Ang Tigre, ang Brahmin, at ang Jackal

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya
Isang paglalarawan ng isang pagkakaiba ng kuwento

Ang Tigre, ang Brahmin, at ang Jackal ay isang sikat na Indiyanong tradisyong-pombayan na may mahabang kasaysayan at maraming mga pagkakaiba. Ang pinakamaagang talaan ng alamat ay kasama sa Panchatantra, na may petsa sa kuwento sa pagitan ng 200 BCE at 300 CE.

Si Mary Frere ay nagsama ng isang bersiyon sa kaniyang 1868 na koleksiyon ng mga Indiyanong tradisyong-pambayan, Old Deccan Days,[1] ang unang koleksiyon ng Indiyanong tradisyong-pambayan sa Ingles.[2] Ang isang bersiyon ay kasama rin sa koleksiyon ni Joseph Jacobs na Indian Fairy Tales.[3]

Buod[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ang isang banal na tao ay dumaan sa isang tigre sa isang bitag. Nagsusumamo ang tigre na palayain siya, na nangakong hindi kakainin ang Brahmin. Pinalaya siya ng Brahmin ngunit sa lalong madaling panahon ay lumabas ang tigre sa kulungan pagkatapos ay sinabi niyang kakainin niya ang Brahmin, babalik sa kaniyang pangako. Ang Brahmin ay natakot at sinabi sa tigre kung gaano siya hindi makatarungan. Sumasang-ayon sila na tanungin ang unang tatlong bagay na kanilang nakatagpo upang hatulan sa pagitan nila. Ang unang bagay na nakatagpo nila ay isang puno, na, na nagdusa sa kamay ng mga tao, ay sumagot na ang tigre ay dapat kumain ng Brahmin. Sumunod na isang kalabaw, na pinagsamantalahan at minamaltrato ng mga tao, ay sumang-ayon na nararapat lamang na kainin ang Brahmin. Sa wakas ay nakatagpo sila ng isang jackal na, nakikiramay sa kalagayan ng Brahmin, sa una ay nagkunwaring hindi naiintindihan ang nangyari at humiling na makita ang bitag. Pagdating doon ay sinasabi niyang hindi pa rin niya naiintindihan. Ang tigre ay bumalik sa bitag upang ipakita at ang jackal ay mabilis na pinapasok siya, na nagmumungkahi sa Brahmin na iwanan nila ang mga bagay nang gayon.

Mga pagkakaiba[baguhin | baguhin ang wikitext]

Isang ilustrasyon ni John D. Batten para sa 1912 na aklat ni Joseph Jacobs.

Mayroong higit sa isang daang bersiyon ng kuwentong ito[4] na kumalat sa buong mundo. Sa ilang ang pinakawalan na hayop ay isang buwaya, sa ilan ay isang ahas,[5] isang tigre[6] at ang iba ay isang lobo.

Ang folkloristang si Joseph Jacobs ay nagsabi na ang kuwento ay matatagpuan sa mga sinaunang mapagkukunan ng India.[7] Ang ilang mga pagkakaiba ay napakaluma, bumabalik man lang sa Panchatantra o mga Pabula ni Bidpai[kailangan ng sanggunian] at ang mga kuwentong Jataka. Sa Europa ito ay lumitaw mga 900 taon na ang nakalilipas sa Disciplina Clericalis ng Petrus Alphonsi, at nang maglaon sa Gesta Romanorum at sa Directorium Vitae Humanae ni Juan ng Capua.[8]

Mayroon ding mga modernong ilustradong bersiyon ng kuwento, tulad ng The Tiger, the Brahmin & the Jackal[9] na inilarawan ni David Kennett at The Tiger and the Brahmin[10] na inilarawan ni Kurt Vargo. Ang Rabbit Ears Productions ay gumawa ng video na bersyon ng huling aklat, na isinalaysay ni Ben Kingsley, na may musika ni Ravi Shankar.[11] Binabago ng pagkakaiba ng Rabbit Ears Productions ang ilang bahagi ng kuwento, kung saan naglalakbay nang mag-isa ang Brahmin upang makuha ang opinyon ng iba. Ang isang elepante ay kasama bilang una sa tatlong bagay (ang huling dalawa ay ang puno at kalabaw) na nakatagpo ng Brahmin.

  1. ↑ Old Deccan Days  – sa pamamagitan ng Wikisource.
  2. ↑ Dorson, R. M. (1999). History of British folklore. Taylor and Francis. ISBN 0-415-20476-3. p. 334.
  3. ↑ Jacobs, Joseph (1892). Indian Fairy Tales (1913 pat.). Forgotten Books. pp. 69–73. ISBN 1-60506-119-0. where it appears as The Tiger, the Brahman, and the Jackal. Jacobs gives his source as "Steel-Temple, Wideawake Stories, pp. 116-20; first published in Indian Antiquary, xii. p. 170 seq." It can be found online here at Google Books and here Naka-arkibo 2011-07-11 sa Wayback Machine. with its illustration.
  4. ↑ Jacobs in his notes on the tale mentions that "No less than 94 parallels are given by Prof. K. Krohn in his elaborate discussion of this fable in his dissertation, Mann und Fuchs, (Helsingfors, 1891), pp. 38-60"
  5. ↑ World Tales by Idries Shah has a version called The Serpent collected in Albania. The Farmer and the Viper is a more minimal Aesop's fable.
  6. ↑ See Ingratitude Is the World's Reward: folktales of Aarne-Thompson-Uther type 155 for examples. Other examples include the Mexican story of Judge Coyote found in Creeden, Sharon (1994). Fair is Fair: World Folktales of Justice. august house. pp. 67–69. ISBN 0-87483-400-7.accessible in Google Books, There is No Truth in the World, found in Ben-Amos, Dan; et al. (2006). Folktales of the Jews: Tales from Eastern Europe. Jewish Publication Society. pp. 288–290. ISBN 0-8276-0830-6. accessible in Google Books.
  7. ↑ Jacobs, Joseph. Europa's Fairy Book. New Tork and London: G. P. Putnam's Sons. 1916. p. 254.
  8. ↑ Shah, Idries (1991). World Tales. Octagon Press. p. 265. ISBN 0-86304-036-5.
  9. ↑ Lock, Kath (1995). The Tiger, the Brahmin & the Jackal. Era Publications. ISBN 1-86374-078-3.
  10. ↑ Gleeson, Brian (1992). The tiger and the brahmin. illustrated by Kurt Vargo. Neugebauer Press. ISBN 0-88708-233-5.
  11. ↑ See Rabbit Ears Productions media and release information.
Kinuha sa "https://tl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ang_Tigre,_ang_Brahmin,_at_ang_Jackal&oldid=1937995"