Probosciger aterrimus
 |
Tulungang mapabuti po ito sa pamamagitan ng pagdagdag ng mga pagsipi sa mga sangguniang mapagkakatiwalaan. Tandaan lamang po na maaari pong mapagdudahan at matanggal ang mga hindi beripikadong nilalaman. |
| Probosciger aterrimus | |
|---|---|
| |
| Klasipikasyong pang-agham | |
| Dominyo: | |
| Kaharian: | |
| Kalapian: | |
| Hati: | |
| Orden: | |
| Pamilya: | |
| Sari: | Probosciger
|
| Espesye: | Probosciger aterrimus
|
Ang Itim na cockatoo o palm cockatoo (Latin: Probosciger aterrimus) ay isang ibon mula sa pamilyang Cacatuidae. Nakatira ito sa Bagong Ginea, isang maliit na bahagi ng Australya at ilang isla ng Indonesia. Ito ay isang malaking loro, haba ng katawan 80 cm, buntot na 30 cm, may timbang na 500 hanggang 1000 g. Malaki ang taluktok, bahagyang hubog. Ang ibon ay ganap na itim maliban sa mataba na hubad na bahagi malapit sa mata. Ang tuka ay napakalakas, katulad ng tuka ng pulang macaw. Isa ito sa pinakamahal na ibon sa mundo.
Pamumuhay
[baguhin | baguhin ang wikitext]Ang itim na cockatoo ay naninirahan sa mga tropikal na kagubatan at savanna. Pinapakain nila ang mga buto ng iba't ibang mga puno, tulad ng akasya, eukaliptus at mga puno ng igos, pati na rin ang mga insekto, na madali nilang natatanggal sa ilalim ng balat gamit ang kanilang malaking tuka. Mahusay silang umakyat sa mga puno, matiyagang kumapit sa mga sanga at mabilis na gumagalaw. Malakas at paos ang boses. Ang mga parrot na ito ay nabubuhay nang napakatagal, hanggang 90 taon, tulad ng isang tao.
Pagpaparami
[baguhin | baguhin ang wikitext]Namumugad sila sa mga guwang sa puno na mataas sa ibabaw ng lupa. Karaniwang mayroong isang itlog. Ang pagpapapisa ng itlog ay tumatagal ng humigit-kumulang 30 araw, at sa edad na 10-12 linggo ang sisiw ay lilipad palabas ng pugad at mananatili sa tabi ng mga magulang nito sa loob ng 4 na buwan. Ang ritwal ng panliligaw para sa isang babae ay kakaiba sa mga loro. Ang lalaki, na inihanda ang guwang, ay pumili ng isang sanga, kinagat ito gamit ang kanyang tuka at nagsimulang kumatok sa pugad. Kung hindi niya gusto ang tunog, pagkatapos ay pipili siya ng isa pang sanga hanggang sa pareho niya at ng babae ang tunog. Sa pagtatapos ng ritwal, binabali ng loro ang patpat at inihagis ito sa guwang.
Ang lathalaing ito na tungkol sa Ibon ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa pagpapalawig nito.