Pumunta sa nilalaman

Selma Lagerlöf

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya
Selma Lagerlöf
Lagerlöf in 1909
KapanganakanSelma Ottilia Lovisa Lagerlöf
20 Nobyembre 1858(1858-11-20)
Mårbacka, Värmland, Sweden
Kamatayan16 Marso 1940(1940-03-16) (edad 81)
Mårbacka, Värmland, Sweden
TrabahoWriter
NasyonalidadSwedish
(Mga) parangalNobel Prize in Literature
1909

Si Selma Ottilia Lovisa Lagerlöf ( /ˈlɑːɡərləːf/, din EU /ʔlʌv,_ʔləv/,[1][2] Swedish: [ˈSɛ̂lːma ˈlɑ̂ːɡɛˌɭøːv] ( </img>  ; 20 Nobyembre 1858 - Marso 16, 1940) [1][2] ay isang manunulat at guro sa Sweden. Nailathala niya ang kanyang unang nobela, ang Gösta Berling's Saga, sa edad na 33. Siya ang unang babaeng nagwagi sa Nobel Prize sa Panitikan, na iginawad sa kanya noong 1909. Bilang karagdagan, siya ang kauna-unahang babae na binigyan ng pagkakataon na maging kasapi ng Sweden Academy noong 1914.

Unang yugto ng buhay

[baguhin | baguhin ang wikitext]
Anna Ollson, Karlstad: Larawan ni Selma Lagerlof, na kinunan noong 1881

Ipinanganak sa Mårbacka (ngayon ay Munisipalidad ng Sunne ), isang estate sa Värmland sa kanlurang Sweden, si Lagerlöf ay anak ni Erik Gustaf Lagerlöf, isang tenyente sa Royal Värmland Regiment, at Louise Lagerlöf ( née Wallroth), na ang ama ay isang mahusay na mangangalakal at may-ari ng pandayan (brukspatron ). Si Lagerlöf ay ang ikalimang anak ng mag-asawa mula sa anim. Ipinanganak siya na may pinsala sa balakang, na sanhi ng paghihiwalay ng dalawang parte ng balakang. Sa edad na tatlo at kalahati, isang sakit ang naging sanhi na mapilay siya sa magkabilang mga binti, bagaman siya ay gumaling noong paglaon.[kailangan ng sanggunian]

Ang pagbebenta ng Mårbacka kasunod ng karamdaman ng kanyang ama noong 1884 ay nagkaroon ng seryosong epekto sa kanyang pag-unlad. Ang ama ni Selma ay sinasabing isang alkoholiko, isang bagay na bihira niyang ikwento. Ayaw ng kanyang ama na ipagpatuloy ni Selma ang kanyang pag-aaral o manatiling kasali sa kilusang pambabae. Noong lumaon, binili niya ang ari-arian ng kanyang ama sa perang natanggap niya para sa kanyang Nobel Prize. Si Lagerlöf ay nanirahan doon sa natitirang parte ng buhay niya. Natapos din niya ang kanyang pag-aaral sa Royal Seminary upang maging isang guro sa parehong taon na namatay ang kanyang ama. 

Mga adaptasyon sa panitikan

[baguhin | baguhin ang wikitext]
Isang kalye sa Jerusalem, na pinangalanan para kay Lagerlöf

Noong 1919, ipinagbili ni Lagerlöf ang lahat ng mga karapatan sa pelikula sa lahat ng kanyang hindi pa nai-publish na mga gawa sa Swedish Cinema Theatre ( Suweko: Svenska Biografteatern ), kaya't sa paglipas ng mga taon, maraming mga bersyon ng pelikula ng kanyang mga gawa ang naipalabas. Sa panahon ng silent cinema ng Sweden, ang kanyang mga gawa ay ginamit sa pelikula ni Victor Sjöström, Mauritz Stiller, at iba pang mga gumagawa ng pelikula sa Sweden.[3] Ang muling pagsasalita ni Sjöström tungkol sa mga kwento ni Lagerlöf tungkol sa buhay sa bukid sa Sweden, kung saan naitala ng kanyang camera ang detalye ng tradisyunal na buhay sa nayon at ang landscape ng Sweden, na ibinigay na batayan ng ilan sa mga pinaka-matulain at di malilimutang mga produkto ng silent cinema. <i id="mwow">Ang Jerusalem ay</i> ginawa noong 1996 sa isang pandaigmang kilalang pelikulang Jerusalem

 

Karagdagang pagbabasa

[baguhin | baguhin ang wikitext]
  • Selma Ottilia Lovisa Lagerlöf at Svenskt kvinnobiografiskt lexikon

Mga Sanggunian

[baguhin | baguhin ang wikitext]
  1. 1.0 1.1 "Lagerlöf". The American Heritage Dictionary of the English Language (sa wikang Ingles) (ika-5 (na) edisyon). Boston: Houghton Mifflin Harcourt. 2014. Nakuha noong 21 Abril 2019.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  2. 2.0 2.1 "Lagerlöf, Selma"[patay na link] (US) and "Lagerlöf, Selma". "Oxford Dictionaries" (sa wikang Ingles). Oxford University Press. Nakuha noong 21 Abril 2019.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  3. Furhammar, Leif (2010), "Selma Lagerlöf and Literary Adaptations", Mariah Larsson and Anders Marklund (eds), "Swedish Film: An Introduction and Reader", Lund: Nordic Academic Press, pp. 86–91.