Unibersidad ng Dhaka

Pagdiriwang ng Pohela Boishakh (Bagong Taong Bengali) sa Dhaka, Bangladesh

Institute of Statistical Research ang Training (ISRT), University of Dhaka

Ang Unibersidad ng Dhaka (Bengali: ঢাকা বিশ্ববিদ্যালয় IPA: ɖʰaka biʃʃobid̪d̪alɔe̯, kilala rin bilang Dhaka University o sa simpleng DU, Ingles: University of D haka), ay ang pinakamatandang unibersidad sa modernong Bangladesh. Itinatag noong 1921 sa panahon ng British Raj, ito ay nagkaroon ng makabuluhang kontribusyon sa modernong kasaysayan ng Bangladesh. Matapos ang Pagkahati ng Indya, ito ay naging ang focal point ng mga progresibo at demokratikong kilusan sa Pakistan. Ang mga mag-aaral at mga guro dito ay may mahalagang papel sa pagtaas ng nasyonalismong Bengali at sa pagsasarili ng Bangladesh.

Ilan sa mga tinitingalang alumno ng unibersidad ay sina Fazlur Rahman Khan (tagapanguna ng modernong structural engineering), Muhammad Yunus (nagwagi ng 2006 Nobel Peace Prize, tagapanguna ng Microcredit), si Muhammad Shahidullah (bantog na edukador, pilolohista, at lingguwista), Natyaguru Nurul Momen (ang tagapanguna sa progresibong kultura, teatro, panitikan, sining, pilosopiya at sining), Serajul Islam Apat (nangungunang intelektwal at manunulat sa bansa), Rehman Sobhan (ekonomistang social democratic), Mohammad Ataul Karim (pisisista), Abul Fateh (isa sa mga ama ng diplomasya sa Timog Asya), Buddhadeb Bose (ika-20 na siglong makatang Bengali), at Sheikh Mujibur Rahman (ang ama ng Bangladesh).

Ngayon, ito ay ang pinakamalaking pampublikong unibersidad sa Bangladesh, na may kabuuang mag-aaral na 33,000 at guro ng 1,800. Ito ay kinilala ng AsiaWeek bilang isa sa mga nangungunang 100 unibersidad sa Asya. Gayunpaman.