Tindahang sari-sari
Ang tindahang sari-sari o sari-sari store, isinalin sa Ingles bilang neighborhood sundry store,[1] ay isang convenience store na matatagpuan sa Pilipinas . Ang salitang sari-sari ay Tagalog na nangangahulugang "iba't-ibang" o "sari-sari"', dahil tinutukoy nito ang mga iba't-ibang bilihin na itinitinda sa naturang sari-sari store. Mahalaga ang epekto ng mga sari-sari store sa ekonomiya at sa lipunan, at dahil dyan ay makikita ang mga ito kung saan-saan, sa mga bayan at sa mga lungsod.
Karamihan ang mga tindahan na ito ay pribado ang pagmamay-ari, madalas ay ginagawang negosyo ng mga pamilya.[1]sari-sari store, kadalasan ay maglalaan ng espasyo sa bahay ng tindero para dito. Simple lang ang disenyo ng mga sari-sari store; ang mga paninda ay nakaladlad sa isang bintana na screen-covered o sa isang butas sa pader.[2]
Ang mga kendi na nakatago sa ni-recycled na garapon, mga de- latang paninda, at sigarilyo ay nakaladlad sa harap habang ang mantika, asin at asukal ay nakaimbak sa likod ng tindahan. Ang mga prepaid na kredito sa mobile phone ay maaaring ialok din ng tindahan.[2] Ang sari-sari store ay nagpapatakbo gamit ng isang maliit na umiikot na pondo, [1] at kalimitan ay di nagbebenta ng mga paninda na napapanis agad.[3] Iyong mga iba naman ay may sariling ref kaya pwede silang magbenta ng mga soft drink, alak,yelo, at tubig. [2]
Halaga sa ekonomiya
[baguhin | baguhin ang wikitext]
Ang mga sari-sari store ay isang mahalagang bahagi ng lipunan at malaki ang ambag nito sa mikro-ekonomiya.[4] Ayon sa Magna Kultura Foundation, ang sistema ng mga sari-sari store sa buong bansa ay may halos pitumpung porsyento (70%) na benta ng mga pagkaing produkto ng mga konsyumer, na dahil dito ay may mahalagang bahagi ito ng ekonomiya at isang mahalagang paraan para sa pagiging abot-kaya ang mahahalagang kalakal magagamit sa mga pamayanang Pilipino. Sari-sari store ay ang gulugod ng grassroots ekonomiya. Tinatayang 800,000 sari-sari store ay humahawak ng malaking bahagi ng domestic retail market at GDP ng bansa. 13 porsyento ng GDP ng Pilipinas noong taong 2011, o Php 1.3 trilyon ng Php 9.7 trilyon sa GDP, ay galing sa retail o tingi. Karamihan ay binubuo ito ng micro, small, and medium-sized enterprises (MSMEs) o maliliit na negosyo tulad ng sari-sari stores.
Kadalasan ang mga may-ari ng sari-sari store ay naglalagay ng markup na humigit-kumulang 10% kadalasan, kumpara sa 20% na average na markup ng 24/7 na alternatibong convenience store tulad ng 7-11, kaya karamihan ay bumibili ang mga Pilipino sa mga sari-sari store hangga't-kaya. Ang mga sari-sari store ay may mas mataas na presyo kung ihahambing sa mga supermarket ngunit nagbibigay ng ilang mga benepisyo sa kanilang mga customer.[5] Ginagawang madali ng sari-sari store ang pagbili sa mga pangunahing bilihin sa murang halaga. Kung wala ang mga ito, ang mga mamimili ay kinakailangang pumunta pa sa pinakamalapit na bayan ng pamilihan, na maaaring medyo malayo sa mismong tinitirahan ng mga ito. Sa Pilipinas, ayon sa konsepto ng tingi o tingi, ang isang customer ay maaaring bumili ng unit ng produkto kaysa sa buong pakete. Halimbawa, maaaring bumili ng isang sigarilyo sa halagang (5) limang piso (0.10 US dolyar) sa halip na isang buong pakete. Ito ay nakakaginhawa para sa mga hindi makabili ng buong pakete o hindi kinakailangan ng marami nito, kahit na ito ay pinagsama-samang mas mahal pa.[6] Ang sari-sari store ay nakakatipid din sa mamimili mula sa pagbabayad ng dagdag na gastos sa transportasyon, lalo na sa mga rural na lugar, dahil minsan malalayo ang ilang mga bayan sa pinakamalapit na palengke o grocery. Ang tindahan ay maaari ring mag-alok ang mga pagbili sa credit. [5] Ang mga tindahan ay kumikilos din bilang mga sentro ng kalakalan sa mga rural na lugar. Maaaring direktang payagan ang mga magsasaka at mangingisda na ibenta ang kanilang mga produkto sa sari-sari store bilang kapalit ng mga pangunahing gamit, panggatong, at iba pang suplay.[7]
Ang mga may-ari ay maaaring bumili ng mga grocery commodities nang maramihan, pagkatapos ay ibenta ang mga ito sa tindahan sa isang mark-up. Ang mga trak ay naghahatid ng LPG at softdrinks nang direkta sa tindahan. Ang tindahan ay nangangailangan ng maliit na puhunan dahil mura lang ang mga produkto at kaunting pagbabago lamang sa isang gilid ng isang bahay ang kailangan para mapalitan ito sa isang sari-sari store. Pinapayagan din ng mga sari-sari store ang mga pagbili ng credit mula sa suki nito (mga umuulit na mamimili na kilala ng mga may-ari ng tindahan). Karaniwan silang nagtatala ng mga natitirang balanse ng kanilang mga mamimili at suki sa isang kwaderno at saka humihingi ng mga pagbabayad sa mga araw ng sweldo.
