Mapanupil na desublimasyon

Ang mapanupil na desublimasyon (repressive desublimation) ay isang terminong nilikha ng pilosopo at sosyologong si Herbert Marcuse sa kaniyang akda noong 1964 na One Dimensional Man, na tumutukoy sa paraan na kung saan, ang masulong na lipunang industriyal (capitalismo), "ang proseso ng teknolohikal na rasyonalidad ay pumupuksa sa mga nagbabanggan at naglalampasang mga elemento sa "mataas na kultura."^[1] Sa madaling salita, kung saan ang sining ay dating isang paraan upang maging kinatawan ng "na kung saan ay" mula sa "na hindi kung saan ay,"^[2] ang lipunang kapitalista ay nagbubunga ng "pagpapatag"^[3] ng sining sa isang kalakal na naisasali mismo sa lipunan. Ganito ang pagkakasabi ni Marcuse sa One Dimensional Man: "Ang musika ng kaluluwa ay ang musika rin ng paglalako."

Mga sanggunian

↑ Herbert Marcuse, One-Dimensional Man (London 2002) p. 75-8
↑ Herbert Marcuse, One-Dimensional Man (London 2002) p. 75-8
↑ Herbert Marcuse, One-Dimensional Man (London 2002) p. 75-8

Ang lathalaing ito ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa pagpapalawig nito.

[1] Herbert Marcuse, One-Dimensional Man (London 2002) p. 75-8

[2] Herbert Marcuse, One-Dimensional Man (London 2002) p. 75-8

[3] Herbert Marcuse, One-Dimensional Man (London 2002) p. 75-8

[1]

[2]

[3]