Wire

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya
Wire
Wire noong 2013; kaliwa hanggang pakaliwa: Matthew Simms, Robert Grey, Colin Newman, Graham Lewis
Kabatiran
Kilala rin bilangWir
PinagmulanLondon, England
Genre
Taong aktibo1976–1980, 1985–1992, 1999–kasalukuyan
Label
MiyembroColin Newman
Graham Lewis
Robert Grey
Matthew Simms
Dating miyembroBruce Gilbert
Margaret Fiedler McGinnis
Websitepinkflag.com

Ang Wire ay isang English rock band, na nabuo sa London noong Oktubre 1976[1] nina Colin Newman (vocal, gitara), Graham Lewis (bass, vocals), Bruce Gilbert (gitara) at Robert Gotobed (drums). Orihinal na nauugnay sila sa punk rock scene, na lumilitaw sa The Roxy London WC2 album, at kalaunan ay sentro ng pagbuo ng post-punk, habang ang kanilang debut album na Pink Flag ay nakaimpluwensya para sa hardcore punk.[2]

Ang Wire ay itinuturing na isang tumutukoy na art punk at post-punk band, dahil sa kanilang detalyadong detalyado at himpapawid na tunog at hindi nakakubli na mga tema ng liriko. Patuloy silang umunlad mula sa isang maagang istilo ng noise rock patungo sa isang mas kumplikado, nakabalangkas na tunog na kinasasangkutan ng pagtaas ng paggamit ng mga effects ng gitara at synthesizer (1978's Chairs Missing at 1979's 154). Ang banda ay nakakuha ng isang reputasyon para sa pag-eksperimento sa mga pag-aayos ng kanta sa buong karera nito.[3]

Kasaysayan[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ang debut album ng Wire na Pink Flag (1977) - "perhaps the most original debut album to come out of the first wave of British punk", ayon sa AllMusic[4] - naglalaman ng mga kanta na magkakaiba-iba sa mood at istilo, ngunit karamihan ay gumagamit ng isang minimalist punk diskarte na sinamahan ng mga hindi istrakturang istraktura.[5] Ang "Field Day for the Sundays", halimbawa, ay 28 segundo lamang ang haba.

Colin Newman, 2011

Ang kanilang pangalawang album, Chairs Missing (1978) ay minarkahan ang isang pag-urong mula sa matindi minimalism ng Pink Flag, na may mas mahaba, mas maraming mga atmospheric na kanta at bahagi ng synthesizer na idinagdag ng prodyuser na si Mike Thorne.[6] Ang "Outdoor Miner" ay isang menor de edad na hit, na tumataas sa numero 51 sa UK Singles Chart.[7] Ang eksperimento ay naging higit na tanyag noong 154 (1979).[1]

Pinaghiwalay ng malikhaing pagkakaiba ang banda noong 1979, na humahantong sa Document and Eyewitness LP (1981), isang recording ng isang live na pagganap na itinampok, halos eksklusibo, bagong materyal, na inilarawan bilang "disjointed",[5] "unrecognizable as rock music" at "almost unlistenable".[8] Ang LP ay dumating na nakabalot sa isang EP ng iba't ibang pagganap ng mas bagong materyal. Ang ilan sa mga awiting ito, kasama ang iba pa na gumanap ngunit hindi kasama sa album, ay kasama sa mga post-Wire solo album ni Newman (5/10, We Meet Under Tables), habang ang iba ay inilabas ng pangunahing post-Wire outlet nina Gilbert at Lewis. Dome (And Then..., Ritual View).

