Lavani
| Lavani | |
|---|---|
| Pangkulturang pinagmulan | Ika-17 siglo |
Ang Lavani (Marathi: लावणी) ay isang genre ng musika na sikat sa Maharashtra, India.[1] Ang Lavani ay kumbinasyon ng tradisyonal na kanta at sayaw, na partikular na gumanap sa mga tugtog ng Dholki, isang instrumentong pinapalo. Ang Lavani ay kilala sa malakas na ritmo nito. Malaki ang naiambag ni Lavani sa pagbuo ng teatrong-pambayan ng Marathi.[2] Sa Maharashtra at katimugang Madhya Pradesh, ito ay isinasagawa ng mga babaeng nagtatanghal na nakasuot ng siyam na yarda ang haba ng saree. Ang mga kanta ay inaawit sa mabilis na tempo.
Etimolohiya
[baguhin | baguhin ang wikitext]
Ayon sa isang tradisyon, ang salitang Lavani ay nagmula sa salitang 'lavanya' na nangangahulugang 'kagandahan'.
Pinagmulan
[baguhin | baguhin ang wikitext]Ang sayaw ng Lavani ay nagmula sa Maharashtra noong ika-18 at ika-19 na siglo. Ang mga mananayaw ng Lavani ay tinangkilik ng Panginoon at Haring Maratha.
Ang sayaw ng Lavani ay karaniwang ginagawa ng mga Dhangar o Pastol na naninirahan sa Solapur, Maharashtra.[3]
Kasaysayan at genre
[baguhin | baguhin ang wikitext]Ayon sa kaugalian, ang genre na ito ng katutubong sayaw ay tumatalakay sa iba't ibang at iba't ibang paksa tulad ng lipunan,[4] relihiyon, at politika. Ang mga kanta sa 'Lavani' ay halos erotiko sa damdamin at ang mga diyalogo ay may posibilidad na maging maanghang sa sosyopolitikong satira.[5] Sa orihinal, ginamit ito bilang isang uri ng libangan at pampalakas ng moral sa mga pagod na sundalo. Ang mga Kanta ng Lavani, na kinakanta kasama ng sayaw, ay kadalasang malikot at erotikong likas. Ito ay pinaniniwalaan na ang kanilang pinagmulan ay sa Prakrit Gathas na nakolekta ni Hala.[6]
Ang Nirguni Lavani (pilosopikal) at ang Shringari Lavani (sensuwal) ang dalawang uri. Ang debosyonal na musika ng kultong Nirguni ay sikat sa buong Malwa.
Nabuo ang Lavani sa dalawang natatanging pagtatanghal, katulad ng Phadachi Lavani at Baithakichi Lavani. Ang Lavani ay kinanta at isinabatas sa isang pampublikong pagtatanghal sa harap ng isang malaking madla sa isang teatrikong kapaligiran ay tinatawag na Phadachi Lavani. At, nang ang Lavani ay inaawit sa isang saradong silid para sa isang pribado at piling madla ng isang batang babae na nakaupo sa harap ng madla, ito ay nakilala bilang Baithakichi Lavani. Kapansin-pansin na ito ay isang uri ng Mujra na mahigpit na ginanap para sa mga lalaki at malayo sa nayon na walang paraan para panoorin ng mga babae o pamilya. Ang mga kanta ay isinulat sa tahasang seksuwal na dobleng kahulugan.
Mga sanggunian
[baguhin | baguhin ang wikitext]- ↑ Thielemann, Selina (2000). The Music of South Asia. New Delhi: A. P. H. Publishing Corp. p. 521. ISBN 978-81-7648-057-4.
{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ The Encyclopaedia Of Indian Literature (Volume Two) (Devraj To Jyoti), Volume 2 By Amaresh Datta,p 1304
- ↑ "Lavani- Traditional Maharashtrian Dance". Utsavpedia (sa wikang Ingles). 2015-07-28. Nakuha noong 2021-10-03.
{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ Shirgaonkar, Varsha. "“Lavanyanmadhil Samajik Pratibimba”." Chaturang, Loksatta (1997).
- ↑ The Encyclopaedia Of Indian Literature (Volume Two) (Devraj To Jyoti), Volume 2 By Amaresh Datta, p 1304
- ↑ History of Indian theatre, Volume 2, By Manohar Laxman Varadpande, p 164