Tulang pasalaysay

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya

Ang tulang pasalaysay ay uri ng tula na nagsasaad ng kuwento. Ito’y kadalasang ginagamitan ng boses ng tagapagsalaysay at ng mga tauhan; at ang buong istorya ay nasusulat sa may sukat na taludtod. Hindi kailangang mayroong huwarang pang-ritmo ang tulang pasalaysay. Ang ganitong uri ng tula ay maaaring maikli o mahaba, at ang istoryang kinukwento nito ay maaaring komplikado. Ito ay karaniwang dramatiko, may layunin, iba’t ibang tauhan, at sukat. Kabilang sa tulang pasalaysay ang epiko, ballad, idyll at lays.

May ilang tulang pasalaysay na gaya ng sa nobela ang anyo ng berso tulad ng The Ring and the Book ni Robert Browning. Ang romansa ay isang tulang pasalaysay na nagsasaad ng kwento ng pagkamaginoo. Ang mga halimbawa nito ay ang Romance of the Rose at ang Idylls of the King ni Tennyson. Bagaman ang mga halimbawang ito ay gumagamit ng medyebal at temang mala-Arthur, maaari rin namang manggaling sa klasikal na mitolohiya ang kwento ng romansa.

Ang mga maiikling tulang pasalaysay ay kadalasang kapareho ng istilo ng maikling kwento. Kung minsan, ang mga ganitong tula ay pinagsasama sa magkakaugnay na grupo, gaya ng sa Canterbury Tales ni Chaucer.