Sa pagitan ng 1981 at 1985, itinigil ni Wire ang pagrekord at pagganap pabor sa solo at nagtutulungan na mga proyekto tulad ng Dome, Cupol, Duet Emmo at maraming pagsisikap na Colin Newman. Noong 1985, ang pangkat ay muling nabuo bilang isang "beat combo" (isang pagbibiro na sanggunian noong unang bahagi ng 1960 beat na musika), na may higit na paggamit ng mga elektronikong instrumento sa musika. Inihayag ni Wire na hindi nila gaganap ang kanilang mas matandang materyal, na kinukuha ang The Ex-Lion Tamers (isang Wire cover band na pinangalanang isang pamagat ng kanta mula sa Pink Flag ) bilang kanilang pambungad na kilos. Ang Ex-Lion Tamers ay tumugtog ng mga mas nakakatandang kanta ni Wire, at ang Wire ay nagpatugtog ng kanilang bagong materyal.[9] Inilabas ng Wire ang IBTABA noong 1989, isang "live" na album ng karamihan sa mga muling pagbago ng mga bersyon ng mga kanta mula sa The Ideal Copy at A Bell Is a Cup, na muling binago, na-edit, at naayos. Ang isang bagong kanta mula sa album na "Eardrum Buzz", ay pinakawalan bilang isang solong at umakyat sa numero 68 sa UK single chart.[7]

Iniwan ni Gotobed ang banda noong 1990, pagkatapos ng paglabas ng album na Manscape. Matapos ang kanyang pag-alis, ang banda ay bumagsak ng isang liham mula sa pangalan nito, naging "Wir" (binibigkas pa ring "wire"), at inilabas ang The First Letter noong 1991. Sinundan ang isang karagdagang panahon ng pag-record ng solo, kung saan itinatag ni Newman ang label na Swim ~, at kalaunan Githead kasama ang kanyang asawa (dating Minimal Compact bassist na si Malka Spigel), habang ang Wire ay nanatiling isang paminsan-minsang pakikipagtulungan. Hanggang noong 1999 na muling naging isang full-time na entity si Wire.

Sa pagbabalik ni Gotobed sa line-up (ginagamit ngayon ang kanyang pangalan ng kapanganakan, Robert Gray), ang grupo ay una nang binago ang karamihan sa kanilang back catalog para sa isang pagganap sa Royal Festival Hall noong 2000. Ang pagtanggap ni Wire sa panahon ng isang maikling paglilibot noong unang bahagi ng Mayo ng US, at isang bilang ng mga gig ng UK, ay naniwala ang banda na magpatuloy. Sumunod ang dalawang EP at isang album, ang Send (2003), pati na rin ang mga pakikipagtulungan kasama ang taga-disenyo ng entablado na si Es Devlin at mga artist na si Jake at Dinos Chapman.[10] Noong 2006, ang mga album ni Wire noong 1970s ay muling binago at muling inilabas gamit ang orihinal na mga listahan ng track ng vinyl. Ang pangatlong Read & Burn EP ay inilabas noong Nobyembre 2007.

Matt Simms, 2013

Ang isang buong-haba na album ng bagong materyal na pinamagatang Object 47 ay inilabas noong Hulyo 2008. Si Bruce Gilbert ay hindi kasangkot sa recording na ito, bagaman, ayon kay Newman, nagpakita siya ng kaunting kapasidad sa pangatlong Read and Burn EP.

Noong Enero 2011, pinakawalan ng banda ang Red Barked Tree, kung saan, ayon sa isang press release at ang BBC "rekindles a lyricism sometimes absent from Wire's previous work and reconnects with the live energy of performance, harnessed and channelled from extensive touring over the past few years". Ang album ay isinulat at naitala ni Newman, Lewis at Gray, ngunit sa pagsasalita kay Marc Riley sa araw ng paglabas, ipinakilala ni Newman bilang "a new boy" na gitarista na si Matt Simms (mula sa It Hugs Back), na naging isang miyembro ng paglilibot kasama ang banda mula pa noong Abril 2010.[9]

Noong Marso 2013 inilabas ng banda ang Change Become Us, ang kanilang ika-13 studio album, na lubos na tinanggap.[11][12] Ang kanilang ikalabing-apat na album, na may pamagat na may pamagat na Wire, ay inilabas noong Abril 2015. Nang sumunod na taon, noong Abril 2016, ang ika-15 studio album ng banda, na pinamagatang Nocturnal Koreans, ay inilabas sa kanilang label na Pinkflag. Ito ay binubuo ng walong mga kanta na naitala habang ang mga sesyon para sa kanilang nakaraang album, ngunit pinutol mula sa listahan ng track. Ang Stereogum ay nagngangalang Nocturnal Koreans bilang Album of the Week. Ang mga pagsusuri sa album ay halos positibo.[13] Noong 2017, ipinagdiriwang ng Wire ang 40 taon mula nang debut debut nila noong Abril 1977 sa pamamagitan ng paglabas ng kanilang ika-16 studio album na Silver/Lead at pamagat sa edisyon ng Los Angeles ng kanilang DRILL: FESTIVAL.

