The Thirteenth Son of the King of Erin

Ang "The Thirteenth Son of the King of Erin" (Ang Ikalabintatlong Anak na Lalaki ng Hari ng Erin ay isang Irlandes na kuwentong bibit na kinolekta ni Jeremiah Curtin sa Myths and Folk-lore of Ireland.

Buod

Ang isang hari ay may labintatlong anak na lalaki. Isang araw, nakita niya ang isang sisne na itinataboy ang isa sa labintatlong sisne nito, at ipinaliwanag ng isang tagakita na sinumang tao o hayop na may labintatlong anak ay dapat itaboy ang isa, upang mahulog sa ilalim ng kalooban ng Langit. Hindi matiis ng hari na pumili ng isa sa kanyang mga anak. Sinabi ng tagakita na dapat niyang isara ang pinto sa huling anak na babalik sa gabing iyon. Ito ang pinakamatanda, si Seán Ruadh. Humingi siya sa kanyang ama ng damit para sa daan, at ibinigay ito ng hari sa kanya at isang itim na kabayo na maaaring tumakbo nang mas mabilis kaysa sa hangin.

Isang araw, nagsuot siya ng mahihirap na damit at inupahan ng isang hari para magpastol ng kanyang mga baka. Sinabi rin sa kanya ng hari na ang isang urfeist, isang ahas sa dagat, ay humihingi ng anak na babae ng hari tuwing pitong taon, at sa taong ito ang kapalaran ay nahulog sa kanyang sariling anak na babae. Maraming anak ng hari ang nagsabing ililigtas nila siya, ngunit hindi sila pinaniwalaan ng kanyang ama. Isang araw, lilitaw ang ahas sa dagat, hindi niya alam kung kailan.

Tatlong higante ang nanirahan malapit sa lupain ng hari. Pinastol ni Seán Ruadh ang mga baka sa kanilang mga lupain, at nakipaglaban sa kanila, isa bawat araw. Ipinangako nila ang kanilang mga tabak ng liwanag at mga kabayo kung ililigtas niya sila, ngunit pinatay niya sila, at ang kanilang mga kasambahay, na nasisiyahang mapalaya, ay ipinakita sa kanya ang lahat ng kanilang mga kayamanan. Bawat araw ang mga baka ay nagbibigay ng mas maraming gatas kaysa dati.

Sa ikaapat na araw, nagbihis siya ng itim na damit ng unang higante, kinuha ang itim na kabayo nito, at bumaba sa dalampasigan. Hinintay ng prinsesa ang ahas sa dagat doon. Hiniling sa kanya ni Seán Ruadh na kunin ang kaniyang ulo sa kanyang kandungan hanggang sa dumating ito; pagkatapos ay dapat niyang gisingin siya. Kinuha niya ito, kinuha ang tatlong buhok sa kaniyang ulo, at ginising siya nang dumating ang serpiyenteng dagat. Nag-away sila. Pinutol ni Seán Ruadh ang ulo nito, ngunit agad itong lumaki. Umalis ang ahas sa dagat, ngunit sinabing babalik ito.

Kinabukasan, isinuot niya ang asul na damit ng pangalawang higante at sumakay sa kayumangging kabayo nito, ngunit nang humiga siya tulad ng dati, inihambing ng prinsesa ang kanyang buhok sa tatlong buhok at napansin na siya ang kabalyero ng una. Pinutol niya ang ahas ng dagat sa kalahati, ngunit ang mga kalahati ay nagdugtong muli, at nagbanta ito na walang magliligtas sa kanya sa ikatlong araw.

Sa ikatlong araw, isinuot niya ang maraming kulay na damit ng ikatlong higante, kasama ang asul na salamin na bota nito, at sumakay sa pulang kabayo nito. Nang siya ay bihisan ay sinabi sa kanya ng kasambahay na walang makakalaban sa ahas ng dagat sa araw na iyon; ang tanging paraan para talunin siya ay ang ihagis ang brown apple na ibinigay niya sa kanya sa nakabukang bibig nito. Kinuha niya ito. Muli, kilala siya ng prinsesa sa pamamagitan ng mga buhok. Inihagis niya ang kayumangging mansanas, at ang sea serpent ay natunaw sa halaya. Hinawakan ng prinsesa ang kanyang bota at natanggal ang isa. Kailangan niyang iwan ito sa kaniya.

Maraming lalaki ang nagsabing sila ang bayani, ngunit sinabi ng isang tagakita na dapat nilang subukan ang lahat sa boot. Sa wakas, sinubukan na ito ng bawat tao maliban sa pastol ng baka. Sila'y nagsugo sa kaniya ng dalawampung lalake, nguni't kaniyang dinaig sila; nang magpadala pa sila ng dalawampu, dinaig niya rin sila; sa wakas, sinabihan ng tagakita ang hari na pumunta mismo, at nang magtanong ang hari at sabihin sa kanya na huwag pansinin ang kanyang gawain, dumating si Seán Ruadh. Nag-iisa ang boot. Tumalon ang prinsesa sa kanyang mga bisig. Sinabi sa kanya na ang mga lalaking umaaligid ay nag-claim na sila ay nagligtas sa kanya, at pinutol niya ang lahat ng kanilang mga ulo. Pagkatapos ay pinakasalan niya ang prinsesa sa isang dakilang piging sa kasalan at dinala siya sa mga lupain ng mga higante.

Pagsusuri

Ang kuwentong ito ay inuri sa Talatuntunang Aarne–Thompson–Uther bilang uri ng kuwento na ATU 300, "Ang Mamamatay-Dragon".