiba sa bersyon ni Grimm.^[3]

Buod

May isang mahirap na mangingisda na nakatira kasama ang kaniyang asawa sa isang hovel sa tabi ng dagat. Isang araw ang mangingisda ay nakahuli ng isang isda, na nagsasabing siya ay isa na maaaring magbigay ng mga kahilingan at nagmamakaawa na palayain. Magiliw itong pinakawalan ng mangingisda. Nang marinig ng kaniyang asawa ang kuwento, sinabi niya na dapat na bigyan siya ng isda ng isang kahilingan. Iginiit niya na bumalik siya at hilingin sa tatampal na pagbigyan ang kaniyang hiling para sa isang magandang bahay.

Ang mangingisda ay nag-aatubili na bumalik sa dalampasigan ngunit hindi mapakali nang makita niyang tila maputik ang dagat, dahil napakalinaw noon. Gumagawa siya ng isang tula para ipatawag ang tatampal, at pinagbigyan nito ang hiling ng asawa. Ang mangingisda ay nalulugod sa kaniyang bagong kayamanan, ngunit ang asawa ay hindi at humihingi ng higit pa, at hinihiling na ang kaniyang asawa ay bumalik at hilingin na siya ay maging isang hari. Nag-aatubili, ginagawa niya at nakuha ang kaniyang nais. Ngunit paulit-ulit siyang pinababalik ng kaniyang asawa upang humingi ng higit pa. Alam ng mangingisda na mali ito ngunit walang pangangatwiran sa kaniyang asawa. Sinabi niya na hindi nila dapat inisin ang tatampal, at makuntento sa kung ano ang ibinigay sa kanila, ngunit ang kaniyang asawa ay hindi kontento. Sa bawat pagkakataon, ipinagkakaloob ng tatampal ang mga hiling sa mga salitang: "umuwi ka na lang ulit, mayroon na siya" o katulad nito, ngunit sa bawat oras na ang dagat ay lumalakas at lumalakas.

Sa kalaunan, ang asawa ay nagnanais na utusan ang araw, buwan, at langit, at ipinadala niya ang kaniyang asawa sa tatampal na may hiling na "Gusto kong maging kapantay ng Diyos". Sa halip na pagbigyan ito, sinabihan na lang ng tatampal ang mangingisda na umuwi, na sinasabing "naupo na naman siya sa kaniyang lumang hovel". At dahil doon, muling tumahimik ang dagat, at ang mangingisda at ang kaniyang asawa ay muling naninirahan sa kanilang luma at maruming hovel.

Mga sanggunian

↑ Ashliman, D. L. (2013). "The Fisherman and His Wife, and other folktales about dissatisfaction and greed". University of Pittsburgh.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
↑ The Greenwood Encyclopedia of Folktales and Fairy Tales: A-F, article "Anti-fairy tale", p. 50
↑ Ashliman, D. L. (2013). "The Fisherman and His Wife, and other folktales about dissatisfaction and greed". University of Pittsburgh.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)

[:02-1] Ashliman, D. L. (2013). "The Fisherman and His Wife, and other folktales about dissatisfaction and greed". University of Pittsburgh.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)

[grenc-2] The Greenwood Encyclopedia of Folktales and Fairy Tales: A-F, article "Anti-fairy tale", p. 50

[:022-3] Ashliman, D. L. (2013). "The Fisherman and His Wife, and other folktales about dissatisfaction and greed". University of Pittsburgh.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)

[1]

[2]

[3]