Sa huling bahagi ng Oktubre 2019, inihayag ng banda na ilalabas nila ang isang album na pinamagatang Mind Hive sa 24 Enero 2020.[14] Ilalabas ito sa kanilang sariling label na Pinkflag.[15] Lumabas ang banda sa harap na pabalat ng magazine na Wire (isyu 432) na inilathala noong Enero 2020; nagtatampok ito ng isang panayam sa banda tungkol sa bagong album at tinalakay ang walang hanggang katangian ng pangkat.[16]

Noong Marso 2020, inihayag ng banda ang walong song album na pinamagatang 10:20 na ilalabas sa Record Store Day.[17] Ang album ay binubuo ng mga track na naitala para sa Red Barked Tree at Mind Hive ngunit nanatiling hindi pinakawalan.[18]

Impluwensiya[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ang impluwensya ng Wire ay na-outshone ang kanilang medyo katamtamang benta ng record. Noong 1980s at 1990s, ang Big Black, Minutemen,[19] at Sonic Youth[20] lahat ay nagpahayag ng pagmamahal sa pangkat. Inilalarawan ng bassist ng Minutemen na si Mike Watt ang kanilang impluwensya bilang key saying ng Pink Flag na "I don’t know what we would have sounded like if we didn’t hear it."[2]

"And the sound was incredible," he continues. "It was like that NYC band Richard Hell and the Voidoids without the studio gimmickry, but Wire was way more ‘econo’ with the instrumentation and the radical approach to song structure. And the way Wire wrote words were artistic without being elitist; some of the slang was trippy, too. All the ‘old’ conventions from all the other ‘old’ bands went out the window after we heard Wire. They were big-time liberating on us."[2]

Ang Wire ay naimpluwensyahan sa American hardcore punk. Kasama sa mga tagahanga ang Ian MacKaye ng Minor Threat at Henry Rollins,[2][21] dating ng Black Flag. Saklaw ng Minor Threat ang "12XU" para sa compilation ng Flex Your Head,[22] tulad ng ginawa ni Boss Hog sa kanilang I Dig You EP. Si Rollins, bilang Henrietta Collins & The Wife-Beating Childhaters, ay sumaklaw sa "Ex Lion Tamer" sa EP Drive by Shooting. Iniulat ni Michael Azerrad, sa librong Our Band Could Be Your Life, na sa ikalawang gig ng Minor Threat, ang bawat isa sa pitong banda sa roster ay gumanap ng isang bersyon ng isang Wire song.[23] Dalawang beses na tinakpan ng Big Black ang "Heartbeat" ng Wire, isang beses bilang isang bersyon ng studio na pinakawalan bilang isang solong (kasama rin sa The Rich Man's Eight Track Tape compilation) at pati na rin isang live na bersyon, na nagtatampok kina Bruce Gilbert at Graham Lewis, kasama sa VHS bersyon ng live na album Pigpile.

Graham Lewis, 2013

Tinakpan ng R.E.M. ang "Strange" sa kanilang album na Document.[2] Inilarawan ni Robert Smith kung paano, matapos na makita ang live na pangkat, naiimpluwensyahan ng Wire ang tunog ng The Cure pagkatapos ng kanilang unang album.[24] Ang shoegaze band na Lush ay sumakop sa "Outdoor Miner" noong 90s.

