Walang Ulong Mula

Isang masining na representasyon ng Walang Ulong Mula

Ang Mula na Walang Ulo (Portuges: Mula-Sem-Cabeça, IPA: [ˈmulɐ ˈsẽ̞ȷ̃ kɐˈbesɐ]) ay isang mitolohikong tauhan sa tradisyong-pambayan ng Brazil. Sa karamihan ng mga kuwento, ito ay ang multo ng isang babae na isinumpa ng Diyos para sa kanyang mga kasalanan (madalas na sinasabing bilang babae o pakikiapid sa isang pari sa loob ng isang simbahan) at hinatulan na maging isang nagliliyab na apoy na walang ulo na mula, na tumatakbo. sa kanayunan mula sa paglubog ng araw ng Huwebes hanggang sa pagsikat ng araw ng Biyernes. Ang mitolohiya ay may ilang mga pagkakaiba-iba tungkol sa kasalanan na naging halimaw ang sinumpaang babae: necrophagy, infanticide, sakrilehiyo laban sa simbahan, pakikiapid, atbp.

Pinagmulan at pangyayari

Ang mito ay pinaniniwalaang may medyebal na pinagmulan, at dinala sa Brazil noong unang bahagi ng panahon ng kolonyal (ika-16 na siglo o mas bago).

Ang kuwento ay pinakasikat sa mga estado ng Goiás, Minas Gerais, at Mato Grosso, ngunit kilala sa buong bansa. Ang mga katulad na mito (ang Muladona at ang Almamula) ay nangyayari sa mga nakapalibot na bansang Hispaniko.

Hitsura

Malaki ang pagkakaiba ng hitsura ng Mule sa bawat rehiyon. Ang kulay nito ay karaniwang ibinibigay bilang kayumanggi, minsan bilang itim. Ito ay may pilak (o bakal) na mga horseshoes na gumagawa ng isang nakakatakot na trotting, mas malakas kaysa sa anumang kabayo ay may kakayahang gumawa.

Sa kabila ng pagiging walang ulo, ang Mule ay umuungol pa rin (kadalasan ay napakalakas), at kung minsan ay umuungol ito na parang umiiyak na babae. Mayroon din itong talim na nakatali sa di-umiiral na bibig nito, at nagbubuga ng apoy sa pamamagitan ng di-umiiral nitong butas ng ilong (o, sa ilang bersyon, mula sa naputol nitong leeg).

Ang sumpa

Ayon sa karamihan ng mga ulat, ang Mula ay hinahatulan na tumakbo sa teritoryo ng pitong parokya bawat gabi (tulad ng Brasilyaong bersiyon ng taong lobo). Sa ilang mga account, ang paglalakbay nito ay nagsisimula at nagtatapos sa parokya kung saan ginawa ang kasalanan.

Karaniwang nangyayari ang pagbabago sa isang sangandaan. Depende sa pinanggalingan ang walang ulo na mula ay maaaring may isang nagmamarka na ulo at melena, na gawa sa apoy na ibinuga nito, kung saan nakatali ang isang pulang-mainit na bakal na brida.

Ang sumpa ng Mulang Walang Ulo ay hindi maipapasa (hindi tulad ng bampirikong sumpa), dahil ito ay nakuha bilang resulta ng isang kasalanang kusa na ginawa ng isinumpang babae.

Ang pagbabago ay maaaring pansamantalang baligtarin sa pamamagitan ng pagbuhos ng dugo ng mule gamit ang tusok ng isang karayom o sa pamamagitan ng pagtali sa kanya sa isang krus. Sa unang kaso, mapipigilan ang pagbabago habang ang benefactor ay nabubuhay at naninirahan sa parehong parokya kung saan nagawa ang kaniyang nagawa. Sa pangalawang kaso ang babae ay mananatili sa anyo ng tao hanggang sa pagsikat ng araw, ngunit magbabago muli sa susunod na pagkakataon.

Mga sanggunian

• CASCUDO, Luís da Câmara. Dicionário do Folclore Brasileiro . 3rd Edition. Rio de Janeiro, Tecnoprint, 1972.
• Ang website ni Rosane Volpato