The Three Daughters of King O'Hara

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya

Ang Three Daughters of King O'Hara (Tatlong Anak na Babae ni Haring O'Hara) ay isang Irlandes na kuwentong bibit na kinolekta ni Jeremiah Curtin sa Myths and Folk-lore of Ireland.[1] Kinilala ni Reidar Th. Christiansen ang pinagmulan nito bilang Co. Kerry.[2]

Buod[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ang isang hari ay may tatlong anak na babae. Isang araw, nang siya ay wala, ang kaniyang panganay na anak na babae ay nais na magpakasal. Nakuha niya ang kaniyang balabal ng kadiliman, at nagnanais para sa pinakaguwapong lalaki sa mundo. Dumating siya sa isang gintong karwahe na may apat na kabayo upang dalhin siya palayo. Hinihiling ng kaniyang pangalawang kapatid na babae ang susunod na best man, at dumating siya sakay ng isang gintong coach na may apat na kabayo para dalhin siya palayo. Pagkatapos ay hiniling ng bunso ang pinakamahusay na puting aso, at dumating ito sakay ng isang gintong karwahe na may apat na kabayo upang dalhin siya palayo. Bumalik ang hari at nagalit nang sabihin sa kaniya ng kaniyang mga katulong ang tungkol sa aso.

Ang dalawang pinakamatanda ay tinanong ng kanilang mga asawa kung paano nila gusto ang mga ito sa araw: kung paano sila sa araw, o kung paano sila sa gabi. Pareho silang gusto ang mga ito bilang sila sa araw. Ang kanilang asawa ay kapuwa lalaki sa araw ngunit seal sa gabi. Tinanong din at sinagot ang bunso, kaya aso ang asawa niya sa araw at guwapong lalaki sa gabi.

Nanganak siya ng isang anak na lalaki. Nanghuhuli ang kaniyang asawa at binalaan siya na huwag umiyak kapag may nangyari sa bata. Kinuha ng isang kulay abong uwak ang sanggol noong siya ay isang linggong gulang, at hindi siya umiyak. Ito ay nangyari muli, sa isang pangalawang anak na lalaki, ngunit sa kanilang pangatlong anak, isang anak na babae, siya ay nagpatak ng isang luha, na nasalo niya sa isang panyo. Galit na galit ang asawa niya.

Hindi nagtagal, inimbitahan ng hari ang kaniyang tatlong anak na babae at ang kanilang mga asawa sa kaniyang tahanan. Gabi na, pumunta ang reyna upang tumingin sa kanilang mga silid, at nakita na ang kaniyang dalawang panganay ay may mga selyo sa kanilang mga kama, ngunit ang kaniyang bunso ay may isang lalaki. Natagpuan niya at sinunog ang balat ng aso. Ang asawa ay tumalon, nagalit, at sinabi na kung siya ay maaaring manatili ng tatlong gabi sa ilalim ng bubong ng kaniyang ama ay maaari siyang maging isang lalaki sa araw at gabi, ngunit ngayon ay kailangan niyang iwan siya.

Umalis siya, ngunit hinabol siya nito, hindi na siya pinaalis sa paningin. Dumating sila sa isang bahay, at pinapunta siya nito sa loob ng gabi. Isang maliit na batang lalaki doon ang tumawag sa kaniyang ina, at isang babae doon ang nagbigay sa kaniya ng gunting na gagawing telang ginto ang basahan. Kinabukasan, hinabol niya muli ang kaniyang asawa, at dumating sila sa isa pang bahay, kung saan tinawag ng isa pang batang lalaki ang kaniyang ina, at binigyan siya ng isang babae ng isang suklay na magpapalusog sa ulo ng may sakit, at magbibigay ng gintong buhok. Sa ikatlong araw, hinabol pa rin niya ang kaniyang asawa, at ang ikatlong bahay ay may hawak na isang batang babae na may isang mata. Napagtanto ng babae ang ginawa ng pag-iyak. Kinuha niya ang kaniyang panyo kung saan niya nahuli ang kaniyang luha, at ibinalik ang mata. Binigyan siya ng babae ng isang sipol na magpapatawag sa lahat ng mga ibon sa mundo.

Nagpatuloy sila, ngunit ipinaliwanag niya na ang Reyna ng Tír na nÓg ay isinumpa siya, at ngayon ay kailangan niyang pumunta at pakasalan siya. Sinundan niya siya sa mababang kaharian at nanatili sa isang tagapaglaba, tinutulungan siya. Nakita niya ang anak na babae ng isang inahing babae, lahat ay basahan, at pinutol ang kaniyang mga basahan ng gunting, kaya nagsuot siya ng telang ginto. Sinabi ng kaniyang ina sa reyna, na humiling sa kanila. Humingi ang prinsesa ng isang gabi kasama ang kaniyang asawa bilang kapalit, at pumayag ang reyna ngunit nilagyan ng droga ang kanyang asawa. Kinabukasan, pinagaling ng prinsesa ang isa pang anak na babae ng inahin gamit ang suklay, at ang parehong kapalit ay ginawa para dito.

Ang prinsesa ay humihip ng sipol at sumangguni sa mga ibon. Sinabi nila sa kaniya na ang kaniyang asawa lamang ang maaaring pumatay sa reyna, dahil ang isang holly-tree, sa harap ng kastilyo, ay may hawak na wether, ang wether ay may hawak na pato, ang pato ay may itlog, at ang itlog ay may hawak sa kaniyang puso at buhay, at siya lamang. maaaring putulin ng asawa ang puno ng holly. Pagkatapos ay muli niyang pumito ang isang lawin at isang soro at nahuli sila. Ipinagpalit niya ang sipol sa ikatlong gabi, ngunit nag-iwan ng liham sa kanyang mga tagapaglingkod, na sinasabi sa kanya ang lahat.

Binasa ng kaniyang asawa ang sulat at nakilala siya sa tabi ng puno. Pinutol niya ito. Nakatakas ang panahon, ngunit sinalo ito ng soro; nakatakas ang pato, ngunit nahuli ito ng palkon, at nadurog ang itlog, na ikinamatay ng reyna.

Ang prinsesa at ang kaniyang asawa ay masayang nakatira sa Tír na nÓg.

Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]

  1. Curtin, Jeremiah. Myths and Folk-Lore of Ireland. Boston: Little, Brown, and Company. 1911. pp. 50-63.
  2. Christiansen, Reidar Th. “Towards a Printed List of Irish Fairytales: II”. In: Béaloideas 8, no. 1 (1938): 101. https://doi.org/10.2307/20521982.