Ang isang kasong plagiarism sa pagitan ng publisher ng musika ng Wire at Elastica tungkol sa pagkakapareho sa pagitan ng awiting "Three Girl Rhumba" by Wire noong 1977 at Elastica's 1995 hit "Connection" by Elastica na nagresulta sa isang out-of-court na pag-areglo.[25]

Guided by Voices' Robert Pollard ay inangkin na ang Wire ang kanyang paboritong banda, at ang pagkakaroon ng isang malaking bilang ng mga kanta sa mga album ng GBV ay isang direktang impluwensya ng Wire.[26] Ang isa sa huling inilabas ng My Bloody Valentine bago ang muling pagtatagpo noong 2007 ay isang pabalat ng "Map Ref 41°N 93°W" para sa isang pagkilala sa Wire na may pamagat na Whore. Ang kanta ay napili bilang isang paboritong pabalat ng Flak Magazine.[27]

Ang Fischerspooner (na nag-cover ng "The 15th" sa kanilang album #1), ang mga banda ng Britpop tulad nina Elastica at Menswe@r at mga post-punk revival band tulad ng Bloc Party, Futureheads, Blacklist at Franz Ferdinand ay binanggit ang Wire bilang isang impluwensya. Ang The Smiths' Johnny Marr ay nakumpirma na siya ay isang tagahanga ng banda at kinilala na ang pagtingin sa Wire live na nakatulong bigyan siya ng kumpiyansa na ilabas ang kanyang unang solo album noong 2013.[28]

Kasama sa British electronic band na Ladytron ang "The 15th" by Wire sa compilation ng Softcore Jukebox. Ang miyembro ng Ladytron na si Ruben Wu ay inangkin ang Wire bilang isang impluwensyang musikal.[29]

Ang The Feelies, mula pa noong kanilang muling pagsasama noong 2008, ay sumaklaw sa "Outdoor Miner".

Ang slowcore band na Low ay nagsama ng maaga, dati nang hindi pinakawalan na takip ng "Heartbeat" sa kanilang career-spanning box na itinakda noong 2007. Itinala ng Ampere ang isang takip ng "Mr. Suit" para sa kanilang 2006 split with Das Oath. Ang New Bomb Turks ay nagtala rin ng isang pabalat ng "G. Suit" sa album noong 1993 !!Destroy-Oh-Boy!!. Ang koro ng "Mga Magnanakaw" ng Ministri ay naiimpluwensyahan din ni "Mr. Suit." Ang gitarista ng Helmet na si Page Hamilton ay binanggit ang Wire bilang isa sa kanyang "top five bands"[30] at bilang isang impluwensya sa kanyang musika.[31]

Discography[baguhin | baguhin ang wikitext]

Gumaganap ng Wire noong 2008. L to R: Lewis, Newman, Grey.
Mga studio albums

Mga miyembro ng banda[baguhin | baguhin ang wikitext]

  • Robert Gray - drums (1976–1980, 1985–1990, 1999–kasalukuyan)
  • Graham Lewis - bass gitara, vocals (1976–1980, 1985–1992, 1999–kasalukuyan)
  • Colin Newman - mga vocal, gitara (1976–1980, 1985–1992, 1999–kasalukuyan)
  • Matthew Simms - gitara (2010–kasalukuyan)

Mga dating myembro

Mga Sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]

