Ang Punong Enebro (kuwentong bibit)

Ang "Punong Enebro" (at Ang Punong Almendra; Mababang Aleman: Von dem Machandelboom) ay isang Aleman na kuwentong bibit na inilathala sa Mababang Aleman ng Magkapatid na Grimm sa Grimm's Fairy Tales noong 1812 (KHM 47). Naglalaman ang kuwento ng mga tema ng pang-aabuso sa bata, pagpatay, kanibalismo, at simbolismong biblikal at isa sa mga mas madidilim at mas pangmatandang kuwentong bibit ng Magkakapatid na Grimm.

Ang kuwento ay Aarne–Thompson tipo 720 ("The Juniper Tree"). Ang isa pang ganoong kuwento ay ang Ingles na The Rose-Tree, bagaman binabaligtad nito ang mga kasarian mula sa The Juniper Tree; Ang Juniper Tree ay sumusunod sa mas karaniwang pattern ng pagkakaroon ng patay na bata na lalaki.

Buod

Isang mayaman at banal na mag-asawa ang nagdarasal araw-araw sa Diyos na bigyan sila ng anak. Isang taglamig, sa ilalim ng puno ng enebro sa looban, ang asawa ay nagbabalat ng mansanas. Pinutol niya ang kaniyang daliri at bumagsak ang mga patak ng dugo sa snow. Ito ay humantong sa kaniya upang hilingin na ang isang bata ay maging kasing puti ng niyebe at kasing pula ng dugo. Pagkalipas ng anim na buwan, ang asawa ay nagkasakit nang malubha dahil sa pagkain ng mga bunga ng enebro at hiniling sa kaniyang asawa na ilibing siya sa ilalim ng puno ng enebro kung siya ay mamatay. Makalipas ang isang buwan, nanganak siya ng isang batang lalaki na kasing puti ng niyebe at kasing pula ng dugo. Namatay siya sa kaligayahan. Sa pagtupad sa kaniyang pangako, inilibing siya ng asawa sa ilalim ng puno ng enebro. Sa kalaunan ay nagpakasal siyang muli at siya at ang kaniyang bagong asawa ay may isang anak na babae na pinangalanang Marlinchen (sa ilang mga bersiyon na Marlene, Marjory o Ann Marie).

Gustung-gusto ng bagong asawa si Marlinchen ngunit hinahamak ang kaniyang anak-anakan. Araw-araw niya itong inaabuso, na sinasabing gusto niyang si Marlinchen ang magmana ng yaman ng kaniyang ama sa halip na ang kaniyang anak-anakan. Isang hapon pagkatapos ng klase, plano ng madrasta na akitin ang kaniyang anak sa isang bakanteng silid na naglalaman ng isang dibdib ng mansanas. Nakita ni Marlinchen ang dibdib at humingi ng mansanas, na magiliw na iniaalok ng madrasta. Gayunpaman, kapag ang bata ay pumasok sa silid at umabot sa dibdib para sa isang mansanas, ang madrasta ay hinampas ang takip sa kaniyang leeg, na pinugutan siya ng ulo. Itinatali ng madrasta ang kaniyang ulo sa natitirang bahagi ng kaniyang katawan gamit ang isang benda at itinukod ang kaniyang katawan sa isang upuan sa labas, na may isang mansanas sa kaniyang kandungan. Si Marlinchen, na hindi alam ang sitwasyon, ay humingi ng mansanas sa kaniyang stepbrother. Nang walang marinig na tugon, pinilit siya ng kaniyang ina na suntukin siya sa tainga, dahilan para gumulong ang kaniyang ulo sa lupa. Si Marlinchen ay labis na umiiyak sa buong araw habang hinihiwa ng madrasta ang katawan ng stepson at niluluto siya ng "blood-soup" (Black Puddings Sauer/Suur) para sa hapunan. Kalaunan ay nilinlang niya ang kaniyang asawa sa pamamagitan ng pagsasabi sa kaniya na ang kaniyang anak ay nanatili sa bahay ng dakilang tiyuhin ng ina. Ang asawa ay hindi sinasadyang kumakain ng "blood-soup" (Black puddings/Sauer/Suur) sa hapunan at ipinapahayag na ito ay masarap. Kinokolekta ni Marlinchen ang mga buto mula sa hapunan at ibinaon ang mga ito sa ilalim ng puno ng enebro gamit ang isang panyo.

Biglang lumitaw ang ambon mula sa puno ng enebro at isang magandang ibon ang lumipad palabas. Ang ibon ay bumisita sa lokal na mga taong-bayan at kumanta tungkol sa brutal na pagpatay nito sa kamay ng kaniyang madrasta. Nabihag ng kaniyang oyayi, isang panday ng ginto, isang shoemaker at isang miller ay nag-aalok sa ibon ng isang gintong kadena, isang pares ng pulang sapatos at isang gilingang bato bilang kapalit sa muling pagkanta ng ibon sa kaniyang awit. Umuwi ang ibon upang ibigay ang gintong kadena sa asawa habang binibigay kay Marlinchen ang pulang sapatos. Samantala, ang madrasta ay nagrereklamo tungkol sa "nagngangalit na apoy sa loob ng kaniyang mga ugat", na inihayag na ang tunay na dahilan ng kaniyang galit at poot sa kaniyang anak na lalaki. Lumabas siya para magpakalma ngunit ibinagsak ng ibon ang gilingang bato sa kaniyang ulo, agad siyang pinatay. Napapaligiran ng usok at apoy, ang anak, na inihayag na siya ang ibon, ay lumitaw at muling nakipag-isa sa kaniyang pamilya. Nagdiriwang sila at nagtungo sa loob para sa tanghalian, at namumuhay nang maligaya magpakailanman.