Norwegian Folktales

Ang Norwegian Folktales (Mga Noruwegong Kuwentong-pambayan, Noruwego: Norske folkeeventyr) ay isang koleksiyon ng mga kuwentong-pambayan at alamat ng Noruwegong nina Peter Christen Asbjørnsen at Jørgen Moe. Ito ay kilala rin bilang Asbjørnsen at Moe, buhat ng mga kolektor.^[1]

Asbjørnsen at Moe

Si Asbjørnsen, isang guro, at si Moe, isang ministro, ay naging magkaibigan sa loob ng mga 15 taon nang noong 1841 ay inilathala nila ang unang tomo ng mga kuwentong bayan–angoleksiyonon ng mga ito ay naging interes ng dalawa sa loob ng ilang taon. Ang katanyagan ng akda ay bahagyang naiugnay sa bagong napanalunang bahagyang kalayaan ng Noruwega , at ang alon ng nasyonalismo na dumaan sa bansa noong ika-19 na siglo; at ang nakasulat na wikangoruwegaan na kanilang iniambag sa pagbuo (ibig sabihin, kung ano ang magiging Bokmål). Ang wika ng kanilang paglalathala ng mgkuwentongebibit s ay nagkaroon ng balanse dahil hindi nito napanatili ang kanilang orihinal na anyo ng diyalekto sa kabuuan nito, nag-angkat ito ng ilang mga tampok na hindi Danes mula rito (mga salita sa diyalekto at ilang sintaktikong konstruksiyon).^[2]^[a]

Sina Asbjørnsen at Moe ay binigyang inspirasyon ng mga kolektor ng mga Aleman na kuwentong-pambayan, ang Magkapatid na Grimm, hindi lamang upang tularan ang kanilang metodolohiya, ngunit ang pag-uudyok nito, ang kanilang pagsisikap ay isang gawaing may kahalagahan sa bansa,^[2] lalo na't ang mga Grimm ay lantarang nagbigay ng mataas na papuri para sa Norske folkeeventyr .^[3] Inilapat nina Asbjørnsen at Moe ang mga prinsipyong itinataguyod ng mga Grimm, halimbawa, gamit ang isang simpleng estilong pangwika sa halip na mga diyalekto, habang pinapanatili ang orihinal na anyo ng mga kuwento.^{[kailangan ng sanggunian]} Bukod dito, sina Asbjørnsen at Moe ay hindi naglathala ng mga nakolektang kuwentong-pambayan sa hilaw, ngunit lumikha ng "muling ibinalita" na mga bersiyon, na naglalayong muling buuin ang nawawalang Urform ng mga kuwento—bagaman ang mga pagbabagong ginawa ay hindi kasimbigat na kung minsan ay pinapayagan ng mga Grimm ang lisensiya para sa kanilang sariling pagpapahayag.^[4] Ang Noruwegong pares ay nangolekta din ng mga kuwento mula sa larangan mismo, na kaibahan sa mga Grimm.^[4]

Mga lathalain

Ang orihinal na serye, na pinamagatang Norske Folkeeventyr ay unti-unting nailathala. Una itong lumabas ng isang manipis na polyeto (1841) na nag-aalok ng seleksiyon ng ilang mga kuwento, na walang pahina ng pamagat, mga pangalan ng editor o talaan ng nilalaman. Ito ay sapat na mahusay na natanggap, at kampeon sa pamamagitan ni P. A. Munch sa isang Aleman pahayagan.^[2] Ito ay humantong sa paglitaw ng isang muling pag-print ng unang volume noong 1843 at ang pangalawang volume noong 1844 bilang wastong mga hardcover. Ang ikalawang edisyon ay lumitaw noong 1852.^[4] Ang isa pang serye na tinawag na "Bagong Koleksiyon" ay lumitaw nang maglaon (Norske Folke-Eventyr. Ny Samling 1871). Ang mga kuwento ay binilang, ang orihinal na koleksiyon na naglalaman ng 58 mga kuwento, nadagdagan sa 60 mga kuwento sa mga susunod na edisyon. Ang bagong koleksiyon ay mayroong 50 mga kuwento.

Talababa

↑ At the same time the language in the tales also contained many words from Norwegian dialects, which helped toward making a hybrid of older Danish and eastern Norwegian dialects in particular, a language variant that was developed in stages into today's Norwegian bokmål, or "book tongue." Through the later 1800s and the 1900s, bokmål became less Danish through language reforms, and the language of Asbjørnsen and Moe's folk tales followed suit. Their language has been modernized many times. Also, many of these tales were published by Det Norske Samlaget in 1995 in New Norwegian, the most distinctly Norwegian of the two official variants of written Norwegian, and in many cases the language form that comes closest to the tales as recorded by Asbjørnsen and Moe.

Mga sanggunian

↑ Chisholm, Hugh, pat. (1911). "Asbjörnsen, Peter Christen" . Encyclopædia Britannica (sa wikang Ingles) (ika-11 (na) edisyon). Cambridge University Press.{{cite ensiklopedya}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 Wells (2013)
↑ Dorson, Richard (1964), "Preface", sa Christiansen, R. Th. (pat.), Folktales of Norway, London: Routledge & Kegan Paul, p. x, [Asbjørnsen and Moe's] end product so appealed to Jacob Grimm that he described them as the best Märchen in print{{citation}}: CS1 maint: date auto-translated (link), cited in Rudvin (c. 1999), p. 25n
↑ ^4.0 ^4.1 ^4.2 Rudvin (c. 1999).

[3] At the same time the language in the tales also contained many words from Norwegian dialects, which helped toward making a hybrid of older Danish and eastern Norwegian dialects in particular, a language variant that was developed in stages into today's Norwegian bokmål, or "book tongue." Through the later 1800s and the 1900s, bokmål became less Danish through language reforms, and the language of Asbjørnsen and Moe's folk tales followed suit. Their language has been modernized many times. Also, many of these tales were published by Det Norske Samlaget in 1995 in New Norwegian, the most distinctly Norwegian of the two official variants of written Norwegian, and in many cases the language form that comes closest to the tales as recorded by Asbjørnsen and Moe.

[eb19112-1] Chisholm, Hugh, pat. (1911). "Asbjörnsen, Peter Christen" . Encyclopædia Britannica (sa wikang Ingles) (ika-11 (na) edisyon). Cambridge University Press.{{cite ensiklopedya}}: CS1 maint: date auto-translated (link)

[wells2-2] 2.0 ^2.1 ^2.2 Wells (2013)

[4] Dorson, Richard (1964), "Preface", sa Christiansen, R. Th. (pat.), Folktales of Norway, London: Routledge & Kegan Paul, p. x, [Asbjørnsen and Moe's] end product so appealed to Jacob Grimm that he described them as the best Märchen in print{{citation}}: CS1 maint: date auto-translated (link), cited in Rudvin (c. 1999), p. 25n

[FOOTNOTERudvinc._1999-5] 4.0 ^4.1 ^4.2 Rudvin (c. 1999).

[1]

[2]

[a]

[3]

[4]