  1. 1.0 1.1 Strong, Martin C. (2000). The Great Rock Discography (5th pat.). Edinburgh: Mojo Books. pp. 1075–1076. ISBN 1-84195-017-3.
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 Grow, Kory (20 March 2017). "Wire Reflect on 40 Years as Punk's Ultimate Cult Band". Rolling Stone. Nakuha noong 11 November 2019.
  3. Wilson Neate. "Wire". AllMusic. Nakuha noong 15 February 2012.
  4. Steve Huey. "Pink Flag". AllMusic. Nakuha noong 16 February 2012.
  5. 5.0 5.1 Jim DeRogatis; Wilson Neate. "Wire". TrouserPress.com. Inarkibo mula sa ang orihinal noong 4 February 2012. Nakuha noong 16 February 2012.
  6. Steve Huey. "Chairs Missing". AllMusic. Nakuha noong 16 February 2012.
  7. 7.0 7.1 "WIRE | full Official Chart History | Official Charts Company". Officialcharts.com. Nakuha noong 3 June 2016.
  8. Wilson Neate. "Document and Eyewitness". AllMusic. Nakuha noong 16 February 2012.
  9. 9.0 9.1 "Wire". bbc.co.uk. Nakuha noong 16 February 2012.
  10. "Wire + Jake & Dinos Chapman + ES Devlin with Kirsten Reynolds (Project Dark)". projectdark.demon.co.uk. Inarkibo mula sa ang orihinal noong 5 December 2003. Nakuha noong 16 February 2012.
  11. Gubbels, Jason (28 March 2013). "Wire, Change Becomes Us (Pink Flag)". Spin. Inarkibo mula sa ang orihinal noong 4 Oktubre 2013. Nakuha noong 30 August 2013.
  12. Wolk, Douglas (2 April 2013). "Wire – Change Becomes Us". Pitchfork Media. Nakuha noong 2 April 2013.
  13. "Album Of The Week: Wire Nocturnal Koreans". 19 April 2016. Nakuha noong 12 August 2016.
  14. Pearis, Bill (22 October 2019). "Wire announce new album 'Mind Hive' and 2020 tour (listen to "Cactused")". Brooklyn Vegan. Nakuha noong 22 October 2019.
  15. 15.0 15.1 Gentile, John (22 October 2019). "Wire to release new album". Punknews.org. Nakuha noong 22 October 2019.
  16. "Issue 432 of The Wire". February 2020.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (link)
  17. Schatz, Lake (11 March 2020). "Wire Announce New Album 10:20, North American Tour". Consequence of Sound. Nakuha noong 11 March 2020.
  18. Pearis, Bill (11 March 2020). "Wire share "Small Black Reptile" from RSD20 LP, on tour now (NYC this week)". Brooklyn Vegan. Nakuha noong 11 March 2020.
  19. Adams, Owen (26 June 2011). "Mike Watt, Stooges/Minutemen Bass Genius, Exclusive Interview". Louder Than War. Nakuha noong 25 April 2013.
  20. "'Sound City Liverpool onstage interview". Soundcloud.com. Nakuha noong 25 August 2018.
  21. Henry Rollins. "KCRW BROADCAST No. 144 12–10–11". henryrollins.com. Inarkibo mula sa ang orihinal noong 29 January 2013. Nakuha noong 16 February 2012.
  22. The New Yorker. {{cite magazine}}: Missing or empty |title= (tulong)
  23. Michael Azerrad (2001). Our Band Could Be Your Life. ISBN 0-316-78753-1. OCLC 50483014.
  24. "Interview: The Gothfather". Musicfanclubs.org. 15 May 2006. Inarkibo mula sa ang orihinal noong 16 Hunyo 2016. Nakuha noong 3 June 2016.
  25. Heller, Jason (26 March 2013). "Elastica's debut stole from the best, embodying Britpop while staying punk". The A.V. Club. Nakuha noong 25 April 2013.
  26. Eden, Dawn (3 August 1999). "Guided by vices". Salon. Nakuha noong 25 April 2013.
  27. Eric Wittmershaus. "Wire's "Map Ref 41°N 93°W," performed by My Bloody Valentine". flakmag.com. Inarkibo mula sa ang orihinal noong 19 Mayo 2011. Nakuha noong 16 February 2012. {{cite web}}: |archive-date= / |archive-url= timestamp mismatch (tulong)
  28. Youngs, Ian (17 February 2013). "BBC News – Johnny Marr on The Smiths and going solo". bbc.co.uk. Nakuha noong 26 March 2013.
  29. "SG Music: Interview With Ladytron | Soccer Gaming". Inarkibo mula sa ang orihinal noong 23 January 2013. Nakuha noong 28 April 2013.
  30. "Helmet's Page Hamilton: 'I'm Thinking Of 2 More Albums, As In 2 Years I'll Be Fifty'". Ultimate Guitar. Inarkibo mula sa ang orihinal noong 6 September 2013. Nakuha noong 25 May 2013.
  31. "BowieNet Live Chat Transcription Page Hamilton – 28/9/00". David Bowie Wonderworld. Nakuha noong 25 May 2013.
  32. "Silver / Lead, by Wire". Wire. Inarkibo mula sa ang orihinal noong 30 Disyembre 2019. Nakuha noong 17 January 2020.

Mga panlabas na link[baguhin | baguhin ang wikitext]