Kastilyo Sforza

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya
Castello Sforzesco
Milan in Italya
Ang Torre del Filarete
Kamalian ng lua na sa Module:Location_map na nasa linyang 501: Unable to find the specified location map definition. Neither "Module:Location map/data/Italy Milan Central" nor "Template:Location map Italy Milan Central" exists
Mga koordinado45°28′12″N 9°10′43″E / 45.47000°N 9.17861°E / 45.47000; 9.17861Mga koordinado: 45°28′12″N 9°10′43″E / 45.47000°N 9.17861°E / 45.47000; 9.17861
Impormasyon ng lugar
May-ariComune ng Milan
Binuksan sa
the publiko		Oo, isang museo. Ang patyo ay isang pampublikong liwasan.
KondisyonIpanumbalik ni Luca Beltrami (1891–1905)
Websaytmilanocastello.it/en
Site history
Itinayo1360–1499
GinamitHanggang 1862
Mga puwente ng tubig sa harap ng Castello Sforzesco

Ang Kastilyo Sforza o Castello Sforzesco (Italyano para sa "Kastilyo ni Sforza") ay isang medyebal na portipikasyon na matatagpuan sa Milan, hilagang Italya. Itinayo ito noong ika-15 siglo ni Francesco Sforza, Duke ng Milan, sa mga labi ng isang kuta noong ika-14 na siglo. Nang maglaon ay inayos at pinalaki, noong ika-16 at ika-17 siglo ito ay isa sa pinakamalaking kuta sa Europa. Malawakang itinayo muli ni Luca Beltrami noong 1891–1905, narito ngayon ang ilan sa mga museo at koleksiyon ng sining ng lungsod.

Kasaysayan[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ang orihinal na konstruksiyon ay iniutos ni Galeazzo II Visconti, isang lokal na maharlika, noong 1358 – c. 1370;[1] ang kastilyong ito ay kilala bilang Castello di Porta Giova (o Porta Zubia), mula sa pangalan ng isang kalapit na tarangkahang matatagpuan sa mga pader.[2] Ito ay itinayo sa parehong lugar ng sinaunang Romanong kuta ng Castrum Portae Jovis, na nagsilbing castra pretoria noong ang lungsod ay ang kabesera ng Imperyong Romano. Pinalaki ito ng mga kahalili ni Galeazzo, sina Gian Galeazzo, Giovanni Maria, at Filippo Maria Visconti, hanggang sa naging planong-parisukat na kastilyo na may 200 m-mahabang gilid, apat na tore sa mga sulok at hanggang 7 metro (23 tal)* mga pader.[kailangan ng sanggunian] Ang kastilyo ay ang pangunahing tirahan sa lungsod ng mga panginoong Visconti nito, at nawasak ng panandaliang Ginintuang Republikang Ambrosiana na nagpatalsik sa kanila noong 1447.

Noong 1450, sinimulan ni Francesco Sforza, sa sandaling nawasak niya ang mga republikano, ang muling pagtatayo ng kastilyo upang gawin itong kaniyang pangunahing tirahan. Noong 1452 kinuha niya ang eskultor at arkitektong si Filarete upang magdisenyo at magpalamuti sa gitnang tore, na kilala pa rin bilang Torre del Filarete. Pagkamatay ni Francesco, ipinagpatuloy ang pagtatayo ng kaniyang anak na si Galeazzo Maria, sa ilalim ng arkitektong si Benedetto Ferrini. Ang dekorasyon ay isinagawa ng mga lokal na pintor. Noong 1476, sa panahon ng rehensiya ni Bona ng Saboya, ang tore na nagtataglay ng kaniyang pangalan ay itinayo.

Ang kastilyo noong ika-16 na siglo.

Noong 1494 si Ludovico Sforza ay naging panginoon ng Milan, at nanawagan sa maraming artista upang palamutihan ang kastilyo. Kabilang dito sina Leonardo da Vinci (na nag-fresco ng ilang silid, sa pakikipagtulungan kanila Bernardino Zenale at Bernardino Butinone), at Bramante, na nagpinta ng mga fresco sa Sala del Tesoro;[3] ang Sala della Balla ay pinalamutian ng mga gawa ni Francesco Sforza. Sa paligid ng 1498, nagtrabaho si Leonardo sa kisame ng Sala delle Asse, nagpinta ng mga dekorasyon ng mga motif ng gulay. Sa mga sumunod na taon, gayunpaman, ang kastilyo ay nasira ng mga pag-atake ng mga tropang Italyano, Pranses, at Aleman; isang balwarte, na kilala bilang tenaglia, ay idinagdag, marahil ay dinisenyo ni Cesare Cesariano. Matapos ang tagumpay ng Pransiya sa Labanan ng Marignano noong 1515, ang talunang si Maximilian Sforza, ang kaniyang mga Suwisang mersenaryo, at ang kardinal - obispo ng Sion ay umatras sa kastilyo. Gayunpaman, sinundan sila ni Haring Francisco I ng Pransiya sa Milan, at ang kaniyang mgasapador ay naglagay ng mga mina sa ilalim ng pundasyon ng kastilyo, kung saan ang mga tagapagtanggol ay sumuko. Noong 1521, sa isang panahon kung saan ito ay ginamit bilang isang imbakan ng armas, ang Torre del Filarete ay sumabog. Nang bumalik sandali si Francesco II Sforza sa kapangyarihan sa Milan, ipinanumbalik at pinalaki niya ang kuta, at ang isang bahagi nito ay inangkop bilang tirahan ng kanyang asawang siCristina ng Dinamarka.

Eskudo ng armas ni Galeazzo Maria Sforza, ipininta sa isang panloob na kisame.

Sa ilalim ng dominasyon ng mga Español na sumunod, ang kastilyo ay naging isang kuta, dahil ang luklukan ng gobernador ay inilipat sa Palasyo Dukal (1535). Ang garison nito ay nag-iiba mula 1,000 hanggang 3,000 katao, na pinamumunuan ng isang Español na castellano. Noong 1550, sinimulan ng mga gawa na iakma ang kastilyo sa modernong estilo ng portipikasyon, bilang isang heksagonal (orihinal na pentagonal) na bituing muog, kasunod ng pagdaragdag ng 12 balwarte. Ang mga panlabas na kuta ay umabot sa 3 km ang haba at sakop ang isang lugar na 25.9 ektarya.[4] Ang kastilyo ay nanatiling ginagamit bilang isang kuta matapos ang mga Español ay palitan ng mga Austriako sa Lombardia

Tingnan din[baguhin | baguhin ang wikitext]

Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]

  1. ↑ Page at icastelli.it Naka-arkibo 2016-03-17 sa Wayback Machine. (sa Italyano)
  2. ↑ Guida Milano. Touring Club Italiano. 1985. p. 436.
  3. ↑ Page at Lombardi Beni Culturali website (sa Italyano)
  4. ↑ Guida Milano. Touring Club Italiano. 1985. pp. 438–439.

Bibliograpiya[baguhin | baguhin ang wikitext]

  • Michela Palazzo at Francesca Tasso (inedit ni), "The Sala delle Asse of the Sforza Castle. Leonardo da Vinci. Diagnostic Testing and Restoration of the Monochrome", Cinisello Balsamo 2017.ISBN 978-88-366-3677-8ISBN 978-88-366-3677-8

Mga panlabas na link[baguhin | baguhin ang wikitext]

Padron:Milan landmarks

Kinuha sa "https://tl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kastilyo_Sforza&oldid=2102175"