Ang tagal ng buhay ng mga sari-sari store ay lubhang pabagu-bago, at marami ang nagsasara pagkatapos ng ilang linggo dahil sa hindi sapat na kita o maling pangangasiwa ng mga may-ari na may limitadong pormal na pag-aaral.[4]
Halaga sa lipunan
[baguhin | baguhin ang wikitext]
Ayon sa Magna Kultura Foundation, ang sari-sari store ay bahagi ng kultura ng Pilipinas, at dahil dito na naging mahalagang bahagi ng buhay ng mga Pilipino. Isang nauullit na katangian ito ng mga sitio, barangay, bayan, at lungsod sa Pilipinas, na laganap kahit sa pinakamahihirap na komunidad. Humigit-kumulang siyamnapu't tatlong porsyento (93%) ng lahat ng sari-sari store sa buong bansa ay matatagpuan sa mga residensyal na komunidad. Ang sari-sari store dyan sa kanto (iba't iba o pangkalahatan) ay bahagi at bahagi ng pang-araw-araw na buhay para sa karaniwang Pilipino. Anumang mahahalagang kagamitin sa bahay na maaaring nawawala sa imbakan ng isang tao – mula sa mga pangunahing pagkain tulad ng asukal, kape, at pampalasa sa pagluluto, hanggang sa iba pang mga pangangailangan tulad ng sabon o shampoo, ay nabibili kaagad mula sa malapit na sari-sari store sa matipid na sukat na dami na abot-kaya sa mga karaniwang mamamayan.
Dagdag pa rito, ang sari-sari store ay pwede ring isang lugar kung saan maaaring magkita ang mga tao. Ang mga bangko sa harap ng tindahan ay karaniwang inookupahan ng mga lokal na tao; ilang lalaki ang nagpapalipas ng oras sa pag-iinom doon habang tinatalakay ng mga babae ang pinakabagong lokal na balita; ginagamit din ng mga kabataan ang lugar para tumambay at doon din nagpapahinga ang mga bata sa hapon pagkatapos maglaro at bumili ng softdrinks at meryenda.
Sa kulturang sikat
[baguhin | baguhin ang wikitext]
- Ang kantang "Tindahan ni Aling Nena" ("Mrs. Nena's Store", mula sa album na UltraElectroMagneticPop! ) ng bandang Eraserheads ay nagsasalaysay ng kwento ng isang lalaking bumili ng pagkain sa isang sari-sari store at ang kanyang mga pagsisikap na ligawan ang anak ng naturang may-ari ng tindahang sari-sari. Inilarawan ang kantang ito bilang tungkol sa pag-ibig sa pagitan ng mga kabataan na hindi gaanong angat ang estado sa buhay. [8]
Tingnan din
[baguhin | baguhin ang wikitext]- Toko
- Warung
- Bodega
- Kopi tiam
- Mamak stall
Mga sanggunian
[baguhin | baguhin ang wikitext]- ↑ 1.0 1.1 1.2 Pinstrup-Andersen, Marito Garcia, Per (1987). The pilot food price subsidy scheme in the Philippines : its impact on income, food consumption, and nutritional status. Washington, D.C.: International Food Policy Research Institute. ISBN 0896290638.
{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link) CS1 maint: multiple names: mga may-akda (link) - ↑ 2.0 2.1 2.2 "Business at its most basic: putting up a retailing store". www.serdef.org. Small Enterprises Research and Development Foundation. 16 Hunyo 2011. Inarkibo mula sa orihinal noong 10 Hunyo 2016. Nakuha noong 16 Mayo 2016.
{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ Schelzig, Karin (2005). Poverty in the Philippines: Income, Assets, and Access. Asian Development Bank. ISBN 9715615635.
{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ 4.0 4.1 Boquet, Yves (19 Abril 2017). The Philippine Archipelago (sa wikang Ingles). Springer. pp. 199–200. ISBN 978-3-319-51926-5. Nakuha noong 30 Disyembre 2020.
{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ 5.0 5.1 Schelzig, Karin (2005). Poverty in the Philippines : income, assets, and access. Metro Manila: Asian Development Bank. p. 131. ISBN 9715615635. Nakuha noong 16 Mayo 2016.
{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ Philippine Quarterly of Culture and Society, Volume 35, Issue 2007. University of San Carlos. 2007. p. 257. Nakuha noong 16 Mayo 2016.
{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ Technology and Home Economics i (worktext)2002 Edition. Rex Bookstore, I vbggsnc. p. 370. ISBN 9712328694. Nakuha noong 16 Mayo 2016.
{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ Red, Isah V. (9 Abril 1994). "The Eraserheads are creating a Cult without really knowing how or why" (sa wikang Ingles). Manila Standard. Nakuha noong 9 Agosto 2022.
{{cite news}}: CS1 maint: date auto-translated (link)